επί του πιεστηρίου

Όποιος πει ότι έπληξε θα ήταν αλλού… Τώρα η αγωνία είναι το τι έρχεται… Ό,τι όμως και να ‘ρθει θα αντέξουμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πάμε μπροστά…

Χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόβλεψη, στα τυφλά βαδίζει η χώρα. Κι όπου βγει. Η κατολίσθηση στα Τέμπη έδειξε τη γύμνια και την ανικανότητα του ΥΠΕΧΩΔΕ. Κόπηκε η χώρα στα δύο. Και αυτό κανένας δεν πρόβλεψε ότι θα μπορούσε να συμβεί! Ώστε να υπάρχει εναλλακτική λύση. Και ήταν δίπλα τους. Η παλιά εθνική οδός με κάποιες εργασίες θα ήταν η διέξοδος. Και δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί που πέρασαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Φταίνε και οι κύριοι του ΤΕΕ και όλων των τεχνικών φορέων… Αλλά αυτοί θα το σκεφτούν; Μήπως έχει κόστος γι’ αυτούς; Άλλοι πληρώνουν.

Ο κοσμάκης. Και αυτοί εισπράττουν…
Συγχωρούνται κάποιες στιγμές και οι υπερβολές. Ανθρώπινες είναι. Αρκεί να μην ξεπερνούν το όριο. Γιατί από κει και πέρα προκαλείται η αντίδραση. Όπως όλα αυτά που ακούστηκαν για τον Λαμπράκη. Ξεπέρασαν μʼ αυτά που έγραψαν και είπαν οι δικοί του τις αγιογραφίες. «Η ζωή ενός μύθου», τίτλος πρωτοσέλιδος στο «Βήμα». Μα αν ήταν έτσι, πώς μόνο οι γνωστοί επώνυμοι πολιτικοί και επιχειρηματίες ήταν στην κηδεία; Απών ο λαός. Καμία λαοθάλασσα δεν είδαμε. Κι όχι χωρίς λόγο. Γιατί δεν ξεχνά.

Τις πολιτικές μεταμορφώσεις του Συγκροτήματος. Τον ρόλο του στην Αποστασία, το γεγονός ότι δεν έκλεισε ο Λαμπράκης τις εφημερίδες του επί χούντας, όταν άλλοι, όπως η Βλάχου και ο Κόκκας, τις έκλεισαν. Κι άλλα πολλά! Εμείς είμαστε αντίθετοι στο ο αποθανών δεδικαίωται…

Πιπιλίζουν χρόνια ότι κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης, τώρα μιλούν για κατάρρευση πολλών μύθων της μεταπολίτευσης κ.λπ. Ποιοι κύκλοι, ρε παιδιά! Τα ίδια δεν συνέβαιναν και πριν από το 1967, προτού μας βάλει στον γύψο ο Παπαδόπουλος; Ξέχασαν τι λέγανε το ’65, το ’61, το ’56, το ’52, αλλά και πριν από τον πόλεμο; Αυτή είναι η πολιτική. Μήπως συμβαίνουν διαφορετικά στις άλλες χώρες; Δεν βλέπετε στην Ιταλία τι γίνεται, τι ακούει ο Σαρκοζί, κλεφτοκοτάδες αποδείχθηκαν άγγλοι υπουργοί και βουλευτές. Μέχρι και ο πρωθυπουργός κ. Μπράουν χρέωνε στη Βουλή τα έξοδα του σπιτιού, δεν θυμάστε ότι παραλίγο να πέσει ο Κλίντον λόγω… Μόνικας, η Αμερική ήρθε άνω κάτω με τον Μπους.

Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια. Ποια ήταν αυτή η περιβόητη μεταπολίτευση. Ποιο ήταν το καινούργιο, το σύγχρονο πλαίσιο που μπήκε; Δυστυχώς οι μεγάλες τομές που μπορούσαν και έπρεπε να γίνουν δεν έγιναν μετά το ’74.

Και δεν θα τις δούμε αν δεν υπάρξει ηγέτης αποφασισμένος να μην υπολογίσει πολιτικό κόστος, αλλά και να μην τον ενδιαφέρει αν θα επανεκλεγεί. Τότε μπορεί να ξημερώσει μια άλλη μέρα… Όλα είναι θέμα ηγέτη και όχι κύκλων…

Προβλημάτισε και ερωτηματικά πολλά προκάλεσε η άμεση διάψευση από την Ουάσινγκτον των πληροφοριών ότι πίσω από την απόπειρα του Νιγηριανού να τινάξει χριστουγεννιάτικα το αεροπλάνο της DELTA με τους 240, τυχερούς όπως τελικά αποδείχθηκε, επιβάτες βρίσκεται η Αλ Κάιντα. Πώς, διερωτήθηκαν, τέτοια βεβαιότητα των Αμερικανών και χαμηλοί τόνοι… Η εξήγηση ίσως να είναι ότι κάποιο «modus vivendi» υπάρχει με τον Μπιν Λάντεν και δεν θέλησαν να διαταραχθεί. Η 11η Σεπτεμβρίου δεν ξεχνιέται από κάθε Αμερικανό. Και με το δίκιο του…

Όλοι μιλούσαν, όλοι πρόβλεπαν ότι ο Δεκέμβριος θα είναι μαύρος για τα εθνικά μας θέματα… Τελικά μας… πρόλαβε η κυβέρνηση. Ξεπέρασε εύκολα τις Συμπληγάδες της… αξιολόγησης της Τουρκίας. Βγήκαμε… λάδι, υποχωρώντας σε όλα… Και η Άγκυρα προχωράει προς τις Βρυξέλλες, χωρίς καμία κύρωση, συνεχίζοντας τις παραβιάσεις και κρατώντας κλειστά τα λιμάνια της και τα αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.

Πάντα υπάρχει… λύση όταν πας πίσω την «κόκκινη γραμμή»…

«Δεν ασχολούμαστε με αντιδράσεις μειοψηφικών ομάδων», είναι η θέση του γραφείου της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου σχετικά με τις «επιθέσεις» κατά της ειδικής γραμματέως της Θάλειας Δραγώνα, για την αγωνιώδη προσπάθειά της να αποδείξει ότι οι Έλληνες δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Κατά σύμπτωση τα ίδια έλεγε και η πρώην συνάδελφός της κυρία Γιαννάκου για την ομογάλακτη της Δραγώνα, κυρία Ρεπούση, για τα περί… συνωστισμού το 1922 στη Σμύρνη, συνωστισμού να… μπουν στα πλοία και έτσι… καταπατήθηκαν και σφαγιάστηκαν.

Ευχόμαστε πάντως στην κυρία Διαμαντοπούλου να μην έχει την ίδια κατάληξη που είχε η προκάτοχός της, που ο λαός της Α΄ Αθήνας (στην ίδια δηλαδή περιφέρεια όπου πολιτεύεται η σημερινή υπουργός Παιδείας) εξαιτίας του ανιστόρητου βιβλίου της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού την έστειλε στο σπίτι της.

Και βέβαια οι ανθελληνικές απόψεις της κυρίας Δραγώνα κάθε άλλο παρά επιστημονικές θέσεις εκφράζουν. Και χρήσιμο θα ήταν η υπουργός Παιδείας να εξηγούσε αυτές οι «επιστημονικές θέσεις» της ειδικής γραμματέως της, ότι δεν είμαστε Έλληνες, ποιων τις θέσεις και τα σχέδια εξυπηρετούν; Κι αν είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος να εμπιστευθεί σε ένα πολιτικό στέλεχος του υπουργείου Παιδείας με τέτοιες «επιστημονικές απόψεις» τον τομέα του σχεδιασμού εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων, που είναι η αρμοδιότητα της κυρίας Δραγώνα;

Ευχάριστη έκπληξη είναι η έκδοση από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας μιας ανέκδοτης καταγραφής της Έλλης Παππά, της γυναίκας του Νίκου Μπελογιάννη, που έφυγε πριν από λίγο καιρό, με τίτλο «Η κάθοδός μου στον Άδη». Έκπληξη, γιατί σε τέτοια ανοίγματα δεν μας έχει συνηθίσει η Εθνική Τράπεζα…

Μαχαιριά στην ψυχή του είναι η σημαία της Τουρκίας στον Πενταδάκτυλο, δήλωσε ο Πρόεδρος της Κύπρου κ. Χριστόφιας. Και γιατί, Πρόεδρε, δεν έθεσες στον φίλο σου τον Ταλάτ, ως όρο για ν’ αρχίσεις συνομιλίες μαζί του, ότι θα έπρεπε να σβήσουν την τουρκική σημαία;

***

Εθνικιστής
ο Ανδρέας!

Ποιοι το λένε; Οι Άγγλοι, οι μεγάλοι αποικιοκράτες. Που κρατούν υπό κατοχή μέχρι σήμερα κομμάτι ξένης χώρας, της Κύπρου.
Εθνικιστής γιατί φώναζε «η Ελλάδα στους Έλληνες», ενώ αυτοί ήθελαν και θέλουν την Ελλάδα στους ξένους… Όπως πάει να γίνει σήμερα.

***

Για ποιον κτυπάει η καμπάνα;

«Ποιοι καθηγητές ΑΕΙ που διορίστηκαν γραμματείς στα υπουργεία (ή και υπουργοί) μοιάζει να μην έχουν ποτέ διατυπώσει δημόσια άποψη για το άσυλο; Μόνον αν κρύβεσαι στα δύσκολα, ανέρχεσαι
ως ήπιος και συνετός».
Αλήθειες του Γιάννη Πανούση, που τις πλήρωσε ακριβά, όπως τις καταγράφει σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία».

Γεια σας