Τρεις μήνες ΠΑΣΟΚ: Υφάλμυρη γεύση…
Φυσικά, θα ήταν αφελές -και κραυγαλέο δείγμα κακοπιστίας- να κριθεί με απόλυτους όρους μια κυβέρνηση τριών μηνών και να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Ωστόσο, η τρίμηνη διακυβέρνηση προσφέρει ικανό υλικό για νηφάλια αξιολόγηση των υπαρκτών στοιχείων, καθώς και της προοπτικής για την οποία αυτά προϊδεάζουν. Αμ’ έπος, λοιπόν:
α) Αποδείχθηκε καθαρά και άνευ αμφιβολίας ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ γνώριζε σχεδόν με ακρίβεια την αλήθεια για την οικονομία, συνειδητά παραπλάνησε την κοινωνία με κάλπικες εξαγγελίες και απροκάλυπτα ψεύδη, λέγοντας ότι «υπάρχουν λεφτά».
β) Αποδείχθηκε περίτρανα ότι για ζέοντα ζητήματα τρεχούσης διαχειριστικής φύσεως (π.χ. φορολογικό νομοσχέδιο, περιστολή της φοροδιαφυγής), αλλά και για ακανθώδη θέματα διαχρονικώς εκκρεμή όπως το Ασφαλιστικό, δεν είχε προηγηθεί ουδεμία, έστω και στοιχειώδης, προετοιμασία.
γ) Αποδείχθηκε οδυνηρά ότι ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν κανένα σχέδιο για την ανάπτυξη, την παραγωγική δομή της χώρας και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Έτσι, τα περί «πράσινης ανάπτυξης» αποκαλύπτονται μείγμα καλών προθέσεων και απροκάλυπτης προπαγάνδας.
δ) Αποδείχθηκε πειστικά ότι ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να υλοποιήσει όσα είχε εξαγγείλει για το «συμμάζεμα του κράτους», δηλαδή τη δραστική αντιμετώπιση της διαφθοράς, την εγκατάσταση καθεστώτος διαφάνειας και αξιοκρατίας, την πάταξη του ρουσφετιού και τη θέσπιση της ανοιχτής διαβούλευσης. Οι υπαρκτές δυσλειτουργίες και τα ευτράπελα που παρατηρήθηκαν με τους γενικούς γραμματείς, καθώς και ο κίνδυνος να αφυδατωθούν νωρίς και να θεωρηθούν φωτοβολίδες άνευ σημασίας ορισμένες ρηξικέλευθες ιδέες, όπως η διαβούλευση, δεν αναιρούν την ευχυμία των φρέσκων προτάσεων. Ωστόσο καιροφυλακτεί ένας κίνδυνος υπέρτερος: Για να υλοποιηθούν οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες, απαιτείται η συγκρότηση νέων, αποτελεσματικών μηχανισμών διεκπεραίωσης και ελέγχου, εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο, που προϋποθέτει ενδελεχή μελέτη και προετοιμασία.
ε) Αποδείχθηκε εμπράκτως ότι στα «εθνικά θέματα» ο Παπανδρέου αδυνατεί να υπερβεί την «κόκκινη γραμμή» που είχε χαράξει ο Καραμανλής στο Μακεδονικό, αλλά και το ανάχωμα που έχει εγείρει η ελληνική κοινωνία στα Ελληνοτουρκικά. Τουτέστιν, οιαδήποτε αναθεώρηση η οποία θα συνιστά υποχώρηση της χώρας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο θα βρει αντίθετη την κοινή γνώμη, όσο κομψά και να διαχειριστεί την ενδεχόμενη αναθεώρηση η κατακλυσμιαία κυβερνητική προπαγάνδα.
