Τι συμβαίνει με τον Νίκο και τον Χάρη;
Μιλάμε για μέτωπο που έχει ανοίξει ανάμεσα σε κομματικούς και κυβερνητικούς. Ανάμεσα στον έκτο όροφο της Ιπποκράτους, όπου σταθερά και μόνιμα βρίσκεται το γραφείο του Αθανασάκη, και τον ξενώνα στην ταράτσα του Μεγάρου Μαξίμου, που έχει μετατραπεί σε γραφείο συνεργατών του εκάστοτε πρωθυπουργού και όπου σήμερα στεγάζεται το γραφείο του Παμπούκη.
Το πλαίσιο της συνεργασίας τους είναι αυστηρά οριοθετημένο. Ό,τι δεν συμβαίνει δηλαδή με τους υπουργούς, σχετικά με τις αρμοδιότητες. Εδώ τα πράγματα είναι ξεκαθαρισμένα: Ο Χάρης διατηρεί αυξημένες αρμοδιότητες σε σχέση με τον Νίκο, που έχει περιοριστεί στα εντελώς τυπικά που προβλέπονται εκ της θέσεώς του ως διευθυντή του γραφείου του Παπανδρέου. Στελέχη που γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία του κόμματος, ξέρουν από κυβερνητικές θέσεις και μπορούν να κρίνουν πολιτικές αντιλήψεις, υποστηρίζουν ότι οι σχέσεις των δύο συνεργατών του πρωθυπουργού δεν είναι οι καλύτερες. Λέγεται επίσης ότι αιτία για να βρίσκεται ο Αθανασάκης συχνότερα στο γραφείο του στην Ιπποκράτους στάθηκε η παρατήρηση του Παμπούκη πως πρέπει να μετακομίσει στο κόμμα ως διευθυντής του Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ, ενώ η θέση του ίδιου ως υπουργού Επικρατείας είναι αυστηρά καθορισμένη με νόμους που προβλέπουν τη λειτουργία του συγκεκριμένου θεσμού στο Μαξίμου. Η σύγκρουση των δύο λέγεται ότι οφείλεται στον ρόλο που πήγε να διεκδικήσει ο
Αθανασάκης (κατά το Μαξίμου) και του το έκοψε με το μαχαίρι ο Παμπούκης. Όσοι όμως ξέρουν τον Νίκο αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν είναι του χαρακτήρα του, δεν τον ενδιαφέρουν οι ταμπέλες και οι ρόλοι, το έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια και μόνο κακοπροαίρετοι θα μπορούσαν να του αποδώσουν τέτοιες ιστορίες. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο Αθανασάκης είναι στο ΠΑΣΟΚ πριν από το 1981 και παρέμεινε επί όλων των κυβερνήσεων και του Ανδρέα και του Σημίτη.
Στους διαδρόμους του ΠΑΣΟΚ πάντως ακούγονται τα ακριβώς αντίθετα. Ότι δηλαδή ο Παμπούκης ευθύνεται για την απόσταση μεταξύ των δύο, γιατί αισθάνεται απόλυτος κυρίαρχος της κυβέρνησης, λόγω των αυξημένων αρμοδιοτήτων που έχει και του γεγονότος ότι βρίσκεται πολύ κοντά στον Παπανδρέου. Τον χαρακτηρίζουν μάλιστα χομπίστα πολιτικό. Δεν θεωρούν ότι μπορεί να παίξει ρόλο πρωταγωνιστικό, λύνοντας ζητήματα που προκύπτουν από την καθημερινότητα του πολίτη. Δεν είναι δηλαδή ο Λιβάνης του Παπανδρέου.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο Παπανδρέου προτίμησε να διατηρήσει τα κεκτημένα του Παμπούκη και να μειώσει την πολιτική δραστηριότητα του Αθανασάκη. Οι επιλογές του πρωθυπουργού είναι γνωστό πάντως ότι δεν έχουν χαρακτήρα μονιμότητας. Όπως έχει αποδείξει στο παρελθόν, ανάλογα με τη συγκυρία ανεβοκατεβάζει στελέχη, πότε τους αναδεικνύει στην πρώτη γραμμή και πότε τους στέλνει στα μετόπισθεν…