Οι μισθοφόροι προπαγανδιστές της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ

Οπρωθυπουργός της χώρας
κ. Γιώργος Παπανδρέου είναι από ετών πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Ασφαλώς θα είχε ευκαιρίες γνωριμίας και με τους ιρλανδούς σοσιαλιστές και ίσως δεν αγνοεί την έγκυρη «Επιθεώρηση της Ιρλανδικής Αριστεράς» (Irish Left Review).
Οι ιρλανδοί σοσιαλιστές αποτελούν τμήμα ενός λαού ο οποίος παρουσιάζει συγγενή ιδιοσυγκρασία με τον ελληνικό, αλλά κυρίως κοινά ιστορικά βιώματα και ανακλαστικά. Παρά τη γεωγραφική απόσταση, μεταξύ των δύο λαών υπάρχει, άλλωστε, ένα υπολανθάνον και ανεκμετάλλευτο κοίτασμα αμοιβαίας συμπάθειας. Αυτό θα όφειλε να καθιστά τις θέσεις και αντιδράσεις των ιρλανδών σοσιαλιστών τουλάχιστον εξίσου άξιες προσοχής για τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και το ΠΑΣΟΚ με τις θέσεις των βρετανών και των σουηδών παγερών συντρόφων τους.
Τα παραπάνω ως επεξήγηση της επισήμανσης -από την παρούσα στήλη- προς τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ενός άρθρου (του Michael
Youlton, στην «Irish Left Review» της 7ης Δεκεμβρίου), με τίτλο «Τουρκία και ΕΕ». Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτού του άρθρου οφείλεται στον άπλετο φωτισμό που εισάγει στα κίνητρα και στο ποιόν των προσώπων και οργανώσεων που -από κοινού με το εγχώριο ΕΛΙΑΜΕΠ- πραγματοποίησαν και στην Αθήνα προπαγανδιστική εκδήλωση υπέρ της Τουρκίας, πέντε μέρες πριν από τον τουρκικό περίπατο στις Βρυξέλλες.
Η αφθονία των οικονομικών πόρων που ποικίλοι ξένοι χρηματοδότες διαθέτουν για τη συντήρηση και δράση αυτών των οργανώσεων θέτει, εκ των πραγμάτων, ενώπιον της κυβέρνησης, το αναπόδραστο ερώτημα εάν και στη σημερινή δεινή για τον λαό οικονομική συγκυρία επιτρέπεται να συνεχισθεί το αδιανόητο σκάνδαλο της χρηματοδότησης -από μυστικά ή άλλα κονδύλια του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών- του περιώνυμου ΕΛΙΑΜΕΠ, του επαγγελματία δυσφημιστή της Ελλάδας Παναγιώτη Δημητρά του «Παρατηρίου του Ελσίνκι» και Κύριος οίδε ποιων ακόμη ΜΚΟ (μη κυβερνητικών οργανώσεων) υπονόμευσης των εθνικών συμφερόντων.
Στο πρώτο μέρος του, το άκρως διαφωτιστικό άρθρο υπογραμμίζει τη στρατηγική κρισιμότητα που αποδίδει ο «ευρωατλαντικός άξονας» στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ για την εξασφάλιση των ακόλουθων στόχων:
= Να εισαγάγει στην τελευταία φάση αναδόμησης των Βαλκανίων, καθιστώντας την Τουρκία κρίσιμο ρυθμιστή και διαιτητή της σχέσης της Ευρώπης με τα Βαλκάνια.
= Η Τουρκία, με τη στενή συμμαχία της με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, να αποτελέσει εγγύηση αποκλεισμού και της απόπειρας έστω μιας διαδικασίας αυτονόμησης της Ευρώπης. Με την Τουρκία στους κόλπους της η Ευρώπη θα είναι ανήμπορη να αναπτύξει ανεξάρτητη πολιτική στρατηγική. Θα έμενε εξάρτημα της αμερικανικής στρατηγικής και θα ανέπτυσσε χαλαρότερους οικονομικούς δεσμούς μεταξύ των μελών της.
= Η ανάπτυξη αυτών των οικονομικών και εμπορικών δεσμών θα ωφελούσε αποκλειστικά τις κυρίαρχες τάξεις στην Ευρώπη, με την εξαγωγή φθηνών εργατικών χεριών και τη σύνδεση της Ευρώπης με τις πηγές πετρελαίου και αερίου.
= Τέλος η Τουρκία θα μπορούσε να καταστεί διερμηνέας και διαμεσολαβητής της Ευρώπης με τον ισλαμικό κόσμο.
Παρά τις έκδηλες αντιφάσεις που διαπιστώνει κανείς στις παραπάνω επιδιώξεις και το γεγονός ότι δεν είναι δυνατή η επίτευξη όλων, τα πολιτικά συμφέροντα και το χρήμα ρητορεύουν ακούραστα. Πρώτος άμεσος στόχος είναι η αντιμετώπιση και περιθωριοποίηση κάθε αντίστασης στην ένταξη της Τουρκίας. Πρέπει να ζυμώσουν την κοινή γνώμη και να μην αφήσουν τις εξελίξεις στις παλινδρομήσεις της Μέρκελ και του Σαρκοζί. Ταυτόχρονα πρέπει να πειθαρχηθούν εκείνες οι ηγετικές ελίτ σε Κύπρο και Ελλάδα που είναι πιθανό να προβάλουν αντίρρηση.
