Κόμμα εναντίον κυβέρνησης!

Η πρώτη «εξέγερση» αφορά το «κόμμα εναντίον κυβέρνησης», μετά τη διαπίστωση ότι έχει περίπου… ποινικοποιηθεί η ιδιότητα του μέλους του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά τη στελέχωση των υπουργείων, του κράτους, των οργανισμών του Δημοσίου.

Η δεύτερη, λιγότερο ηχηρή προς το παρόν, αλλά σίγουρα σημαντικότατη, αφορά την οξεία αντίθεση και κομματικών αλλά και κυβερνητικών στελεχών στην παγιωμένη πλέον αίσθηση ότι ο Γ. Παπανδρέου κυβερνά με μια στενή ομάδα φίλων του αγνοώντας και το κόμμα του, αλλά και τους περισσότερους υπουργούς του!

Τα παραπάνω βέβαια έχουν τη -σοβαρή- αντανάκλασή τους στη γενικότερη κυβερνητική εικόνα, στην παραγωγή κυβερνητικού έργου, στις σχέσεις μεταξύ κυβερνητικών στελεχών, στις σχέσεις κυβέρνησης-κόμματος, στην αξιοπιστία -εν τέλει- της νέας διακυβέρνησης.

Είναι χαρακτηριστική η έκφραση κυβερνητικού στελέχους στο «ΠΑΡΟΝ», ότι «εμφανιζόμαστε σαν απροετοίμαστο ασκέρι, που παίζει μόνο με την επικοινωνία»!

Τα όσα άλλωστε συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες σχετικά με την εισοδηματική πολιτική για το 2010 (άλλα έλεγε τη μια μέρα ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και άλλα, τα αντίθετα, την επομένη!), με τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, με το Ασφαλιστικό, όπου η εικόνα της κυβέρνησης ήταν… οπερέτα, είναι ενδεικτικά του συνολικότερου κλίματος.

Όπως και η αντίδραση του γραμματέα της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ Χρ. Παπουτσή στην αλχημεία που επιχείρησε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, αν και προκάλεσε την μήνιν του υπουργού Οικονομικών και του πρωθυπουργικού γραφείου, συνάντησε ωστόσο τη μεγάλη αποδοχή τόσο του κόμματος όσο και της Κ.Ο.

Την ίδια ανταπόκριση είχε λίγες μέρες πρωτύτερα η παρέμβαση του προέδρου της Βουλής Φ. Πετσάλνικου για τη «μαϊμουδιά» της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τα τέλη κυκλοφορίας και το μέτρο της απόσυρσης αυτοκινήτων…

Και στην -εύλογη- ερώτηση «μα γιατί αυτές οι διαφοροποιήσεις και μάλιστα από στελέχη πιστά στον Γιώργο», η απάντηση είναι ότι «αφού ο Γιώργος ο ίδιος ζήτησε να είναι… αντιεξουσιαστές»!

Μύλος δηλαδή. Και οπερέτα. Και τραγέλαφος. Και χρόνος χαμένος, τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει ούτε αξιωματική αλλά ούτε κοινωνική αντιπολίτευση και είναι μια καλή ευκαιρία για την κυβέρνηση να προχωρήσει σε αναγκαίες τομές και ρήξεις και να περάσει νομοσχέδια που αν και έχουν περάσει 40 μέρες από την ανάληψη της εξουσίας, δεν έχει ούτε ένα κατατεθεί στη Βουλή. Μάλιστα όταν ρωτήσαμε κυβερνητικό παράγοντα για το ζήτημα αυτό, μας έδωσε την… αφοπλιστική απάντηση: «Δίνουμε στη ΝΔ την ανάσα που μας είχε δώσει κι αυτή το 2007, όταν την κρίση την περνούσαμε εμείς»!

Μαχαιρώματα και… μαγαζάκια!

Οπότε και τα μαχαιρώματα μεταξύ των «συντρόφων» είναι πια μια καθημερινή εικόνα. Πλέον αμφιβάλλουμε αν υπάρχει θαρραλέος υπουργός που να θέλει οιαδήποτε επαφή με κομματικά στελέχη!