στ) Αποδεικνύεται καθημερινά ότι, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει έστω αδρομερές σχέδιο με κατευθυντήριες γραμμές, η νέα κυβέρνηση παρουσιάζει δυσλειτουργίες και αρρυθμίες, που απειλούν ακόμη και τη συνοχή της. Η «υπόθεση Λοβέρδου» είναι αποκαλυπτική: Αιφνιδίως έθεσε θέμα Ασφαλιστικού σε συνεδρίαση του
Υπουργικού Συμβουλίου, αφοπλίζοντας και τον ίδιο τον πρωθυπουργό! Ασφαλείς πληροφορίες της στήλης λένε ότι ο κ. Λοβέρδος είχε συζητήσει το θέμα μόνο με τον κ. Παπακωνσταντίνου, εν αγνοία του κ. Παπανδρέου. Όμως το χειρότερο είναι άλλο: Για το μείζον αυτό ζήτημα δεν έχει πραγματοποιηθεί ουδεμία σύσκεψη μεταξύ των αρμόδιων υπουργών, με συμμετοχή του πρωθυπουργού. Πρόκειται για επικίνδυνη αμέλεια, στο όριο της αβελτηρίας…
Σε επίπεδο γενικής κυβερνητικής πολιτικής, θετικές αξιολογούνται οι εξαγγελίες του αθόρυβου υπουργού Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη, οι ρυθμίσεις για τους μετανάστες, ο «Καποδίστριας 2» και τα μετρημένα λόγια και βήματα κάποιων υπουργών (π.χ. Ξενογιαννακοπούλου)… Στον αντίποδα, παρατηρείται μια εντυπωσιακή ακινησία (π.χ. στους τομείς ευθύνης του κ. Γερουλάνου, με το απαράδεκτο καθεστώς της ΕΡΤ), καθώς και βιαστικές, επιπόλαιες επιλογές, οι οποίες κοστίζουν ακριβά στην κυβέρνηση, όπως τα τέλη κυκλοφορίας και οι ιλαροτραγικές παλινδρομήσεις με τους συμβασιούχους… Τέλος, δεν είναι άνευ σημασίας κάποια γεγονότα που έχουν επισυμβεί στους κόλπους της νέας εξουσίας, όπως είναι η οργισμένη αποστασιοποίηση του κ. Νίκου Κοτζιά, στενού συνεργάτη του κ. Παπανδρέου, καθώς και η προφανής ανεπάρκεια ορισμένων κομματικών ιθυνόντων (Ξυνίδης), η οποία προκαλεί έντονο προβληματισμό και αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ…
Σε ό,τι αφορά τη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Σαμαρά, ισχύουν τα ίδια ως προς την αξιολόγηση των πεπραγμένων: Είναι νωρίς για να κριθεί, αλλά τα πρώτα δείγματα προϊδεάζουν με κάποια ασφάλεια για το μέλλον. Έτσι, θα μπορούσε βασίμως να υποστηριχθεί ότι ο νέος αρχηγός της ΝΔ πορεύεται έξυπνα και μετρημένα μέχρι στιγμής. Είναι συναινετικός στα προφανή (π.χ. αξιοκρατία, διαφθορά, «αναγκαία» οικονομικά μέτρα κ.ά.) και οξύς αλλά όχι λαϊκιστής στο διαχειριστικό πεδίο, όπου επισημαίνονται κυβερνητικές δυσλειτουργίες και παλινωδίες. Σε ζητήματα κεντρικής οικονομικής πολιτικής, όπως είναι η διαφαινόμενη πρόθεση για ιδιωτικοποιήσεις (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Αγροτική Τράπεζα) δεν έχει καταστήσει σαφείς τις θέσεις του. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εμμονή του για συγκροτημένο σχέδιο ανάπτυξης, όμως αυτό απαιτεί χρόνο και άριστη επεξεργασία για να εκπονηθεί… Τέλος, ο αρχηγός τη ΝΔ χειρίζεται έξυπνα μέχρι στιγμής τις εσωκομματικές ισορροπίες, απονευρώνοντας το «περιβάλλον Μπακογιάννη», χωρίς να δίνει λαβές για άνιση, εκδικητική μεταχείριση. Όμως η στάση της κυρίας Μπακογιάννη καταδεικνύει ότι στο άμεσο μέλλον -και σε συνάρτηση με τη δυναμική των εξελίξεων- θα δημιουργηθούν προβλήματα, τα οποία θα κινούνται από απλές διαφωνίες μέχρι δυναμικές αντιθέσεις…
Από το μέτωπο της Αριστεράς, δυστυχώς, ουδέν νεώτερον. Κλασικός, τραχύς αντιπολιτευτικός λόγος από το ΚΚΕ -θεμιτός, ενδιαφέρων στα σημεία, αλλά ανελαστικός και δογματοπαγής- και πλήρης άπνοια από το τρικυμισμένο πέλαγος του ΣΥΡΙΖΑ. Και αν αυτό φαίνεται αντιφατικό (άπνοια / τρικυμία), εν τούτοις αποδίδει πλήρως την εικόνα: Αντιφατικός, βαθιά διχασμένος και αμήχανος ο χώρος αυτός, δεν φαίνεται να μακροημερεύει με τη μορφή που τον γνωρίζουμε σήμερα…
ΥΓ.: Ήταν αξιοδάκρυτη η εικόνα της Βουλής κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού. Όμως εκείνος που έκλεψε αρνητικά την παράσταση ήταν ο κ. Παμπούκης, στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού και ιθύνων νους του κυβερνώντος σχήματος. Η ομιλία του θύμιζε έκθεση παιδιών του Δημοτικού Σχολείου. Ρηχή, ανέμπνευστη, γραμμική. Απελπιστική…