Αδικία στη φορολογία

Αντί να αυξάνεται η φορολογική πίεση στα συνήθη θύματα του συστήματος, που έτσι κι αλλιώς αδυνατούν να αποκρύψουν εισοδήματα, σοφότερο είναι το οικονομικό επιτελείο να μην ακολουθήσει την πεπατημένη, να τολμήσει τα δύσκολα, να συλλάβει αυτούς, τους πολλούς, που συστηματικά φοροδιαφεύγουν ή και φοροκλέπτουν. Αντίθετα, σε μισθωτούς και συνταξιούχους, που ήδη πληρώνουν, δεν πρέπει να πέσουν πρόσθετα φορολογικά βάρη, ανεξαρτήτως εισοδήματος. Ακόμα και ένας υψηλόμισθος -που ήδη φορολογείται υπέρμετρα- δεν πρέπει να επιβαρυνθεί περαιτέρω, καθότι είναι άδικο όποιος δεν μπορεί να φοροδιαφύγει να ξεζουμίζεται φορομπηχτικά.
• Κατά τη γνώμη μας, υπάρχουν μεγάλες αδικίες και μεταξύ εκείνων που δεν φοροδιαφεύγουν. Παράδειγμα, ένας εργαζόμενος οικογενειάρχης που εργάζεται και σε δεύτερη δουλειά και συγκεντρώνει οικογενειακό εισόδημα 75.000 ευρώ φορολογείται με 40%. Αντίθετα, ένα ζευγάρι μισθωτών που έχει έκαστος 40.000 ευρώ εισόδημα και 80.000 ευρώ οικογενειακό εισόδημα φορολογείται με χαμηλότερο συντελεστή και πληρώνει λιγότερους φόρους. Σ’ αυτό το παράδειγμα φαίνεται η φορολογία να τιμωρεί το ζευγάρι που έκανε την επιλογή να δουλεύει ο ένας και ο άλλος να ασχολείται με την ανατροφή των παιδιών, το νοικοκυριό. Άρα το δίκαιο είναι στην περίπτωση αυτή να λαμβάνεται υπ’ όψιν το οικογενειακό εισόδημα, ακόμα και η οικογενειακή περιουσία στην περίπτωση ακινήτων. Τέτοια παραδείγματα άδικης φορολόγησης υπάρχουν πάρα πολλά στο υπάρχον φορολογικό σύστημα. Έτσι, εκτός από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, πρέπει να διορθωθούν και οι αδικίες, ώστε όντως να διαμορφωθεί δίκαιο φορολογικό σύστημα.