Επικαιρότητα
1
Μισθοφόροι της CIA στο Ιράκ. Oι «Times» της Νέας Υόρκης αποκαλύπτουν ότι η εταιρεία Black Water, που διαθέτει σώματα μισθοφόρων Αμερικανών (βετεράνων των πολέμων σε Βιετνάμ, Αφγανιστάν κ.ά.), αποτελεί προέκταση της CIA. Και ότι κατά την περίοδο 2004-2009 πρωτοστατούσε σε δολοφονίες ακόμη και αμάχων Ιρακινών. Η εφημερίδα επικαλείται μαρτυρίες πρώην υπαλλήλων της εταιρείας, μισθοφόρων βέβαια, σύμφωνα με τις οποίες, κυρίως κατά τη διετία 2004-2006, οι άνδρες της εταιρείας αυτής συμμετείχαν μαζί με ειδικές δυνάμεις του αμερικανικού στρατού σε επιχειρήσεις οργανωμένες από τη CIA, που είχαν λάβει την κωδική ονομασία «επιδρομές αιχμαλωσίας και αρπαγής». Στόχος των επιδρομών αυτών ήταν η σύλληψη, ή και η δολοφονία ακόμη, κορυφαίων στελεχών της ιρακινής αντίστασης και οπαδών του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Η περίοδος εκείνη ήταν η πλέον αιματηρή στην ιστορία του πολέμου του Ιράκ, με χιλιάδες θύματα εκατέρωθεν. Ως παράδειγμα αναφέρεται ότι η Black Water με τους μισθοφόρους της κατηγορήθηκε με βάση πείθοντα αποδεικτικά στοιχεία ότι διέπραξε δολοφονία δεκαεπτά αμάχων στη Βαγδάτη τον Σεπτέμβριο του 2007. Τα στοιχεία ήταν τόσο συντριπτικά που ο αρχηγός της CIA Λίον Πανέτα αναγκάστηκε να διακόψει τη συνεργασία με τη μισθοφορική αυτή εταιρεία. Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και ό,τι βρώμικο έχει να παρουσιάσει η ιστορία της ανθρωπότητας το επιστράτευσαν οι ΗΠΑ, και συγκεκριμένα οι υπηρεσίες του τότε προέδρου Τζορτζ Μπους, στους πολέμους της χώρας του ενάντια σε αδύναμες και μικρές χώρες. Είναι ντροπή και για τη χώρα μας που συμμετέχει σε τέτοιους πολέμους, που έχουν ως στόχο να υπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και μόνο, προδίδοντας τις πολιτισμικές ιδέες της χώρας μας και δαπανώντας τεράστια ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό, τη στιγμή που αδυνατεί να τονώσει τα εισοδήματα των οικονομικά αδυνάτων πολιτών της. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι εντελώς απαράδεκτο να διεξάγονται σήμερα επιθετικοί πόλεμοι με μισθοφόρους πολεμιστές για την εξυπηρέτηση των όποιων συμφερόντων των Μεγάλων Δυνάμεων.
2
Προεδρικές εκλογές στη Χιλή. Την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009 στη Χιλή διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές, καθώς η τετραετής θητεία της εκλεγμένης Προέδρου Μισέλ Μπατσελέτ έληξε. Η μέχρι τώρα Πρόεδρος ήταν αρχηγός του κεντροαριστερού κόμματος, που οι χιλιανοί ψηφοφόροι καταψήφισαν στις εκλογές αυτές. Η Μπατσελέτ ήταν μια επιτυχημένη Πρόεδρος αλλά δεν είχε το δικαίωμα να ξαναβάλει υποψηφιότητα, δεδομένου ότι το Σύνταγμα της χώρας αυτής, απαγορεύει τη δεύτερη προεδρική θητεία. Στην αρχή της θητείας της, το 2006, αντιμετώπισε τεράστιες δυσκολίες, καθώς η κοινωνία της Χιλής είναι πάρα πολύ συντηρητική. Και η νεοεκλεγείσα τότε Πρόεδρος θέλησε να μεταρρυθμίσει και να αναδομήσει αυτήν τη χώρα. Για παράδειγμα, το διαζύγιο ήταν απαγορευμένο στη Χιλή καθώς και η εργασία των γυναικών στον δημόσιο τομέα. Η Μπατσελέτ αγωνίστηκε και κατάφερε να πείσει την κοινωνία για την κατάργηση της απαγόρευσης του διαζυγίου και για την ισονομία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Έτσι, πάλεψε με την Εκκλησία και τους υποστηρικτές της ανδροκρατίας. Τότε το ποσοστό αποδοχής των προεδρικών επιλογών ήταν 40%. Ενώ σήμερα, με την αποχώρησή της από την εξουσία, το ποσοστό αποδοχής έφτασε στο 80%, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση. Τι συνετέλεσε άραγε στο να μεταστραφεί η κοινή γνώμη της Χιλής; Το κυριότερο ήταν ότι όλοι αναγνώρισαν τους σωστούς χειρισμούς της Προέδρου για την αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής κρίσης, που συνέβαλαν κατά πολύ στο να περιοριστούν οι συνέπειές της. Στον εσωτερικό τομέα συστηματοποίησε τη δωρεάν από το κράτος ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οργάνωσε προγράμματα απασχόλησης για τις γυναίκες, ίδρυσε μεγάλο αριθμό παιδικών σταθμών για τη διευκόλυνση των εργαζόμενων μητέρων, με αποτέλεσμα σήμερα να απασχολούνται στον δημόσιο τομέα της χώρας της 36.000 γυναίκες. Αυτά είναι μερικά από τα έργα, που πραγματικά μεταρρύθμισαν τις κοινωνικές δομές της Χιλής, σε πάρα πολλούς τομείς. Και βέβαια αυτή η εξελικτική πορεία θα συνεχιστεί στο μέλλον, καθώς ο λαός της Χιλής δέχτηκε πλέον τις αλλαγές αυτές για τη δημιουργία μιας περισσότερο προοδευτικής κοινωνίας. Ελπίζουμε ότι ο διάδοχός της θα θελήσει να συνεχίσει τον δρόμο που χάραξε.