ΝΤΡΟΠΗ

Αυτή και μόνο η λέξη συνοψίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα όσων είδαν στην τηλεόραση την Κυριακή 6/12/2009 άγνωστους μασκοφόρους να καίνε με πρωτοφανή μανία και επιμονή την Ελληνική Σημαία.
Το σύμβολο δηλαδή της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο, αυτό για το οποίο, διαχρονικά, έδωσαν τη ζωή τους χιλιάδες Έλληνες. Το σύμβολο της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Το σύμβολο ενός μοναδικού πολιτισμού που σέβονται σε όλη την υφήλιο. Το σύμβολο μιας μικρής αλλά τόσο σημαντικής στην παγκόσμια ιστορία χώρας, λουσμένης στο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού.
Ποιοι αλήθεια ήταν αυτοί που το έκαναν; Ήταν Έλληνες και Ελληνίδες; Πίστευαν πραγματικά ότι με αυτήν την κατάπτυστη πράξη τους, τη γεμάτη απέχθεια και περιφρόνηση για το εθνικό μας σύμβολο, εκφράζουν κάτι το επαναστατικό; Κάτι που προωθεί τα «αιτήματά» τους;
Και αν αυτά είναι δίκαια και ουσιαστικά, οπότε εκ των πραγμάτων θα έχουν τη στήριξη της κοινής γνώμης, τότε γιατί φορούν μάσκες; Γιατί δεν δείχνουν τα πρόσωπά τους;
Προφανώς γιατί και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι το κύριο κίνητρό τους είναι μόνο ένα, το μίσος, και ο στόχος τους ξεκάθαρος: η καταστροφή, η φωτιά, οι τυφλές επιθέσεις σε όσους βρεθούν μπροστά τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή και την ακεραιότητα αθώων.
Και αναλογίζεται ο μέσος έλληνας πολίτης, ο απλός παρατηρητής. Αν είναι Έλληνες και Ελληνίδες αυτοί που προβαίνουν σε αυτήν την κατάπτυστη στάση, πώς έφτασαν σε αυτό το σημείο;
Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν από πολλούς, αναμφιβόλως επηρεασμένα από τις πολιτικές απόψεις και τις καταβολές, τις προσωπικές και τις οικογενειακές εμπειρίες τους. Θα περιορισθώ να υπογραμμίσω ένα: την ευθύνη του ελληνικού σχολείου, του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Τι παιδεία έλαβαν αυτοί που έκαψαν την Ελληνική Σημαία, αν είναι Έλληνες; Ποιοι δάσκαλοι τους δίδαξαν; Ποια πρότυπα είχαν;
Αν όμως στα χρόνια της σπουδής και της αγωγής, το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν μπόρεσε να τους κάνει να σέβονται το στοιχειώδες, την Ελληνική Σημαία, τότε για μια ακόμη φορά απέδειξε την αποτυχία του. Την αποτυχία να εμπνεύσει, να φρονηματίσει τη νέα γενιά, να δώσει όραμα, πρότυπα, να ανοίξει δρόμους δημιουργίας, σκληρής δουλειάς και καταξίωσης.
Το σχολείο δεν είναι μόνο ο χώρος που αποκτά κανείς γνώσεις, είναι ο χώρος στον οποίο διαμορφώνεται από την πολύ νεαρή ηλικία ο χαρακτήρας. Είναι εκεί όπου ο μικρός μαθητής, η μικρή μαθήτρια γίνονται συνειδητοί πολίτες, μαθαίνουν να σέβονται, να αγαπούν, να αγωνίζονται για τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ισονομία. Να τιμούν το εθνικό μας σύμβολο, τη Σημαία.
Και οι συνειδητοί πολίτες δεν καίνε τη Σημαία. Αυτό το θεωρούν ΝΤΡΟΠΗ. Αν λοιπόν αυτό δεν τους το δίδαξαν αξιοποιώντας τις τόσες δυνατότητες που υπάρχουν, ανάλογα με την ηλικία, καιρός να το πράξουν οι πάσης φύσεως αρμόδιοι.
Και ακόμη καλύτερα θα ήταν να ευαισθητοποιηθεί στην κατεύθυνση αυτή το αρμόδιο υπουργείο και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Εκτός και αν δεν το θεωρούν αναγκαίο.

Ήρα Βαλσαμάκη-Ράλλη
Φιλόλογος
Δημοτικός Σύμβουλος
Αθηναίων
Πρόεδρος Δημοτικού
Βρεφοκομείου Αθηνών