«55 μέρες στο Πεκίνο»

4 Οκτωβρίου 2009: ημέρα διεξαγωγής εθνικών εκλογών, ημέρα εκλογικής συντριβής για τη Νέα Δημοκρατία. Εκλογική συντριβή που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Έφυγε ο Κώστας Καραμανλής ο Βραχύς (για την ακρίβεια, πήδηξε από το μπαλκόνι), άρχισε και συνεχίζεται η μάχη διαδοχής, με καταληκτική (κατ’ αρχάς ημερομηνία) την 29η Νοέμβρη, αν δεν χρειαστεί νέος γύρος. Μία περίοδος μεγάλης αναταραχής για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, 55 μέρες «αναστάτωσης», «55 μέρες στο Πεκίνο», για να θυμηθούμε και μια παλιά κινηματογραφική ταινία. Οι οποίες 55 μέρες προσκομίζουν ήδη ένα κέρδος για τους νεοδημοκράτες, για τους συντηρητικούς συμπολίτες μας. Ότι με πρόταση αρχικά του Δημ. Αβραμόπουλου, που υιοθέτησαν εν συνεχεία οι Α. Σαμαράς και Παν. Ψωμιάδης (και αναγκάστηκε να αποδεχτεί η Ντόρα Μπακογιάννη): Διευρύνθηκε η συμμετοχή, και τον/την νέο/νέα αρχηγό θα αναδείξει η ΒΑΣΗ του κόμματος. Θα υπάρξει δε ΔΙΠΛΟ κέρδος αν στις 29/11 ΓΛΙΤΩΣΟΥΜΕ από την πάντα χαμογελαστή, ουδεμία πρόταση κομίζουσα, κυρία υποψήφια αρχηγό, «κληρονομικώ δικαίω» (και παράλληλα περιοριστεί δραστικά το κόμμα του κυρ Γιώργη Καρατζαφέρη). Τα περί σεξισμού που (δήθεν) λέγονται είναι αστεία. Εδώ κρίνεται η ικανότητα ή η ανικανότητα, η διατύπωση πρότασης ή το αντίθετο (η έλλειψη πρότασης δηλαδή) και η ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΙΑ.
Βαθαίνει το ρήγμα στις σχέσεις
Τουρκίας – Ισραήλ;
Επικριτικός εμφανίστηκε ο Ταγίπ Ερντογάν ως προς τη στάση που τηρεί το Ισραήλ, απορρίπτοντας τη μεσολάβηση της Τουρκίας για επανάληψη των συνομιλιών με τη Συρία, προβλέποντας μάλιστα πως η Δαμασκός δεν θα δεχθεί τη Γαλλία ως μεσολαβήτρια χώρα.
Το Ισραήλ δεν εμπιστεύεται πλέον την Τουρκία ως μεσολαβήτρια χώρα στις ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Συρία (η οποία στις 8/11 είχε ζητήσει τη μεσολάβηση της Άγκυρας) δήλωσε ο τούρκος πρωθυπουργός, δήλωση που θεωρείται ενδεικτική της επιδείνωσης των σχέσεων ανάμεσα σε δύο χώρες που κάποτε ήταν περιφερειακοί σύμμαχοι.
Ο Ερντογάν επέκρινε τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου επειδή δεν δείχνει εμπιστοσύνη στην Άγκυρα, αντίθετα από τον προκάτοχό του, Εχούντ Ολμέρτ, και εκτίμησε ότι ο σύρος Πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ δεν θα δεχτεί τη Γαλλία ως μεσολαβητή.
Η Τουρκία διευκόλυνε πέρυσι τις επαφές ανάμεσα στη Συρία και το Ισραήλ, που επικεντρώνονται στο συριακό αίτημα για πλήρη αποχώρηση των Ισραηλινών από τα υψώματα του Γκολάν και τις κατηγορίες του Ισραήλ ότι η Δαμασκός εξοπλίζει ακραίες οργανώσεις στον Λίβανο και στη Λωρίδα της Γάζας.
Οι επαφές αυτές όμως δεν απέφεραν την έναρξη επίσημου διαλόγου και οι προσπάθειες της Τουρκίας για επιστροφή των δύο χωρών στην ειρηνευτική διαδικασία κατέληξαν σε αποτυχία.
Από την ισραηλινή πλευρά, ο πρωθυπουργός της χώρας απέκλεισε τη μεσολάβηση της Άγκυρας, θεωρώντας ότι ο διάλογος πρέπει να διεξάγεται απευθείας ανάμεσα στα δύο μέρη.
Ενδιαφέρουσα τροπή παίρνει η υπόθεση της «αντιπαράθεσης» των δύο «χωροφυλάκων» της περιοχής…
ΥΓ.: «Στις πρώτες 100 ημέρες δίνουμε δείγματα γραφής αξιοπιστίας και διαχείρισης μιας μεγάλης κρίσης. Τη μεγαλύτερη που πέρασε η χώρα μας μετά τη Μεταπολίτευση» (!;), δήλωσε ο έλληνας πρωθυπουργός, εξερχόμενος από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 18/11. Περιμένουμε με υπομονή να περάσουν οι 100 πρώτες μέρες διακυβέρνησης που μας ζητήθηκαν…