Τα κομματικά στελέχη «τα ρίχνουν» άγρια σε… όποιον υπουργό βρουν μπροστά τους. Και μάρτυρες αυτού του κλίματος είναι και ο Γ. Ραγκούσης και ο Γ. Παπακωνσταντίνου, αλλά κι ο νέος γραμματέας-εκλεκτός του Γιώργου, ο Σωκρ. Ξυνίδης.

Αιτία η αίσθηση, που τείνει να παγιωθεί, ότι το να είναι κάποιος ΠΑΣΟΚ θεωρείται πλέον… πολιτικό αδίκημα. Αυτό έχει ξεσηκώσει την κομματική βάση.

Και δεν μιλάμε για το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», όπως διατείνεται η προπαγάνδα του Μαξίμου. Διότι το ζήτημα ακριβώς δεν είναι η μη αξιοποίηση κομματικών στελεχών, αλλά η αξιοποίηση αποκλειστικά στελεχών του «συστήματος Γιώργου», τη στιγμή που το κόμμα παραμένει εξοβελισμένο για να αντικατασταθεί από την ομάδα φίλων του πρωθυπουργού!

Είναι δε πρόσφατα τα γεγονότα στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, όπου ξανά ο Παπανδρέου έστειλε το μήνυμα του αποκλεισμού του κόμματος. Και τα κομματικά στελέχη… απάντησαν με την καταψήφιση του εκλεκτού του αρχηγού για τη θέση του γραμματέα!

Πρόσφατο παράδειγμα η επιλογή της Μ. Δαμανάκη για τη θέση της Επιτρόπου στην Κομισιόν.

Ήταν αποκλειστικά απόφαση του Γιώργου. Ακόμα και το στενό του επιτελείο την πληροφορήθηκε απ’ τα ΜΜΕ (!), ενώ και πάλι το μήνυμα που θέλησε να περάσει ο πρωθυπουργός ήταν ότι δεν τον ενδιαφέρει το κόμμα, αλλά η στενή του ομάδα!

«Όλα είναι στον αέρα και όλοι είμαστε αναλώσιμοι», υπογράμμιζε στο «ΠΑΡΟΝ» την Παρασκευή γνωστός υπουργός, δείχνοντας έτσι και την ανασφάλεια που επικρατεί, μεταξύ και των υπουργών ακόμα, αλλά και τον ηγεμονικό τρόπο λειτουργίας του Γ. Παπανδρέου (σχετικό ρεπορτάζ για το «διαζύγιο» του Γιώργου απ’ το κόμμα και στη σελ. 13).

Αυτή η δημιουργία, σταδιακά αλλά σταθερά, μιας ομάδας φίλων και εκλεκτών του πρωθυπουργού, με τους οποίους αποκλειστικά κυβερνά, έχει δημιουργήσει αμυντικά αντανακλαστικά στους περισσότερους υπουργούς, με αποτέλεσμα:

• Τα υπουργεία να τείνουν να μεταβληθούν σε «μαγαζάκια» αυτοδιαχείρισης του κάθε υπουργού, αν και δεν λείπουν και οι κόντρες με τους υφυπουργούς, ιδίως εκεί όπου οι υφυπουργοί έχουν τοποθετηθεί για να… ελέγχουν τους υπουργούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Παιδείας, όπου η κόντρα μεταξύ της υπουργού Α. Διαμαντοπούλου και του Γ. Πανάρετου (για τη βάση του «10» στην εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, για τον τρόπο πρόσληψης των εκπαιδευτικών, για την αξιολόγηση) αντανακλά αυτήν ακριβώς την αντίθεση…

Όπως αντιδράσεις έχει προξενήσει η τοποθέτηση ως «αντ’ αυτού» του Χ. Παμπούκη (καθώς και του Θ. Πάγκαλου), μάλιστα και από στενούς συνεργάτες του Γιώργου, όπως ο Γ. Παπακωνσταντίνου και ο Γ. Ραγκούσης…

Επίσης έντονα αντιδρούν βουλευτές και στελέχη έναντι υπουργών του «συστήματος Γιώργου», επειδή κατά κανόνα τους αντιμετωπίζουν ως… απέναντι!

