«Ελβετικό μοντέλο» καθʼ οδόν για την Κύπρο!
Αποκαλυπτικές πληροφορίες που έχει το «ΠΑΡΟΝ» από άριστα ενημερωμένους κύκλους αναφέρουν ότι:
1. Υπάρχει ολοκληρωμένο μεν (αλλά υποκείμενο σε κάποιες διαφοροποιήσεις ως προς τα επιμέρους στοιχεία του) προσχέδιο τελικής λύσεως του προβλήματος.
2. Στις διεξαγόμενες συνομιλίες –οι οποίες και θα επιταχυνθούν αμέσως μετά τις γιορτές– παρουσιάζονται αποσπασματικά μέρη του σχεδίου, ώστε να μην προκληθούν αντιδράσεις.
Το πλαίσιο λύσεως παραπέμπει ευθέως σε δομές χαλαρής συνομοσπονδίας, με δύο συνιστώντα κρατίδια (ή πολιτείες) και πλήρως αυτόνομη διακυβέρνηση, με δική τους σημαία και δικό τους ύμνο, καθώς και διοικητικά όργανα γενικότερα, ενώ η δομή και νομή της κεντρικής εξουσίας θα είναι πολιτικά «επί ίσοις όροις».
Όχι με αριθμητική εξίσωση, αλλά με πολιτική, που στην πράξη εξουδετερώνει επί βασικών ζητημάτων την αριθμητική πλειοψηφία, με τις «ειδικές διαδικασίες λήψεως αποφάσεων» που προβλέπονται…
Θα απαιτείται δηλαδή οπωσδήποτε και η πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων τόσο στο Υπουργικό, όσο και στη Βουλή, για τη λήψη αποφάσεων όσον αφορά κομβικά εξωτερικά και κάποια καίρια εσωτερικά ζητήματα!
Προβληματίζει πάντως βασανιστικά το θέμα της εκ περιτροπής Προεδρίας, καθώς, όπως πληροφορούμαστε, ο εκάστοτε Πρόεδρος του κράτους θα έχει τον τελικό λόγο στις διαδικασίες επιλύσεως κρίσεων, εάν αυτές προκύψουν. Πράγμα που σημαίνει ότι σε περίπτωση που η άλλη πλευρά επιδιώξει κρίση και αδιέξοδα, θα έχει και τον τελικό λόγο εφόσον ο Πρόεδρος θα είναι από αυτήν!
Αυτό το ζήτημα έχει τεθεί από διάφορους πολιτικούς παράγοντες προειδοποιητικά και προς τον ίδιο τον Πρόεδρο Δημ. Χριστόφια, ώστε να ζητήσει την κατοχύρωση της θέσεως της ελληνικής πλευράς, εφόσον έχει προαποδεχθεί την εκ περιτροπής Προεδρία.
Κύκλοι της αποστολής των Ηνωμένων Εθνών στη Λευκωσία παραδέχονται τα περί «ελβετικού μοντέλου», αλλά παρατηρούν ότι έχουν ληφθεί υπʼ όψιν στοιχεία και από άλλα ομοσπονδιακά συστήματα, όπως είναι κυρίως το βελγικό, προκειμένου να εξευρεθεί το πιο αποδεκτό και κυρίως λειτουργικό πλαίσιο για την Κύπρο, λόγω των ιδιαζουσών συνθηκών της Μεγαλονήσου.
Κι αυτό ενώ επιβεβαιώνονται τα σενάρια για επιδιωκόμενη «μονογραφή κατʼ αρχήν συμφωνίας» εν είδει «πλαισίου αρχών», όπως είχε γίνει και το 1977 επί Μακαρίου και αργότερα το 1979 επί Σπύρου Κυπριανού. Ίσως γιʼ αυτό και η επιτάχυνση με ολοήμερες συνομιλίες Χριστόφια – Ταλάτ μέσα στον Γενάρη που θα διεξάγονται στα εξοχικά τους, με τον Ταλάτ να βρίσκεται στην κατεχόμενη Κερύνεια, που αυτό σημαίνει ντε φάκτο αναγνώριση των κατεχομένων από τον Πρόεδρο της Κύπρου και ήδη έχουν προκύψει μεγάλες αντιδράσεις.
Στο μεταξύ ασκούνται έντονες πιέσεις (έως και εκβιασμοί) στην ελληνοκυπριακή πλευρά, τόσο από τους Άγγλους, όσο και από κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την απειλή αναβάθμισης των Τουρκοκυπρίων, εάν δεν υπάρξει συμβιβασμός!
Και εννοούν τα περί απευθείας εμπορίου με το «ψευδοκράτος», καθώς και παροχή επιπρόσθετων απευθείας κονδυλίων από τις Βρυξέλλες προς τα κατεχόμενα! Κάτι που απαιτεί η Άγκυρα, ως αντάλλαγμα και προϋπόθεση για το άνοιγμα λιμανιών της και αεροδρομίων σε κυπριακά σκάφη και αεροπλάνα.