Σπαζοκεφαλιά…

Ποια όμως πρέπει να είναι αυτά τα μέτρα; Εκείνοι που γνωρίζουν την πραγματικότητα μιλούν για μέτρα οδυνηρά, που θα ματώσουν, που θα πονέσουν. Και ασφαλώς εννοούν από περικοπές μέχρι μειώσεις μισθών και επιδομάτων, κόψιμο υπερωριών, αυξήσεις σε εισιτήρια, τσιγάρα, ποτά, περιορισμό των κρατικών δαπανών. Με στόχο το κατέβασμα του ελλείμματος και τον λιγότερο δανεισμό.

Αναπόφευκτη επίπτωση θα είναι η συρρίκνωση του εισοδήματος των εργαζομένων. Που είναι ταυτόχρονα και καταναλωτές. Και σημαίνει ότι αυτόματα η αγοραστική τους δύναμη θα μειωθεί. Θα αγοράζουν λιγότερα από αυτά που μέχρι τώρα ψωνίζουν. Και αυτό θα έχει ως συνέπεια την πτώση της δουλειάς στην αγορά, στο μανάβικο, στο κρεοπωλείο, στο σούπερ μάρκετ, στο περίπτερο, στην ταβέρνα, στο σουβλατζίδικο. Ο περιορισμός του τζίρου θα πλήξει την παραγωγή των εργοστασίων, των βιομηχανιών και η κατάληξη θα είναι το κλείσιμο μαγαζιών και επιχειρήσεων και απολύσεις.

Από τη μια μεριά πρέπει να περιορίσεις το έλλειμμα, να δανειστείς λιγότερα κι από την άλλη πρέπει να δώσεις λεφτά για να κρατήσεις ζωντανή την αγορά για να μη γεμίσουν οι δρόμοι ανέργους.

Και εδώ είναι η δύσκολη παρτίδα. Ποια πιόνια πρέπει να κουνήσουν οι κυβερνώντες. Και προσωπικά ο πρωθυπουργός. Μπορεί να συνδυαστούν και τα δύο; Η Λούκα, ο Παπακωνσταντίνου, τι λένε; Έχουν τη λύση; Γιʼ αυτό πάντως ψηφίστηκαν. Για να βρουν διέξοδο από το τούνελ.