Η διεθνής κερδοσκοπία αλωνίζει και η κυβέρνηση αυτοϋπονομεύεται

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να βλέπει, και μάλιστα διά γυμνού οφθαλμού, τα ογκούμενα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Με… κληρονομιά τα δομικά προβλήματα της οικονομίας που δημιούργησαν ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις μας, με κύριο υπαίτιο τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος εισήγαγε τη «δημιουργική λογιστική», βαδίζουμε ξυπόλυτοι στʼ αγκάθια, ζώντας ανυποψίαστοι σε μια ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. (Δεν εννοώ φυσικά τους άνεργους, τους ωρομίσθιους και τους μικροσυνταξιούχους ούτε τους… πλούσιους των 2.000 ευρώ, που υφίστανται την αχαλίνωτη ακρίβεια και θα υποστούν επιπλέον την επερχόμενη φορομπηχτική μανία της υποχείριας στα κελεύσματα των… φωστήρων των Βρυξελλών και του ΔΝΤ κυβέρνησής μας, η οποία εξακολουθεί να αντιφάσκει και να πειραματίζεται…)
Ο σημιτικός εκσυγχρονισμός, ο οποίος, σύμφωνα με ορισμένους –και όχι κατʼ ανάγκην βαλτούς– ξένους αναλυτές, ενέταξε την Ελλάδα στην ΟΝΕ με «πλαστά στοιχεία», υπήρξε ΜΟΙΡΑΙΟΣ για την πτωτική πορεία της οικονομίας μας. Χωρίς αιδώ, το δίδυμο Σημίτη – Χριστοδουλάκη διατυμπάνιζε προπαγανδιστικά τον υψηλό ρυθμό ανάπτυξης, που στηριζόταν σε πήλινα πόδια εξαιτίας των Ολυμπιακών Αγώνων και του κυκλοφορούντος τότε άφθονου χρήματος λόγω των χαμηλών επιτοκίων, προκαλώντας επίπλαστη αισιοδοξία στους αφελείς και υποδαυλίζοντας τον ήδη σε έξαρση καταναλωτισμό.
Η ΔΟΜΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ της οικονομίας μας προϋπήρχε, βέβαια, και οφειλόταν πρωτίστως στην παντελή έλλειψη βιομηχανίας, αλλά και στο γεγονός ότι η χώρα μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν παράγει ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. Με φυσιολογικό αποτέλεσμα η ψαλίδα ανάμεσα στις εξαγωγές και στις εισαγωγές να ανοίγει όλο και περισσότερο εις βάρος των εξαγωγών μας.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κατάρρευση και η συνακόλουθη τρομακτική ύφεση (που δημιουργεί με έντονα αυξητική τάση στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων) μας βρήκαν εντελώς απροετοίμαστους. Ο τότε τσάρος της οικονομίας κ. Αλογοσκούφης συνέχιζε απτόητος την εγκληματική νεοφιλελεύθερη πολιτική του, αδιαφορώντας πλήρως, όπως άλλωστε και ο νεοδημοκράτης διάδοχός του, κ. Παπαθανασίου, για τον ελεγκτικό ρόλο του Δημοσίου, σύμφωνα πάντα με τις κοντόθωρες και ηλίθιες επιταγές της θεότυφλης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θυμίζω, εν παρόδω, ότι οι ηρωικοί Ιρλανδοί, που ταλανίζονται πολύ περισσότερο από άλλους λόγω της παγκόσμιας κρίσης, κήρυξαν προ εβδομάδων καθολική απεργία, υπερασπιζόμενοι την αναγκαιότητα ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ. Μια απεργία που υπήρξε ηχηρό ράπισμα στο «ιερατείο των Βρυξελλών» και στους «ιεροφάντες» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι οποίοι ευθύνονται τα μέγιστα για το κραχ της οικονομίας διεθνώς και οι οποίοι –θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά– προσπαθούν ματαίως να ξεπεράσουν την παγκόσμια οικονομική κρίση ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ! Πρόκειται για τους αμετανόητους και πλουσιοπάροχα αμειβόμενους κυρίους που επιμένουν να φορτώνουν τα βάρη της ατελέσφορης πολιτικής τους στους ώμους των –ακόμα– ανήμπορων να αντιδράσουν δυναμικά λαϊκών στρωμάτων.