Η διαμαρτυρία του βουλευτή Ζακύνθου Βαρβαρίγου εναντίον της Τ. Μπιρμπίλη, που αρνήθηκε να τον δεχθεί, εντάσσεται ακριβώς στα πλαίσια αυτά. Όπως και η «εξέγερση» βουλευτών εναντίον του Γ. Παπακωνσταντίνου, στη συνεδρίαση του αρμόδιου ΚΤΕ.

Όπως και οι οξείες αντιδράσεις βουλευτών εναντίον υπουργών σαν τον Γ. Ραγκούση, τον Δημ. Ρέππα, την Τ. Μπιρμπίλη, τον Χ. Καστανίδη.

«Αντί να κυβερνούμε…
διαβουλευόμαστε»!

«Έχουμε εντολή να κυβερνήσουμε, όχι να… διαβουλευόμαστε», μας υπογράμμισε στέλεχος του Κινήματος, σχολιάζοντας τη μέχρι σήμερα απραξία των περισσότερων υπουργών, οι οποίοι αναλώνονται σε επικοινωνιακές κινήσεις άνευ ουσίας και αντικρίσματος.

Βέβαια η κοινή αίσθηση που επικρατεί είναι ότι απ’ την κυβέρνηση, και παρά τις τοποθετήσεις σε σημεία-κλειδιά των «πιστών του Γιώργου», απουσιάζει η ηγετική ομάδα, το ενιαίο κέντρο καθοδήγησης.

Έτσι κυριαρχεί το μπρος-πίσω και όλα δείχνουν μια κυβέρνηση χωρίς στοιχειώδη προετοιμασία και σχέδιο διακυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι προεκλογικά σπεκουλάριζαν ότι είναι πανέτοιμοι, έχουν σχέδιο 100 ημερών και άλλα παρόμοια!

Υπάρχει βέβαια και η δικαιολογία του ελλείμματος του «αφεντικού», του ηγέτη. Ο Γ. Παπανδρέου αρέσκεται να τοποθετεί «αντ’ αυτού», να φτιάχνει όργανα, να το παίζει «αφ’ υψηλού», και κατά τα άλλα να ταξιδεύει στο εξωτερικό για να τονώσει τη διεθνή του εικόνα, λες και θα κριθεί απ’ αυτήν!

Στην κρίσιμη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τον προϋπολογισμό που κράτησε τρεισήμισι ώρες δεν βρήκε τίποτα να πει, εκτός του να… «τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας»!

Αλλά και για το κρίσιμο, οριακό θέμα της οικονομίας φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός έχει άλλη προσέγγιση απ’ τον αρμόδιο υπουργό του και εκ των στενών συνεργατών του Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος κινείται στη γραμμή της «σκληρής» και όχι της «ήπιας» προσαρμογής. Σε κάθε περίπτωση οι υπαναχωρήσεις και αμφιταλαντεύσεις των τελευταίων ημερών σε κρίσιμα ζητήματα του προϋπολογισμού έχουν δημιουργήσει νέα προβλήματα με την Ε.Ε., ιδιαίτερα στο μείζον θέμα της αξιοπιστίας της κυβέρνησης…

Αλλά η πρωθυπουργική απουσία και το έλλειμμα ηγετικού κέντρου έχουν παρενέργειες και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα.

Για παράδειγμα, ο αρμόδιος υπουργός Α. Λοβέρδος βρίσκεται σε… κενό γραμμής και στρατηγικής για το μέγιστο θέμα του Ασφαλιστικού, που αναπόφευκτα θα κυριαρχήσει για το επόμενο διάστημα.

