Χωρίς κυβέρνηση και με πάτρονες αρχιεκμεταλλευτές

Η κυβέρνησή μας παραπαίει. Λέει και ξελέει. Δεν διαθέτει μπούσουλα. Οι υπουργοί μας είναι διχασμένοι, χωρίς συγκεκριμένη γραμμή πλεύσης. Όσο για τους πλείστους κυβερνητικούς βουλευτές μας, αποτελούν μια σφοδρή (και προς το παρόν σιωπούσα) εσωκομματική αντιπολίτευση. Τα εντυπωσιακά (για τους αφελείς) επικοινωνιακά παιχνίδια του πρωθυπουργού μας όχι μόνο δεν πείθουν, αλλά εξοργίζουν τα μέγιστα. Όλοι –πλην των κηφήνων του παρασιτικού πλούτου και των αδίστακτων τραπεζιτών– τρέμουν για την υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, με το 20% και πλέον του λαού μας να αντιμετωπίζει πρόβλημα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ!
Η επιβολή αντιλαϊκών μέτρων, παρά τα αντιθέτως διακηρυσσόμενα, είναι ζήτημα χρόνου, προκειμένου να εξευμενιστούν οι ασύδοτοι πάτρονές μας. «Οι εντιμότατοι εταίροι μας», όπως τους χαρακτηρίζει ειρωνικότατα στο εξαίρετο κύριο άρθρο της η «Ελευθεροτυπία» της Τετάρτης. «Εντιμότατοι εταίροι», οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε ΣΤΥΓΝΟΥΣ ΠΛΑΣΙΕΔΕΣ ΟΠΛΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ!
Ο θρασύτατος γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατά τη συνάντησή του στο Βερολίνο με τον κ. Παπακωνσταντίνου τού έθεσε θέμα χρεών του ελληνικού Δημοσίου σε γερμανικές εταιρείες, που ανέρχεται σε 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Και αυτό, κάνοντας γαργάρα ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ. Τότε που οι βάρβαροι κατακτητές είχαν αφανίσει όλα τα αποθέματα ράβδων χρυσού από τη χώρα μας. (Θυμάμαι ότι το 1952 είχα συναντήσει ως μέλος τριμελούς επιτροπής του φοιτητικού συλλόγου του Μονάχου έξω από την ορθόδοξη εκκλησία της γερμανικής μεγαλούπολης τον Αλέξανδρο Παπάγο, πρωθυπουργό εκείνης της περιόδου, ο οποίος είχε κάνει ανεπιτυχές διάβημα για τις γερμανικές επανορθώσεις, που δεν αφορούσαν ΜΟΝΟ τις κλαπείσες ράβδους χρυσού…)
Ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε μεταβεί στο Βερολίνο ως ικέτης. Ορθόν. Αλλά και ο ικέτης, όταν αντιμετωπίζει μια τόσο προκλητική εναντίον της χώρας του κατάσταση, οφείλει, εφόσον διαθέτει τσαγανό, να αντιδράσει ΩΣ ΑΠΑΙΤΗΤΗΣ, θυμίζοντας με ζέση και πειθώ τα προαναφερθέντα. Τα εγκλήματα πολέμου και μάλιστα σε μία χώρα όπου αναζωπυρώνεται ο ναζισμός ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.
Εκλιπαρούμε πιστοληπτική ικανότητα και «οι εντιμότατοι εταίροι μας» αξιώνουν ΚΥΝΙΚΟΤΑΤΑ, προκειμένου να μας την… προσφέρουν, την εκ μέρους μας αγορά Γιουροφάιτερ και γαλλικών φρεγατών! Μας ζητούν, δηλαδή, να καταβάλουμε τεράστια ποσά για την αγορά Γιουροφάιτερ και γαλλικών φρεγατών –ποσά που ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ– προκειμένου να μας δώσουν δάνεια, με επαχθείς κατά πάσα πιθανότητα όρους, τα οποία ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΞΟΦΛΗΣΟΥΜΕ, ανεβάζοντας σε δυσθεώρητα ύψη το δημόσιο χρέος. Το εξωφρενικό, το εντελώς παράλογο και στην ουσία φαυλεπίφαυλο εκ μέρους τους είναι ότι μας ωθούν να υποστούμε ανυπολόγιστης έκτασης ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΗ ΒΛΑΒΗ!
