Στο ίδιο μοτίβο το ΚΚΕ

Στο ΚΚΕ τονίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι η μέχρι τώρα τακτική του κόμματος δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αλλάξει, και ως εκ τούτου αναμένεται να συνεχιστεί ο συνεπής διμέτωπος κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά και η κριτική προς τα άλλα κόμματα (ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ).
Το ενδιαφέρον στη χρονιά που πέρασε ήταν ότι το ΚΚΕ, για πρώτη φορά μετά το 1993, είδε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις (ευρωεκλογές και βουλευτικές) να υποχωρεί σε σχέση με τις προηγούμενες, όχι μόνο σε ποσοστό αλλά και σε ψήφους. Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου έχασε περίπου 150.00 ψήφους σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές, ενώ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου έχασε περίπου 60.000 ψήφους σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2007. Τα εκλογικά αυτά αποτελέσματα ανέκοψαν μια συνεχή ανοδική πορεία του ΚΚΕ, που από το 4,5% που είχε στις βουλευτικές εκλογές του 1993 (μετά την οδυνηρή διάσπαση του 1991), είχε φτάσει να ξεπεράσει το 9% στις ευρωεκλογές του 2004.
Τα στελέχη του κόμματος αναλύουν τα συγκεκριμένα εκλογικά ποσοστά και προς διερεύνηση είναι γιατί οι ψήφοι αυτοί που εγκατέλειψαν το ΚΚΕ πήγαν κατά κύριο λόγο στο ΠΑΣΟΚ, με το οποίο ο Περισσός όλα αυτά τα χρόνια είχε σταθερό πολιτικό μέτωπο χαρακτηρίζοντάς το ως ένα από τα κόμματα του συστήματος που σχεδόν σε τίποτα δεν διαφέρει από τον άλλο διεκδικητή της κυβέρνησης, τη ΝΔ.
Στο ΚΚΕ εκτιμούν ότι η τακτική τους όλο αυτό το διάστημα ήταν ορθή και δεν χρειάζεται να αλλάξει, παρότι ένα κομμάτι του κόσμου παρασύρθηκε από τα δήθεν φιλολαϊκά συνθήματα του επερχόμενου στην εξουσία ΠΑΣΟΚ.
Θεωρούν δε ότι σύντομα θα αποκαλυφθεί στα λαϊκά στρώματα το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που σε τίποτα δεν θα διαφέρει από το πρόσωπο των κυβερνήσεων της ΝΔ. Ήδη, τονίζουν, οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να προβληματίζονται βλέποντας ότι τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης είναι στην ουσία η μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και η προσπάθεια περικοπής ασφαλιστικών δικαιωμάτων με αντάλλαγμα τα «ψίχουλα» του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης.
Με βάση τις κεντρικές θέσεις των κομμάτων, τα στελέχη του ΚΚΕ θεωρούν ότι το κόμμα τους είναι το μόνο που μπορεί να ασκήσει πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, αφού, όπως φάνηκε και από τη συζήτηση του προϋπολογισμού, ο Αντώνης Σαμαράς είναι διατεθειμένος να βάλει πλάτες στην κυβέρνηση, ο
ΛΑΟΣ ζει με τα υπαρξιακά του άγχη μετά την εκλογή Σαμαρά στην προεδρία της ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από το ότι ταλανίζεται από τα εσωτερικά του, δεν μπορεί να προβάλει μια πολιτική ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία και επιβάλλει τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται.
Έτσι, από την πρώτη στιγμή αποφάσισαν να δείξουν με δυναμικό τρόπο ότι είναι η πραγματική αντιπολίτευση, «μπλοκάροντας» μέσω του ΠΑΜΕ την έναρξη του κοινωνικού διαλόγου για το Ασφαλιστικό, πυροδοτώντας έτσι μια σκληρή αντιπαράθεση με τη νέα κυβέρνηση, η οποία διά στόματος Γιώργου Παπανδρέου κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι επί νέας κυβέρνησης εξήγγειλε τόσες κινητοποιήσεις όσες δεν είχε κάνει σε όλη την πενταετία των κυβερνήσεων της ΝΔ. Κορύφωση της αντιπαράθεσης ήταν η απεργία που οργάνωσε το ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη.
Την απεργία αυτή την αποδοκίμασε ξεκάθαρα η πλειοψηφία της
ΓΣΕΕ, κάτι που ήταν αφορμή να ξεσπάσει αληθινός πόλεμος ανάμεσα στη ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ, η κατάληξη του οποίου είναι αβέβαιη, χωρίς να αποκλείεται ακόμα και η οργανωτική διάσπαση της Συνομοσπονδίας με τη δημιουργία χωριστών Συνομοσπονδιών, όπως γίνεται σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.