Να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας – Να γίνουμε καλύτεροι!
Η… προτρεπτική επιγραφή του παρόντος σημειώματος -η οποία δεν βλέπει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας- δεν είναι σημειολογικού και πολύ περισσότερο «παρελθοντολογικού» περιεχομένου. Δεν είναι, ακόμη, κενή περιεχομένου, και αυτά τα πολύ απλά λόγια συνιστούν κατά τον γράφοντα (και ασφαλώς όχι μόνο κατ’ αυτόν) αν όχι τον προσδιορισμό και την έννοια της υπέρβασης, πάντως την προσέγγισή της σε καθαρά ανθρώπινο επίπεδο.
Είναι κατά συνέπεια σαφές και ξεκάθαρο ότι στις γραμμές αυτές δεν επιχειρείται ανάλυση της πολιτικής αξιοκρατίας στην πράξη, της πολιτικής εκείνης που βλέπει μόνο μπροστά (κρατώντας ό,τι χρήσιμο αντέχει στον χρόνο), της πολιτικής που διαβάζει το αύριο προγραμματικά και με στόχευση, των στοιχείων δηλαδή εκείνων που σημαίνουν στην πράξη Δημοκρατία, γνήσια Δημοκρατία.
Στο σημείωμα αυτό αναφερόμαστε στην καθημερινή προσπάθεια να υπερβούμε, να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, να γίνουμε καλύτεροι.
Και επειδή εύλογα θα παρατηρήσει κάποιος ότι πολλές πολιτικές, αν όχι όλες, θα μπορούσαν -σε θεωρητικό επίπεδο- να συμπλεύσουν προς την ίδια κατεύθυνση, πρέπει με έμφαση να επισημανθεί η συνδρομή μιας αναγκαίας προϋπόθεσης. Εκείνης του προσωπικού παραδείγματος, που σηματοδοτεί και εμπνέει πράξεις και συμπεριφορές.
Για όσους ευτύχησαν να γνωρίσουν τον Αντώνη Σαμαρά σε καιρούς δύσκολους και χαλεπούς, το προσωπικό του παράδειγμα είναι δεδομένο.
Για όσους τώρα τον γνωρίζουν, ο γράφων έχει την απόλυτη βεβαιότητα ότι στη διαχρονική εξελικτική πορεία των πραγμάτων δεν θα λείψουν τα παραδείγματα.
Και επειδή ο λόγος αφορά σε πρόσωπα και στο παράδειγμά τους, είναι ιστορικά δίκαιο να σταθούμε σε δύο από αυτά, σε δύο ξεχωριστές προσωπικότητες, όπως ο αείμνηστος ευπατρίδης της πολιτικής και ιδεολόγος Μανώλης Καλαμίδας και ο αείμνηστος ανθρωπιστής, διανοητής, λογοτέχνης, αγωνιστής, Έλληνας της Διασποράς Ανδρέας Λεντάκης.
Φωτεινά παραδείγματα, μέσα σε άλλα πολλά, ανθρώπων που συμπορεύθηκαν με τον Αντώνη Σαμαρά σε δρόμους τραχείς και δύσβατους.
Σε κάθε περίπτωση, η συνεχής προσπάθεια καθεμιάς και καθενός να υπερβούμε, να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, να γίνουμε καλύτεροι, ακόμη κι αν εκτιμήσουμε ότι δεν αποφέρει… αποτελέσματα χειροπιαστά, σίγουρα βρίσκεται σε ευθεία συμπόρευση με την αίσθηση του χρέους και του καθήκοντος, όπως η αίσθηση αυτή υπαγορεύεται από την ίδια μας τη συνείδηση.
Ήταν άλλωστε σε πρόσφατη συνέντευξη που ο Αντώνης Σαμαράς, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, «εξομολογήθηκε» πως στο διάβα της πολιτικής του μοναξιάς πιστεύει πως ο ίδιος έγινε καλύτερος ως άνθρωπος.
Κι αν κάποιους ξάφνιασαν οι θερμοί, από καρδιάς, λόγοι του «μύθου» Μίκη Θεοδωράκη προς τον νέο αρχηγό της ΝΔ, ας σκεφθούν πόσες και ποιες καταστάσεις υπερέβη, ξεπέρασε ο μουσουργός της «Ρωμιοσύνης» ενάντια σε αγκυλώσεις και διχαστικά μηνύματα του παρελθόντος που, στις μέρες μας, η Ελλάδα, η Πατρίδα μας έχει υπερβεί, έχει ξεπεράσει οριστικά.