Ανίκανοι ηγέτες, χώρα υπό πτώχευσιν

Ζώντας με δανεικά επί δεκαετίες, καταναλώνοντας ψεύδη και ψευδαισθήσεις, αναδεικνύοντας κυβερνήσεις που εστίαζαν στον διαχειριστικό μικρόκοσμο χωρίς παραγωγικό σχέδιο για το μέλλον, η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Αργεντινή. Να υπαχθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να ζήσει έναν οικονομικό μεσαίωνα… Οι ενδείξεις σαφείς, τα σύννεφα βαριά: Αλμούνια, Τρισέ, Προβόπουλος, Ντόιτσε Μπανκ, διεθνής Τύπος υπογραμμίζουν τη δεινή θέση της ανυπόληπτης Ελλάδας και επιδεινώνουν το ήδη βαρύ κλίμα, καθώς κλονίζεται η πιστοληπτική ικανότης της χώρας και γίνεται ακριβότερος ο ήδη αλμυρός δανεισμός.
Δυστυχώς, δεν πρόκειται για διεθνή συνωμοσία ούτε για τρομώδη επιχείρηση με στόχο την εγκατάσταση αντιλαϊκών μέτρων, όπως διατείνεται μερίδα της Αριστεράς. Πρόκειται για απτή πραγματικότητα, η οποία διαμορφώθηκε συν τω χρόνω, και όχι τα τελευταία χρόνια, όπως ισχυρίζεται η μονότροπη προπαγάνδα. Απλώς η πενταετής περίοδος Καραμανλή επιδείνωσε την κατάσταση και έφερε τη χώρα στο όριο. Αυτός ήταν τελικά και ο λόγος που ο τέως πρωθυπουργός προκήρυξε εσπευσμένα εκλογές και έκανε το παν για να τις χάσει. Γνώριζε άριστα ότι συνολικά η οικονομία -και όχι απλώς ορισμένα μεγέθη της- βρίσκεται στο χείλος της χρεωκοπίας. Προτίμησε, λοιπόν, να φύγει «έγκαιρα» για να μη χρεωθεί προσωπικά το ανεξίτηλο στίγμα του πρωθυπουργού που οδήγησε την Ελλάδα στην πτώχευση… Την κατάσταση γνώριζε εξίσου καλά και ο σημερινός πρωθυπουργός, όπως προκύπτει όχι μόνο από την ενημέρωση που είχε από τον κ. Προβόπουλο, αλλά και από τις συζητήσεις του με ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον Ιούλιο η Κομισιόν προέβλεπε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού βρίσκεται εκτός ελέγχου και θα φτάσει στο 10% του ΑΕΠ («Νέα» 26/11/2009). Επομένως ο κ. Παπανδρέου ήξερε από πρώτο χέρι τα στοιχεία. Αλλά παρ’ όλα αυτά επέμενε να διαβεβαιώνει ότι… «λεφτά υπάρχουν», τάζοντας κάλπικη ευημερία. Ωστόσο, οι ευθύνες δεν είναι ισοϋψείς. Ο καθαρός λαϊκισμός του Παπανδρέου δεν αφορά την εγκληματική αβελτερία που οδήγησε στη σημερινή, τραγική κατάσταση. Οι ευθύνες βαρύνουν τον Καραμανλή και προπάντων την άθλια επταετία Σημίτη, η οποία το μεν παρέδωσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας στους ιδιώτες, το δε παρουσίαζε μια ψεύτικη εικόνα για τα πραγματικά δεδομένα, ενώ -όπως αποκαλύπτεται τώρα- κατ’ ουσίαν είχε οδηγήσει την οικονομία σε καταβαράθρωση…
Αξίζει τον κόπο να σταθεί κανείς στην επταετία του «εκσυγχρονισμού» διότι η γνώση του παρελθόντος -η ακριβής γνώση για πρόσωπα και πράγματα, μύθους και κατασκευές- αποτελεί πολύτιμο υλικό για τις επιλογές του μέλλοντος. Υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος για τη διερεύνηση και ανατομία της σκοτεινής αυτής εποχής: Η ολοκληρωτική προπαγάνδα δεν έχει επιτρέψει μέχρι σήμερα να γίνουν εις βάθος γνωστά τα εγκλήματα και τα ψεύδη του «εκσυγχρονισμού». Τα εγκλήματα δεν αφορούν μόνον το χρηματιστήριο, τη διαφθορά και την αδιαφάνεια της εποχής. Το μέγα έγκλημα εντοπίζεται στην πλαστή εικόνα για μια Ελλάδα «που πετάει», εικόνα διαμορφωμένη από σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ… Ιδού λοιπόν:
– Πληθαίνουν οι φωνές στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ με ψευδή στοιχεία. Προχθές ο αυστριακός ευρωβουλευτής Χανς Πέτερ Μάρτιν, παλιός σοσιαλδημοκράτης και νυν ανεξάρτητος, κατέθεσε ερώτηση στην Ευρωβουλή ζητώντας στοιχεία για το πώς «μπήκε η Ελλάδα στην ΟΝΕ» και εξέφρασε βάσιμες υποψίες ότι τα επίσημα στοιχεία ήταν χαλκευμένα! Πριν από περίπου δέκα ημέρες ακριβώς τα ίδια είπε στην «Ντόιτσε Βέλε» ένας γερμανός οικονομολόγος (ειδήσεις του ραδιοφωνικού ΣΚΑΪ και αναφορές της στήλης στο «ΠΑΡΟΝ» πριν από δύο Κυριακές)… Και βέβαια οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και κατά το παρελθόν και προσφάτως -με αφορμή την πρώτη επίσκεψη Παπακωνσταντίνου στις Βρυξέλλες- γράφουν ευθέως ότι η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία. Όμως καμία από αυτές τις φωνές δεν βρήκε μέχρι τώρα θέση στις ειδήσεις των μίντια. Επιμένουν να ξεχνούν την κακοήθη εποχή της πεποιημένης ευημερίας και του απροκάλυπτου ψεύδους. Δικαίως, δε: Όλα τα μίντια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είχαν υπηρετήσει εκθύμως τη χυδαία προπαγάνδα του «εκσυγχρονισμού». Και αισθάνονται δεινώς εκτεθειμένα σήμερα. Πώς να το παραδεχθούν;
