Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια
δ Η «παράσταση» συνεχίζεται. Οι ξένοι οίκοι κάνουν τα δικά τους παιχνίδια, οι πολιτικοί προσπαθούν να πείσουν πως θα τα καταφέρουν να «φέρουν βόλτα» τα άθλια δημοσιονομικά της χώρας -και δεν μιλάω μόνο για τον υπουργό μας των Οικονομικών αλλά και για τους ευρωπαίους ιθύνοντες που συνεχίζουν την τακτική του μαστίγιου και του καρότου για την άμοιρη ελληνική οικονομία- και οι κερδοσκόποι βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν τα δικά τους «πάρτι» στην αγορά μας.
δ Με αποτέλεσμα τα στατιστικά στοιχεία να λένε πως ο Νοέμβριος ήταν μακράν ο χειρότερος μήνας για την αγορά μας από το καλοκαίρι και μετά (επισήμως ο Γενικός Δείκτης σε 24 συνεδριάσεις απώλεσε περί το 16% και ο τραπεζικός δείκτης σχεδόν 21%). Σκεφτείτε μόνο να έχετε χαρτοφυλάκιο στηριγμένο σε τραπεζικούς τίτλους και να προσπαθούν οι ειδήμονες να σας πείσουν πως μια απώλεια της τάξης του 20% σε έναν μόνο μήνα είναι… «ελέγξιμη». Με τα δικά μας λεφτά βρε παιδιά;
δ Κι όμως! Με τα δικά μας λεφτά όλοι βγάζουν εκθέσεις, προχωρούν σε εκτιμήσεις και προβλέψεις, για τα δικά μας λεφτά τα λένε όσα λένε.
δ Και για να μην ξεχνιόμαστε, σωστότερα για να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει με τις περιβόητες εκθέσεις – συστάσεις – προτάσεις, ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσουμε τους χρησμούς των διεθνών οίκων, το παράδειγμα της Moody’ s είναι ενδεικτικό. Οι «ειδικοί» του οίκου εδώ και δύο εβδομάδες μάς… έσυραν τα εξ αμάξης, στο τέλος μας «απείλησαν» και με υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και την Τετάρτη τα πήραν όλα πίσω. Λέγοντας μάλιστα πως οι ανησυχίες των επενδυτών για μια ενδεχόμενη κρίση είναι… «άστοχες». Αλήθεια, τα καλόπαιδα της Moody’ s δεν ήταν αυτά που «ανησυχούσαν» για την ελληνική οικονομία; Τι ψάχνουμε να βρούμε, θα μου πείτε… Θυμηθείτε επίσης ότι τα ίδια θα μας πουν και οι έτεροι «ανησυχούντες» αναλυτές των Fitch Ratings και Standard & Poors.
δ Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που τώρα έχει σημασία είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία και κυρίως τη διορατικότητά μας να ξεχωρίζουμε τις ευκαιρίες -που παραδοσιακά ανακύπτουν στα τέλη κάθε χρόνου- από τις «παγίδες» της εποχής. Οι ειδικοί μάς προειδοποιούν βεβαίως για ενδεχόμενη μείωση του τζίρου, ιδίως στη μικρή και στη μεσαία κεφαλαιοποίηση, αλλά το ζήτημα είναι να μη βρεθεί κανείς με χαρτιά που δεν θα μπορεί να απεγκλωβισθεί από αυτά σε περίπτωση μιας βίαιης «διόρθωσης» της αγοράς, ούτε όμως να χάσει την ευκαιρία να αναδιαρθρώσει το χαρτοφυλάκιό του με τίτλους που τους πιστεύει και αντικειμενικά μπορούν στο μέλλον να του αποφέρουν κάποια υπεραξία.
δ Έργο δύσκολο είναι αυτό, αλλά σε τελική ανάλυση σ’ αυτό έγκειται η ομορφιά της αγοράς…
ΥΓ.: Κάποιοι ήδη μιλάνε από τώρα για σχετικό περιορισμό των αγορών, αλλά και για πιθανές πωλήσεις τίτλων που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να βρεθούν στο «στόχαστρο» και συστήνουν προσοχή τις αμέσως επόμενες ημέρες. Αιτιολογούν δε τις προβλέψεις τους επικαλούμενοι το κλείσιμο της χρονιάς – άρα και την προσπάθεια κάλυψης των όποιων «ανοιχτών θέσεων» μεγάλων χαρτοφυλακίων! Οψόμεθα…