Δύο γραμμές
Στις 17 του Δεκέμβρη οι δύο γραμμές έγιναν ακόμα πιο καθαρές: Η γραμμή της πάλης κατά της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της ΕΕ. Και η γραμμή που υπηρετεί την αντιλαϊκή πολιτική.
Η μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν η απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την προηγούμενη Πέμπτη είναι ένα σαφές μήνυμα: Ο πόλεμος που μαζί κήρυξαν μεγαλοεπιχειρηματίες, κυβέρνηση με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ στο σύνολο των εναπομεινάντων δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν θα μείνει αναπάντητος.
Το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων ανταποκρινόμενοι στο ταξικό κάλεσμα του ΠΑΜΕ, αρνούμενοι να υποταχθούν στα κελεύσματα για συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική, στην πολύμορφη τρομοκρατία της εργοδοσίας στους τόπους δουλειάς, στον απεργοσπαστικό μηχανισμό της ΓΣΕΕ, ακόμα και στις δικαστικές αποφάσεις που κήρυτταν παράνομη την απεργία, είναι η απόδειξη ότι το ταξικό εργατικό κίνημα έχει σημαντική δυναμική. Αποτελεί ισχυρό αντίπαλο στα σχέδια της πλουτοκρατίας να φορτώσει τα βάρη της δικής της κρίσης στον λαό. Αντίπαλο που αποκτά όλο και βαθύτερες ρίζες στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα γραφεία, στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Μπορεί μέρα με τη μέρα να πείθει όλο και περισσότερους εργαζόμενους ότι οδηγός για τους ίδιους δεν μπορεί να είναι οι ανάγκες και τα συμφέροντα των εργοδοτών, αλλά το δικό τους ταξικό δίκιο. Αποτελεί ισχυρό αντίπαλο του εργοδοτικού συνδικαλισμού που επιχειρεί να εγκλωβίσει την εργατική τάξη σε στημένους διαλόγους, που παζαρεύει τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι και βάζει πλάτη στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Η επιτυχία της απεργίας είναι ένα σημαντικό βήμα που πρέπει να έχει ανάλογη συνέχεια. Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες πρέπει να έχουν συνείδηση ότι η αντιλαϊκή θύελλα, για την οποία το ΚΚΕ έγκαιρα προειδοποίησε, βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. Καμία αναμονή, καμιά αυταπάτη, καμία υποχώρηση από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Οι θυσίες που τους ζητούν να κάνουν δεν είναι προσωρινές, ούτε έχουν στόχο να «σωθεί» η χώρα. Είναι θυσίες μόνιμες και προαποφασισμένες ήδη πριν από την κρίση στην ΕΕ, με τη συμφωνία των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Έχουν στόχο τη διασφάλιση και ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Τα λαϊκά στρώματα πρέπει να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα. Άμεσα να διορθώσουν την ψήφο τους, καταδικάζοντας τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του «ευρωμονόδρομου», παίρνοντας τη θέση που τους αρμόζει στο κίνημα. Χρειάζεται αμέσως σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο να ζωντανέψει η συζήτηση ανάμεσα στους εργαζόμενους, να οργανωθεί η πάλη. Εργοστασιακές, σωματειακές επιτροπές παντού, όπου απαιτείται, για να προσπεραστούν τα εμπόδια που βάζουν η εργοδοσία και ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός. Κύτταρα ενός ρωμαλέου ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, παντού.
Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη που πηγάζει από τον πρωτοπόρο ρόλο και το δίκιο της. Με την οργάνωση της συμμαχίας της με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, το ξετύλιγμα της εργατικής λαϊκής αντεπίθεσης και την ισχυροποίηση του ΚΚΕ μπορεί να αποκρουστεί και να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική.