Εμείς φταίμε και όχι οι άλλοι…
Γίναμε ανθρωπάκια. Με φοβικά σύνδρομα. Να περάσει η μέρα. Και αύριο βλέπουμε. Χωρίς σχέδιο, χωρίς οργάνωση, χωρίς στόχους.
Εθνικά θέματα και οικονομία στο ίδιο καζάνι. Την κορύφωση της χρεοκοπίας και στα δύο μέτωπα ζούμε, από μια απίστευτη σύμπτωση, τούτες τις μέρες. Για να αποδειχθεί ότι τα έχουμε κάνει σʼ όλα «μπάχαλο». Ανίκανοι με όλη τη σημασία της λέξης. Και αντί να έχουμε το θάρρος να ομολογήσουμε τα λάθη μας, την απουσία θάρρους και τόλμης σε όλες τις αποφάσεις, καταφεύγουμε στην ίδια πάντα καραμέλα: Μας φταίνε οι άλλοι. Μαζεύτηκαν να συνωμοτήσουν όλοι εναντίον μας! Λες και έχουμε τον κρυμμένο θησαυρό…
Ανακαλύψαμε ξαφνικά ποιος είναι ο εχθρός της οικονομίας μας. Οι αδίστακτοι κερδοσκόποι που ήρθαν να μας πιουν το αίμα. Μα αν δεν είχαμε βγάλει στη γύρα δίσκο, θα είχαν λόγο να ʼρθουν; Ή μήπως είναι τίποτα φιλάνθρωποι λεφτάδες να σου δώσουν χρήματα χωρίς να κερδίσουν; Αυτοί φταίνε που έχουμε γίνει… ψοφίμι; Χρόνια τώρα ανέβαινε σκαλί σκαλί ο δανεισμός. Ποια κυβέρνηση τον περιόρισε; ΚΑΜΙΑ! Δισεκατομμύρια πρόσθετε η καθεμία στη λήξη της θητείας της. Λιγόστευε η παραγωγή, μειώνονταν τα έσοδα, έφευγαν βιομηχανίες, στέρευαν οι επενδύσεις και κανένας δεν ανησυχούσε. Και να πού οδηγηθήκαμε…
Τα ίδια και χειρότερα στα εθνικά θέματα. Όλοι ζητάνε. Αυτοί φταίνε ή εμείς που τους αφήνουμε χώρο; Οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί τα συμφέροντά τους προωθούν. Εμείς γιατί δεν κάνουμε το ίδιο; Προχθές στις Βρυξέλλες ο Ελληνισμός υπέστη βαρύτατη ήττα. Ελλάδα και Κύπρος παραδόθηκαν. Κοροϊδία κατάντησε η… απειλή του βέτο. Παραμύθι για μικρά παιδιά. Μας πήραν χαμπάρι ότι είμαστε της πλάκας και γελάνε μαζί μας.
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Μπορούμε να την αλλάξουμε. Αν αλλάξουμε εμείς. Και γίνουμε νοικοκύρηδες. Και δεν τα περιμένουμε από τους άλλους. Γιατί κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα. Το κερδίζεις.