Είναι οι ίδιοι αυτοί κύριοι που συνεργάζονται αγαστά με τους ασύστολους κερδοσκόπους, που με μοχλό τούς δήθεν σοβαρούς οίκους τύπου FITCH ανεβάζουν τα λεγόμενα «ασφάλιστρα κινδύνου» (spreads) των ελληνικών ομολόγων σε ύψη δυσθεώρητα ώστε να μην τα αγοράζει κανένας, κατατρομοκρατώντας τους Έλληνες και αναγκάζοντας την ούτως ή άλλως παραπαίουσα κυβέρνησή μας να δέχεται τους εκβιασμούς των Βρυξελλών. (Για πληρέστερη ενημέρωση ανατρέξετε στο εμπεριστατωμένο άρθρο του Θεόδωρου Δίζελου της περασμένης Κυριακής σε αυτήν την εφημερίδα.)
Ο Γ. Παπανδρέου είναι δέσμιος των προεκλογικών του υποσχέσεων και προσπαθεί ανεπιτυχώς… να τετραγωνίσει τον κύκλο! Μια μας λέει ότι «η Ελλάδα βρίσκεται στην εντατική» και μια μας διαβεβαιώνει ότι θα τηρήσει όλες του τις υποσχέσεις… Το ίδιο κάνουν και οι περιβόητοι κύριοι Αλμούνια, Τρισέ και Γιούνκερ, εφαρμόζοντας τη γνωστή μέθοδο του μαστίγιου και του καρότου. Το κακό είναι ότι τους πιστεύουμε και το χειρότερο ότι τους φοβόμαστε. Ελάχιστο νιονιό να διέθεταν οι κυβερνώντες, θα αντιλαμβάνονταν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολύ λιγότερο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζας δεν θα διακινδύνευαν την αξιοπιστία του ευρώ, ρισκάροντας μάλιστα το ενδεχόμενο να ενεργοποιηθεί μέσω συναφών συμπτώσεων το φαινόμενο του ντόμινο.
Εν τω μεταξύ θησαυρίζουν οι τράπεζες εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ιδίως οι ευρωπαϊκές, ρουφώντας το αίμα του κοσμάκη. Στη στήλη του στην «Ελευθεροτυπία» της 4ης Δεκεμβρίου ο Γιάννης Τριάντης σημείωνε κατά λέξη: «Σύμφωνα με τον “Μπλούμπεργκ”, τρεις από τις –353 κερδοφόρες– τράπεζες είδαν τα περιουσιακά τους στοιχεία να ξεπερνούν το ΑΕΠ των χωρών τους. Δηλαδή, είναι πιο πλούσιες από τα κράτη τους»! Είπατε τίποτα, φίλοι αναγνώστες και φίλες αναγνώστριες; Εγώ που το αγνοούσα έμεινα άφωνος μόλις το διάβασα. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι δικές μας τράπεζες είναι κατά πολύ αρπακτικότερες. Εννοώ από τις υπόλοιπες 353 ευρωπαϊκές.
Οι αφόρητες πιέσεις που δεχόμαστε, σε συνδυασμό και με τους εκβιασμούς, είναι απαράδεκτες. Η κυβέρνηση φρονώ ότι πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι εκ προοιμίου ευάλωτη. Κατά μείζονα μάλιστα λόγο οφείλει να αντισταθεί σθεναρά σε ενδεχόμενες πιέσεις αναφορικά με τα εθνικά μας θέματα. Θεωρώ ατόπημα του Γ. Παπανδρέου να δηλώνει σε ανοιχτό στη δημοσιότητα Υπουργικό Συμβούλιο τα περί απειλών της εθνικής μας κυριαρχίας. Ορθότατα, επομένως, αντέδρασε ο Αντώνης Σαμαράς, χαρακτηρίζοντας «αστειότητες» τα εν λόγω απερίσκεπτα φληναφήματα. Δεν είναι άλλωστε ούτε πρέπον ούτε καν νοητό να ανήκουμε σε μια ένωση 27 κρατών και να μη θεωρούνται ΔΕΔΟΜΕΝΑ τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Το αντίθετο θα ήταν έγκλημα καθοσιώσεως.