Πάμε σαν άλλοτε…

Διαβάζοντας τα αποσπάσματα που δημοσίευσε στη στήλη του στην «Καθημερινή» ο «Φαληρεύς» (Στεφ. Κασιμάτης) «προσωπικής – άκρως απόρρητης» επιστολής που είχε στείλει στις 20 Δεκεμβρίου 1989 ο Αβέρωφ στον τότε πρωθυπουργό της οικουμενικής κυβέρνησης Ξενοφώντα Ζολώτα, για την κατάσταση της οικονομίας μας, έχεις την εντύπωση ότι ζεις το σήμερα! Από τις επισημάνσεις του αείμνηστου Μετσοβίτη, που σε κρίσιμες στιγμές σημάδεψε την ιστορία μας με τις παρεμβάσεις του (Κυπριακό, Κίνημα του Ναυτικού, επιστροφή Καραμανλή το ’74, όταν η χούντα είχε αποφασίσει να παραδώσει στον Παν. Κανελλόπουλο και τον Γεώργιο Μαύρο), δεν υπάρχουν διαφορές
μ’ αυτά που συμβαίνουν τώρα.
Έγραφε τότε ο Αβέρωφ:
= «Μετά λίγους μήνες, δάνεια
από το εξωτερικό δεν θα μας δίνει κανείς, εσωτερικός δανεισμός θα είναι πρακτικώς αδύνατος, λόγω ελλείψεως αξιοπιστίας του κράτους, θα αρχίσουν να καταπίπτουν οι εγγυήσεις του Δημοσίου…».
= «Είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι γενική είναι η παραδοχή πως οι πολλοί διορισμοί υπήρξαν μια από τις κύριες αιτίες των ελλειμμάτων του Δημοσίου και των Οργανισμών που
εξαρτώνται από αυτό. Ως πότε θα γνωρίζουμε ένα από τα αίτια της φοβερής κρίσεως που περνάμε και θα διστάζουμε να το διορθώσουμε; […] Είναι αδιανόητο να έχουμε κακή διοίκηση (λόγω πλεονασμού υπαλλήλων) και επιπλέον να δημιουργούμε εξ αυτού και άλλων αιτίων ελλείμματα που βουλιάζουν την οικονομία. Είναι αδιανόητο να λαμβάνουμε μόνο θέση θεατού έναντι του προβλήματος και να εξοικονομούμε
απλώς χρήματα για να εκτελούμε πληρωμές. Αυτό, απλώς, αναβάλλει και
ίσως δυναμώνει την έκρηξη της κρίσεως».
Ποιος δεν θα συνυπέγραφε τα παραπάνω και σήμερα; Η διαπίστωση πικρή! Πάμε σαν άλλοτε… Και γι’ αυτό η ευθύνη κοινή όλων όσοι κυβέρνησαν. Γιατί δεν άλλαξαν τις δομές του κράτους. Εκεί που δεκαετίες μόνιμα πονάει… Οι πληγές παραμένουν ανοικτές…