Τα κύρια όπλα για την επίτευξη αυτών των επιδιώξεων είναι οι λεγόμενες «ανεξάρτητες» ή «οργανώσεις πολιτών», όπως αυτές που είδαμε να φυτρώνουν στην Ιρλανδία κατά το δεύτερο δημοψήφισμα για τη Λισσαβώνα και οι οποίες έκτοτε εξαφανίσθηκαν. Η κυριότερη από τις οργανώσεις που σπρώχνουν για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη είναι η «Ανεξάρτητη Επιτροπή για την Τουρκία», η οποία δημιουργήθηκε και
υποστηρίζεται από τη περιώνυμη
«Ομάδα Ανοιχτής Κοινωνίας» του Τζορτζ Σόρος, σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο.
Το ποιόν των αποστόλων
της τουρκικής ένταξης
Με τον υπότιτλο «Who is Who», το άρθρο μπαίνει στο διδακτικότερο τμήμα του. Αναφέρει ότι η Ανεξάρτητη Επιτροπή για την Τουρκία είναι μια καλά οργανωμένη και καλά χρηματοδοτούμενη ομάδα πίεσης (λόμπι), για τη στήριξη και προαγωγή της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ. Οργανώνει διαλέξεις ανοικτές στο κοινό και έχει εκδώσει σειρές μελετών και εκθέσεων. Στην ιστοσελίδα της δηλώνει ανοικτά ότι στοχεύει τη δράση της σε διαμορφωτές κοινής γνώμης – δημοσιογράφους, πολιτικούς και επιχειρηματίες. Το διοικητικό της συμβούλιο απαρτίζεται από πρόσωπα που στην τελευταία εικοσαετία έπαιξαν ρόλο σε εξελίξεις εντασσόμενες στην ευρωατλαντική στρατηγική.
Ορισμένοι από αυτούς αναμείχθηκαν σε μεγάλα σκάνδαλα και βρίσκονται πίσω από μερικούς πολέμους.
Πρόεδρός της είναι ο Μάρτι Αχτισάαρι, πρώην πρόεδρος της Φινλανδίας και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης του 2008. Είναι ο συντάκτης της περιβόητης «Έκθεσης
Αχτισάαρι», που έστρωσε τον δρόμο για την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου. Ύστερα από σειρά καταγγελιών και φημών, τα Ηνωμένα Έθνη διεξήγαγαν μιαν έρευνα που αποκάλυψε ότι περισσότερα από 2 εκατ. ευρώ διοχετεύθηκαν στον προσωπικό λογαριασμό του από λογαριασμούς στην Ελβετία και την Κύπρο, οι οποίοι ανήκαν σε αλβανούς «βαρόνους» των ναρκωτικών.
Το κεφάλαιο 2 της έρευνας του ΟΗΕ αποκάλυψε ότι ένα τζιπ, που ανήκε σε μέλος της κυβέρνησης του Κοσόβου, πέρασε ανενόχλητο από σειρά συνόρων και παρέδωσε περισσότερα από 40 εκατ. ευρώ στον Αχτισάαρι. Καμιά ωστόσο από αυτές τις κατηγορίες δεν στάθηκε αρκετή για να αγγίξει τον άνθρωπον αυτόν, που το 2008 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης!
Είναι φυσικό τέτοιος πρόεδρος να βοηθιέται στο έργο του από αντάξια πρόσωπα. Ένα τέτοιο κεφάλαιο είναι η Έμα Μπονίνο, πρώην Επίτροπος της ΕΕ, πρώην υπουργός Εμπορίου και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και πρώην αντιπρόεδρος της ιταλικής γερουσίας. Ένα άλλο είναι ο Χανς Βαν ντερ Μπρουκ, πρώην υπουργός των Εξωτερικών της Ολλανδίας και Επίτροπος για τη διεύρυνση της ΕΕ, κραυγαλέος υποστηρικτής της τουρκικής ένταξης.
Η Μπονίνο υπήρξε από τους πιο ακραίους υποστηρικτές των βομβαρδισμών και της καταστροφής της Γιουγκοσλαβίας. Το όνομά της ενεπλάκη στο σκάνδαλο Σαντέρ-Κρεσόν, ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που συγκλόνισαν τη νομενκλατούρα των Βρυξελλών. Ολόκληρη η Επιτροπή υπό τον Ζακ Σαντέρ παραιτήθηκε στις 15-5-1999, ύστερα από έρευνα καταγγελιών διαφθοράς σε βάρος διαφόρων Επιτρόπων και δήλωση της Εντίθ Κρεσόν ότι όλα τα μέλη της ήσαν ένοχοι.
