Πρόστιμα και έπαθλα

Η κρίση πλήττει τα ΜΜΕ. Στη χειρότερη χρονική συγκυρία. Όταν το διαδίκτυο αλλάζει δραματικά τα δεδομένα στην ενημέρωση. Η οποία, όμως, δεν αποτιμάται μόνον οικονομικά. Γιατί αποτελεί -κυρίως- κοινωνικό αγαθό. Άρα η κυβέρνηση οφείλει να ενισχύσει οικονομικά τα ΜΜΕ.
Εδώ, η κρίση προσφέρει πράγματι μια ευκαιρία.
Γιατί το υπάρχον καθεστώς της κρατικής διαφήμισης είναι διαβλητό. Ευνοεί συναλλαγές πολιτικών και ΜΜΕ. Χρησιμοποιείται, συχνά, για άσκηση προσωπικών πολιτικών. Για την εξασφάλιση μιντιακής εύνοιας ή ασυλίας.
Αλλά και η εισφορά που οι Έλληνες πληρώνουν – μέσω ΔΕΗ- στη δημόσια τηλεόραση αποτελεί
απομεινάρι μιας άλλης τηλεοπτικής εποχής.)
Ο κόσμος, εδώ και 20 χρόνια, βλέπει εκτός από ΕΡΤ και… άλλα κανάλια. Γι’ αυτό τα λεφτά του είναι πιο δίκαιο να διανέμονται σε όλο το τηλεοπτικό φάσμα. (Στην Αγγλία, ήδη, η εισφορά για το BBC προτείνεται να μοιράζεται σε όλα τα κανάλια)
Η ιδιωτική τηλεόραση άλλαξε δεδομένα, αξίες και πρότυπα στην ελληνική κοινωνία.
Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο (συχνότερα). Οι κρατικές παρεμβάσεις με χρηματικές ποινές (ΕΣΡ) απέτυχαν να βελτιώσουν την ποιότητα των προγραμμάτων.
Ό,τι δεν πέτυχαν τα πρόστιμα μπορεί να πετύχουν τα έπαθλα.
Η ποινή για ένα τηλεσκουπίδι πονάει περισσότερο αν δεν είναι πρόστιμο, αλλά (χρηματικό) έπαθλο στον ανταγωνιστή για ένα ποιοτικό πρόγραμμα. Τα πεταμένα εκατομμύρια της κρατικής διαφήμισης και η εισφορά -μέσω ΔΕΗ- αρκούν για να
ενισχύσουν οικονομικά εφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Αρκεί να μην ανακατευτούμε
εμείς (οι πολιτικοί). Ή τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που ανακατευόμαστε, διαχρονικά, στην κρατική διαφήμιση και τηλεόραση. Ανεξάρτητος φορέας, λοιπόν, θα πρέπει να διανέμει την οικονομική ενίσχυση στα ΜΜΕ.
Ανάλογα με την ποιότητα, αντικειμενικότητα, πολυφωνία και τις θέσεις εργασίας.
Για να ενισχυθεί, πράγματι, η ενημέρωση και όχι η πολιτική συνδιαλλαγή.