Με τις αρμοδιότητες συνεχίζεται ένας χαμός, αφού ή δεν υπάρχουν σε υφυπουργούς κυρίως ή (αλλού) υπάρχουν αλλά δεν ασκούνται (!) ή… συγκρούονται με τις αρμοδιότητες άλλων κυβερνητικών στελεχών!

Χαρακτηριστικά παραδείγματα σύγχυσης αρμοδιοτήτων μεταξύ υπουργών και υφυπουργών είναι αυτά μεταξύ Μπατζελή – Καρχιμάκη, Ρέππα – Σηφουνάκη.

Ο Δημ. Ρέππας εκτός απ’ την κριτική για υπερχρήση των «ανεξάρτητων αρχών» δέχτηκε και κριτική απ’ τον (έμπειρο περί αυτά) Κ. Γείτονα, ότι με αυτήν την αλλαγή του πλαισίου ανάθεσης δημοσίων έργων θα υπάρξουν μεγάλες καθυστερήσεις, την περίοδο που η αγορά χρειάζεται έργα, ώστε να πέσει χρήμα και να τονωθεί…

Επίσης συνεχίζουν να λείπουν γενικοί γραμματείς και μάλιστα από κρίσιμα, καίρια πόστα. Για παράδειγμα, η απουσία γεν. γραμματέα Αθλητισμού και μάλιστα όταν καταργήθηκε το υφυπουργείο Αθλητισμού, έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα.

Ενώ σε άλλες περιπτώσεις έχουμε το φαινόμενο υπουργοί να μη δέχονται τις λίστες για επιλογή γεν. γραμματέα που αποστέλλονται απ’ το Μαξίμου!

Φάλτσα και του τενόρου

Ρήγματα στη συνοχή του κυβερνώντος κόμματος προκαλεί η έλλειψη συνεννόησης και συντονισμού των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου και κυρίως του οικονομικού επιτελείου. Ωστόσο αυτήν τη φορά δίπλα στα «φάλτσα» της «κυβερνητικής ορχήστρας» αρχίζουν να διαφαίνονται και «φάλτσα του τενόρου», δηλαδή του πρωθυπουργού, ο οποίος για δεύτερη φορά -αν και ένα κυβερνητικό όργανο συνεδριάζει υπό την προεδρία του- δεν μπορεί να ελέγξει κρίσιμες αποφάσεις οικονομικού χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται έντονες κοινωνικές αντιδράσεις και εσωκομματικός αναβρασμός.

Τα όσα συνέβησαν σε σχέση με την αρχική απόφαση να παγώσουν οι μισθοί άνω των 2.000 ευρώ, έπειτα από συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, είναι ενδεικτικά για το επίπεδο συνεννόησης, συντονισμού και διαβούλευσης στο κυβερνών κόμμα.

Παρόμοια κατάσταση είχε δημιουργηθεί και πριν από 15 περίπου μέρες, με την αιφνίδια απόφαση του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου να σταματήσει το μέτρο της απόσυρσης των ΙΧ.

Σίγουρα υπάρχει πρόβλημα, και το έχουμε ξαναθίξει, στον τρόπο με τον οποίο το οικονομικό επιτελείο διαβουλεύεται με τους βουλευτές και τα στελέχη του Κινήματος και τους ενημερώνει για κινήσεις και αποφάσεις. Όμως επειδή το όλο σκηνικό επαναλήφθηκε, και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τίθεται θέμα για τον συντονισμό και τις κατευθύνσεις που δίνει στους υπουργούς του ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Όπως λένε μάλιστα βουλευτές αλλά και κάποιοι υπουργοί, ναι μεν ο πρωθυπουργός συγκαλεί τα όργανα, εργάζεται και σχεδιάζει, ωστόσο φαίνεται να ασχολείται περισσότερο, τουλάχιστον αυτήν την περίοδο, με τη λεγόμενη «υψηλή πολιτική» και τα συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό, αφήνοντας τον εξειδικευμένο συντονισμό των δράσεων σε συνεργάτες του.