Ο ίδιος ο Τζορτζ Σόρος είναι διαπρύσιος υποστηρικτής της τουρκικής ένταξης. Τον Ιούνιο του 1999, με ανοιχτές τις πληγές του βομβαρδισμένου Βελιγραδίου, συμβούλευε την ΕΕ, από το «Νιούζγουικ», να ενσωματώσει ολόκληρη τη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Τώρα, καθώς το σχέδιο αυτό βαθμιαία πραγματοποιείται, ο ίδιος, με τεράστιες επενδύσεις στην Τουρκία (πετρέλαιο, τρόφιμα, χρηματοπιστωτικός τομέας), είναι ένας από τους ισχυρότερους σε επιρροή υποστηρικτές της τουρκικής ένταξης.
Στο τρίτο μέρος του άρθρου τα συμπεράσματα του συνεργάτη της σοσιαλιστικής επιθεώρησης:
«Για την Ιρλανδία τι σημαίνουν
όλες αυτές οι εξελίξεις; Παρά τις ανοιχτές πληγές, όπως ο πόλεμος στο Κουρδιστάν και η εισβολή/κατοχή της μισής Κύπρου, μετά το πέρασμα της συνθήκης της Λισσαβώνας πολλοί επαΐοντες παρουσιάζουν τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας ως
αναπόφευκτη αν και ανεπιθύμητη.
Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι προοδευτικοί για τους οποίους η αντίθεση στην τουρκική ένταξη είναι αντιδραστική – αν όχι και φασιστική!
Καλό θα ήταν να θυμηθούμε πως ο κυπριακός λαός, στη συντριπτική πλειοψηφία του, απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, λίγους μήνες προτού εμείς
απορρίψουμε τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Και ότι η τουρκική κατοχή της Κύπρου έχει αντήχηση εδώ στην Ιρλανδία, καθώς η Ιρλανδία και η Κύπρος παραμένουν οι μόνες δύο χώρες μέλη της ΕΕ που τελούν ακόμη υπό κατοχή».
Στις επιστολές αναγνωστών που προκάλεσε το άρθρο, βρετανός επιστολογράφος υπενθυμίζει τις αποκαλύψεις της κ. Σίμπελ Έντμοντς, πρώην πράκτορα του FBI για την εκτεταμένη εξαγορά αμερικανών κυβερνητικών αξιωματούχων (μέχρι το επίπεδο του υφυπουργού Εξωτερικών) και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων από την τουρκική κυβέρνηση.
Και πιθανολογεί ότι παρόμοιες εκτεταμένες επιχειρήσεις διαφθοράς στην Ευρώπη εξηγούν τον ζήλο ορισμένων προσώπων υπέρ της τουρκικής ένταξης. Προσθέτει ότι αποτελεί κατάχρηση του δημοσίου χρήματος η χρηματοδότηση, μέσω του Βρετανικού Συμβουλίου, της Ανεξάρτητης
Επιτροπής για την Τουρκία, που καταφανώς είναι μια στρατευμένη οργάνωση πολιτικής προπαγάνδας, και ότι θα προσφύγει με καταγγελία στην Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας του Δημόσιου Πλούτου.
Οι θέσεις αυτές του βρετανού επιστολογράφου έχουν απόλυτη ισχύ για το καθ’ ημάς ΕΛΙΑΜΕΠ, στου οποίου τη δράση, υπό τους κ. Βερέμη και Κουλουμπή, για την επιβολή του Σχεδίου Ανάν στον κυπριακό λαό και για παραχωρήσεις στο Αιγαίο, έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψιν αυτή η στήλη. Υπό τους κ. Τσούκαλη και Ντόκο, η προπαγανδιστική εκστρατεία υπέρ της Τουρκίας συνεχίζεται, με συνέδρια στην αλλοδαπή και στην
Αθήνα (όπως το πρόσφατο με την επιτροπή Αχτισάαρι) και με αρθρογραφία στην «Καθημερινή».
Δεν χρειάζεται επί του παρόντος πληρέστερη παρουσίαση του ΕΛΙΑΜΕΠ και του αστερισμού των φωστήρων που εισπήδησαν ως τις κορυφές της ελληνικής εκπαίδευσης επί των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας.
Ο σημερινός πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και τα στελέχη του
ΠΑΣΟΚ είναι άλλωστε άριστοι γνώστες των σχετικών στοιχείων. Ενώπιόν τους εγείρεται όμως τώρα, απαιτητικότερο από ποτέ, το ερώτημα: Θα συνεχίσει η χρεοκοπημένη Ελλάδα (μόνη ενώπιον εχθρικού περιβάλλοντος στις Βρυξέλλες, κατά τη δήλωση του κ. Δρούτσα) να χρηματοδοτεί το ΕΛΙΑΜΕΠ, το Παρατηρητήριο του Δημητρά και άλλες παρόμοιες και πολυώνυμες ΜΚΟ, που βλάπτουν σοβαρά όχι μόνο τη σοβαρά άρρωστη οικονομία;
Στον τόπο αυτόν δεν διαθέτουμε δυστυχώς τη δυνατότητα προσφυγής σε (ανύπαρκτη) Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας του Δημοσίου Πλούτου. Υπάρχει όμως η πρόσφατη λαϊκή εντολή στον νέο πρωθυπουργό: «Γιώργο, άλλαξέ τα όλα!» Ας αναμείνουμε…