– Πριν από λίγες ημέρες ο Αντώνης Καρακούσης («Βήμα»), μιλώντας για τις προσπάθειες της σημερινής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την τεράστια φοροδιαφυγή, παραδέχτηκε ότι η πλέον σοβαρή απόπειρα προς την κατεύθυνση αυτή είχε γίνει από τον Δημήτρη Τσοβόλα, το 1984, με τη θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων. «Δεν είναι τυχαίο -γράφει ο Καρακούσης- ότι το μέτρο των αντικειμενικών τιμών στα ακίνητα είναι το μόνο, παρά τις στρεβλώσεις που προκάλεσε στην αγορά ακινήτων, που διασώζεται 25 χρόνια μετά την πρώτη εφαρμογή του (…). Φθάσαμε στο 1994 ώσπου να υιοθετηθούν τα αντικειμενικά κριτήρια για επιτηδευματίες και ελεύθερους επαγγελματίες». Και μετά; «Παραμονές των εκλογών του 2000 καταργήθηκαν ως δήθεν αναχρονιστικά, χωρίς να αντικατασταθούν από αποδοτικές μεθόδους προσέγγισης των διαφευγόντων εισοδημάτων»… Ιδού λοιπόν. Έστω και καθυστερημένα η αποκατάσταση μιας πραγματικότητος, η οποία κυκλοφορούσε πλαστογραφημένη σε ό,τι αφορά συκοφαντημένα πρόσωπα (πρόσωπα) και κατασκευασμένες εικόνες («εκσυγχρονιστές»)…
– Ας θυμηθούμε και τα υπόλοιπα: Τα «μεγάλα έργα» και ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης ήταν προϊόν της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους οποίους μάλιστα δεν ήθελε (!) ο αλήστου μνήμης Σημίτης, επειδή δεν είχε πάρει πρέφα τι σημαίνουν για την Ελλάδα. Γι’ αυτό και στάθηκε αδύνατο να τους αξιοποιήσει και κυριολεκτικώς να αλλάξει την όψη της χώρας. Επομένως, η υπαρκτή ευφορία της εποχής εκείνης ήταν περιστασιακή. Δεν κατόπτριζε τις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Τα κρίσιμα μεγέθη -και προπάντων η ανταγωνιστικότης- έβαιναν επί τα χείρω, χωρίς να αναπτύσσεται ουδεμία συγκροτημένη προσπάθεια εκ μέρους της τότε κυβερνήσεως για αντιμετώπιση του μείζονος αυτού προβλήματος… Εννοείται ότι σε κανένα πεδίο (γεωργία, τουρισμός κ.λπ.) δεν σημειώθηκε έστω και μια δειλή απόπειρα εκσυγχρονισμού, με σχέδιο και προοπτική, ενώ ταυτόχρονα τα χρονίζοντα προβλήματα (π.χ. Ασφαλιστικό, συμμάζεμα του κράτους, διαφθορά κ.ά.) έμειναν άθικτα στο ράφι…
Και τώρα; Εποικοδομητική προβάλλει η γνώση του παρελθόντος, διότι προστατεύει την κοινωνία από νέες, οδυνηρές επιλογές, αλλά ουδόλως χρησιμεύει στην αντιμετώπιση της σημερινής δραματικής κατάστασης. Η κυβέρνηση Παπανδρέου αποδεικνύεται ανέτοιμη, χωρίς κανένα σοβαρό σχέδιο. Ούτε καν για τα τρέχοντα, διαχειριστικής φύσεως θέματα. Προσπαθεί φιλότιμα, «με το μαχαίρι στον λαιμό», αλλά επί της ουσίας του προβλήματος -που δεν εντοπίζεται τόσο στις περικοπές δαπανών και στο γενικότερο συμμάζεμα, αλλά στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας- δυστυχώς δεν έχει τίποτε απολύτως να πει… Αντιθέτως, σε άλλες χώρες με μικρότερα προβλήματα, όπως η Γαλλία, αναπτύσσονται ήδη σοβαρές προσπάθειες να αντιμετωπιστεί δραστικά το μείζον πρόβλημα για κάθε οικονομία. Δηλαδή, το τι παράγει και κατά πόσο είναι ανταγωνιστικά τα προϊόντα της σε σύγκριση με αυτά άλλων χωρών. Έτσι, ο Σαρκοζί κάλεσε προ καιρού δύο πρώην πρωθυπουργούς (έναν σοσιαλιστή και έναν κεντροδεξιό) και τους ζήτησε μια έκθεση για τις δυνατότητες και το μέλλον της γαλλικής οικονομίας, σε επίπεδο εικοσαετίας.
Δυστυχώς για την Ελλάδα, η σημερινή ηγεσία και συνολικά το πολιτικό της προσωπικό ούτε που διανοούνται να προβούν σε τέτοιες επιλογές. Βολεύονται στον κοντόφθαλμο ορίζοντα των επομένων εκλογών ξοδεύοντας την ικμάδα τους στο πώς θα τις κερδίσουν… Ε, κάπως έτσι έφτασε η χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας…