Να πάει και να μην ξανάρθει το 2009!
Η αρχή του 2009 βρήκε τον ΣΥΡΙΖΑ να απολαμβάνει τη δημοσκοπική του άνοιξη με διψήφια ποσοστά, τα οποία όμως έβαιναν μειούμενα μετά τη στάση του σχήματος στα λεγόμενα «δεκεμβριανά» με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό στα Εξάρχεια. Η δημοσκοπική αυτή έξαρση δημιούργησε αυξημένες προσδοκίες για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και έκρυψε κάτω από το χαλί τις εσωτερικές αντιθέσεις και κυρίως την αντιπαράθεση κορυφής ανάμεσα στον Αλέκο Αλαβάνο και τον Αλέξη Τσίπρα.
Ήρθε η «κατραπακιά» των ευρωεκλογών με το 4,7% και τη μη εκλογή δεύτερου ευρωβουλευτή (του έως τότε μέλους του Ευρωκοινοβουλίου Δημήτρη Παπαδημούλη) για να ανοίξει ο «ασκός του Αιόλου». Όλο το καλοκαίρι ο ΣΥΝ ταράχθηκε συθέμελα και ο ΣΥΡΙΖΑ κινδύνευσε με διάλυση, μετά και την απόφαση του Α. Αλαβάνου να αποσυρθεί (!) από την κεντρική πολιτική σκηνή με βολές κατά του διαδόχου του, Α. Τσίπρα, τον οποίο σημειωτέον ο ίδιος στην ουσία επέβαλε στην ηγεσία του ΣΥΝ.
Η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών του Οκτωβρίου βρήκε τον ΣΥΡΙΖΑ να ψάχνει ποιος θα είναι επικεφαλής του σχήματος, αφού οι διάφορες συνιστώσες πρότειναν να υπάρχει 11μελές (!) ηγετικό σχήμα. Έτσι, ήταν βάσιμο το ενδεχόμενο να διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι περισσότεροι προέβλεπαν ότι το σχήμα θα ήταν εκτός της Βουλής. Τελικά επιλέχθηκε η λύση να είναι ο Α. Τσίπρας πρώτος μεταξύ ίσων και να διεκδικήσει την είσοδό του στη Βουλή με σταυρό προτίμησης και όχι ως αρχηγός κόμματος, ενώ ο Α. Αλαβάνος είχε «εξαφανιστεί» και δεν έκανε ούτε μία τυπική δήλωση εκλογικής στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι, το 4,5% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές θεωρήθηκε επίτευγμα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτεύχθηκε και αποτέλεσε την εκδίκηση του Α. Τσίπρα έναντι του μέντορά του Α. Αλαβάνου, ο οποίος έκτοτε έκοψε κάθε επαφή με τον ΣΥΝ.
Και εκεί που στον ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν μετά τις εκλογές «δόξα τω Θεώ» για την εκλογική τους διάσωση, άρχισαν σε λίγο το «βόηθα Παναγιά» με αφορμή την οργανωτική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Πανελλαδική Σύσκεψη που έγινε επανεμφανίστηκε ο Α. Αλαβάνος, ο οποίος σε αντίθεση με τον ΣΥΝ εμφανίστηκε υπέρμαχος της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε «οιονεί ενιαίο κόμμα», ενώ λίγο αργότερα ξεκαθάρισε ότι για τον ίδιο η περίοδος του ΣΥΝ (του οποίου υπήρξε πρόεδρος) έχει οριστικά λήξει.
Η μεσοβέζικη λύση που επέλεξε ο ΣΥΝ για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθειά του να ισορροπήσει ανάμεσα στις αντικρουόμενες απόψεις, δεν ικανοποίησε κανέναν, κι έτσι η «Ανανεωτική Πτέρυγα» (Κουβέλης, Παπαδημούλης κ.ά.) απείλησε ευθέως με αποχώρηση από τον ΣΥΝ εάν με οποιονδήποτε τρόπο προωθηθεί η ομογενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Λεωνίδας Κύρκος κάλεσε ευθέως την «Ανανεωτική Πτέρυγα» να ζητήσει όχι μόνο την αποχώρηση του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να προχωρήσει σε διάσπαση του ΣΥΝ και σε δημιουργία νέου σχήματος της ανανεωτικής Αριστεράς.
Από την άλλη μεριά οι διάφορες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ -υπό την αφανή καθοδήγηση του Α. Αλαβάνου- προωθούν με κάθε τρόπο τη μετεξέλιξή του σε ενιαίο κόμμα και ήδη προετοιμάζεται η έκδοση εβδομαδιαίας εφημερίδας της Αριστεράς που θα προωθεί αυτόν τον στόχο. Όλοι βλέπουν ότι πίσω από αυτές τις κινήσεις είναι ο Α. Αλαβάνος, ο οποίος μάλιστα ήταν παρών στην εκδήλωση που έγινε στην Αθήνα σχετικά με την προετοιμασία της έκδοσης της νέας εφημερίδας.
Στη μέση του κυκλώνα βρίσκεται ο Α. Τσίπρας, ο οποίος εκτιμά ότι το μοντέλο λειτουργίας τόσο του ΣΥΝ (με τις τάσεις) όσο και του ΣΥΡΙΖΑ (με τις συνιστώσες) έχει εξαντλήσει τον βίο του και μόνο προβλήματα θα δημιουργεί από εδώ και πέρα. Έτσι, ωριμάζει στο ηγετικό επιτελείο του ΣΥΝ η σκέψη για συνέδριο του κόμματος στο οποίο θα τεθούν ξεκάθαρα όλα τα ανοιχτά ζητήματα. Από τη λειτουργία των τάσεων μέσα στον ΣΥΝ, που αποτελούν τροχοπέδη στην περαιτέρω ανάπτυξη του κόμματος, μέχρι και τη σχέση που θα έχει ο ΣΥΝ με τον ΣΥΡΙΖΑ.