Μια απλή ερώτηση που την έχουμε κάνει εκατοντάδες φορές στον εαυτό μας και που είναι επίκαιρη εδώ και χρόνια έχει ως εξής: Γιατί οι ευρωπαίοι πάτρονές μας –ο Αλέξης Μητρόπουλος αποκαλεί τον Αλμούνια, τον Γιούνκερ και τον Τρισέ: «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΑΛΙΜΠΑΝ»– αφήνουν ανενόχλητη την Τουρκία να μας επιβουλεύεται συνεχώς και δη προκλητικότατα;
Η απάντηση είναι αυτονόητη: Για να μας πουλάνε (και να της πουλάνε, εφόσον δεν τα παίρνει όλα από τους Αμερικανούς) οπλικά συστήματα, ποντάροντας στο ότι δεν θα αφήναμε –και δεν θα αφήσουμε– υποβαθμισμένη ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ. Έτσι, είμαστε εκ προοιμίου θύματα του έξωθεν προγραμματισμένου αυτού φαύλου κύκλου.
Οι «τρεις Ταλιμπάν», για να υιοθετήσω τον ευστοχότατο χαρακτηρισμό του Αλέξη Μητρόπουλου, μας απειλούν έμμεσα, συνεργαζόμενοι άριστα με τους περιλάλητους οίκους διεθνούς κερδοσκοπίας, ότι κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε. Τους απαντώ με τα ίδια λόγια που χρησιμοποίησα την περασμένη Κυριακή: «Το κακό είναι ότι τους πιστεύουμε και το χειρότερο ότι τους φοβόμαστε. Ελάχιστο νιονιό να διέθεταν οι κυβερνώντες, θα αντιλαμβάνονταν πως η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολύ λιγότερο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα διακινδύνευαν την αξιοπιστία του ευρώ, ρισκάροντας μάλιστα το ενδεχόμενο ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΣΩ ΣΥΝΑΦΩΝ ΣΥΜΠΤΩΣΕΩΝ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΤΟΜΙΝΟ».
Αρνούμενη πιέσεις και απειλές η κυβέρνηση μπορεί να περιστείλει άσκοπες δαπάνες, καταργώντας τις πλείστες –ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΕΣ– Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και τις περιβόητες Ανεξάρτητες Αρχές που έχουν καταντήσει οάσεις «παχυλά αμειβόμενων αργομίσθων». Όπως γράφει εύστοχα ο Στάθης: Ο πρωθυπουργός «ζήτησε τον περιορισμό των 27 όλων κι όλων γραφείων του ΕΟΤ στο εξωτερικό (τα οποία στο κάτω κάτω αν δουλέψουν σωστά θα στείλουν στη χώρα πλούτο) – μέτρο σχεδόν κωμικό». Τα προαναφερθέντα εμπίπτουν στο πεδίο του ορθολογισμού ή αποτελούν επιμέρους κορύφωση της κυβερνητικής επιπολαιότητας;
Το κύριο μέσο προσπορισμού άφθονων πόρων για την κυβέρνηση είναι η αποφασιστική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Δεν χωράει το μυαλό του ανθρώπου πώς είναι δυνατόν να μην μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η χρόνια γάγγραινα που ταλανίζει τη χώρα και, ως εκ τούτου, τους μη έχοντες και μη κατέχοντες, όταν υπάρχουν πλέον τέλεια ηλεκτρονικά εργαλεία που έχουν την ευχέρεια να προβαίνουν σε διασταυρώσεις στοιχείων. Η γενικευμένη διαφθορά είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο και δεν επηρεάζει άμεσα την πάταξη της φοροδιαφυγής, ιδίως εφόσον μπορεί να εξασφαλιστεί η ηλεκτρονική διασταύρωση των στοιχείων. ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΧΡΗΜΑ, ΕΚΕΙ ΑΣ ΤΟ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΝ.
ΥΓ.: Ο άλλοτε… αδέκαστος κήνσορας Ρόβλιας έδειξε το αληθινό –και ταρτουφικό– πρόσωπό του. Η ρήση του: «Ποιος έχασε την πολιτική ντροπή ώστε να τη βρει η κυβέρνηση Καραμανλή» θα μείνει ιστορική. Όπως, άλλωστε, και τα περί «βρώμικης βιομηχανίας προσλήψεων που μολύνει τη χώρα».