επί του πιεστηρίου
Μια καθαρή εξήγηση. Προς κάθε πλευρά. Τούτη η εφημερίδα γράφεται απʼ όλους μας χωρίς προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες. Σχολιάζουμε τα γεγονότα και ασκούμε κριτική σε επιλογές και σε αποφάσεις. Με έναν και μόνο γνώμονα. Την πατρίδα και τον λαό. Δεν έχουμε καμία απολύτως δέσμευση. Και δεν ζητάμε τίποτε και από κανέναν. Σʼ έναν μόνο χρωστάμε. Στον κόσμο. Στους πολίτες. Και θέλουμε να τους κοιτάμε στα μάτια. Θα πουν κάποιοι, τι είναι αυτά που λέτε; Δεν σας πιστεύουμε. Δεν μας πείθετε. Δικαιολογημένη η αμφιβολία που έχουν. Γιατί αυτός ο κανόνας ισχύει γύρω μας. Όμως μπορούν και κάποιοι να αντιστέκονται. Και το προσπαθούμε ΟΛΟΙ όσοι συνεργάζονται στο «ΠΑΡΟΝ». Άλλωστε η μέχρι τώρα διαδρομή μας στα ΔΕΚΑΕΠΤΑ χρόνια –και αυτές τις μέρες είχαμε τα γενέθλιά μας– νομίζουμε ότι έχει δώσει αποδείξεις. Δεν λέμε, ούτε θα το πούμε ποτέ ότι δεν έχουμε κάνει λάθη. Όχι όμως σκόπιμα. Ποντάροντας σε αργύρια… Και σʼ αυτήν τη φάση της αναμέτρησης στη ΝΔ, το «ΠΑΡΟΝ» έχει ξεκάθαρες θέσεις. Δεν έχει παντρευτεί κανέναν. Έχει ζήσει και τις δύο πλευρές. Και πιστεύουμε ακράδαντα ότι η κυρία Ντόρα έχει ζυγιστεί απʼ όπου πέρασε και ευρέθη ελλιπής… Ιδιαίτερα στα εθνικά μας θέματα, αν περνούσαν οι επιλογές της η Ελλάδα θα ήταν η χαμένη. Και η κατάρρευση του Καραμανλή άρχισε από τη στιγμή που έβαλε την κυρία Μπακογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών.
Είναι δυνατόν μια χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μην ξέρει πόσοι είναι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, ούτε πόσοι είναι οι ασφαλισμένοι; Και δεν ντρέπονται να το λένε όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τον τόπο από το 1974 μέχρι σήμερα; Καλά, πώς πληρώνονται κάθε μήνα οι υπάλληλοι του κράτους; Δεν υπογράφουν κάποια απόδειξη, δεν υπάρχουν μισθοδοτικές καταστάσεις; Μπακάλικο έχουν κάνει το κράτος; Απʼ αυτό και μόνο καταλαβαίνεις ποιοι μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν.
Όποιος νομίζει ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τα εθνικά μας θέματα, την απάντηση τη δίνουν οι πωλήσεις του αποκαλυπτικού βιβλίου για το τι έγινε στα Ύμια, που μέχρι την περασμένη εβδομάδα έφθασαν, μέσα σʼ ενάμιση μήνα από την έκδοσή του, τα 33.000 αντίτυπα, αριθμός φανταστικός για την ελληνική αγορά!
Σαράντα δύο μήνες έχουν περάσει από τη μοιραία μέρα που τραυματίστηκε σοβαρότατα η δημοσιογράφος Αγγελική Χατζηδημητρίου στη Χίο και ακόμη δεν έφθασε στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου η υπόθεση! Κι αυτό δεν κάνει καθόλου υπερήφανη τη Δικαιοσύνη μας. Όταν είναι να κάτσουν στο σκαμνί δημοσιογράφοι για δήθεν συκοφαντική δυσφήμηση, το κάνουν στο άψε σβήσε… Μήπως πρέπει να δει τι τερτίπια έχουν γίνει σʼ αυτήν τη θλιβερή ιστορία ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι;
Το Κέντρο δεν είναι φτερό να πηγαίνει όπου φυσάει ο άνεμος… Και δεν σύρεται. Ούτε βέβαια μπορεί κανένα κόμμα να το προσεταιριστεί. Γιατί αυτές τις ανοησίες ακούμε από τα χείλη της Ντόρας και των κολαούζων της όλες αυτές τις μέρες. Ότι μόνο η Ντόρα μπορεί να προσεταιριστεί το Κέντρο. Ούτε ο Καραμανλής, Άρη μου, πήρε τον μεσαίο χώρο. Τη νίκη δεν τη δίνουν ο λόγος και οι υποσχέσεις της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά τα λάθη, η ασυνέπεια και η απογοήτευση που προκαλεί η κυβέρνηση. Δεν κέρδισε ξαφνικά η ΝΔ με τον Μητσοτάκη το 1989 και το 1990, αλλά κατέρρευσε τότε το ΠΑΣΟΚ, όπως και ο Ανδρέας επανήλθε το 1993 με την κατακραυγή κατά του Μητσοτάκη. Και ο Σημίτης το 2004 έπεσε από την οργή εναντίον του μεγάλης μερίδας του λαού. Το ίδιο συνέβη και στις 4 Οκτώβρη. Έχασε ο Καραμανλής γιατί διέψευσε τα λόγια του. Το Κέντρο δεν κερδίζεται με καθρεφτάκια και χάντρες… Αλλά με αποδείξεις. Και με τη μέχρι τώρα πορεία σου… Και ιθαγενείς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν…
Αλήθεια, η απαγόρευση δημοσίευσης των δημοσκοπήσεων 15 μέρες πριν από τις εκλογές δεν ισχύει για την εκλογή αρχηγού κόμματος; Και αν όχι, γιατί; Δεν επηρεάζουν τους ψηφοφόρους;
Δεν παίζεται τελικά ο Βγενόπουλος. Σκληρό καρύδι αποδεικνύεται. Και δεν κάνει πίσω. Τα ʼβαλε με τον Παπανδρέου, με τον Τσίπρα, με εφημερίδες, τώρα δημόσια καταγγέλλει υπουργούς με στοιχεία που δεν διαψεύδονται εύκολα, προκαλεί την επέμβαση του Εισαγγελέα, και μέχρι στιγμής δεν μπορούν να τον στριμώξουν. Μακάρι κι άλλοι επιχειρηματίες που βρίσκουν απέναντί τους κλειστές πόρτες και τοίχους και το κράτος να μίλαγαν. Σίγουρα θα το σκέπτονταν πάρα πολύ οι γραφειοκράτες, οι κατέχοντες κρίσιμα πόστα, αλλά και οι υπουργοί και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, να κάνουν στραβοπατήματα. Και ασφαλώς θα περιοριζόταν σε σημαντικό βαθμό το μπαξίσι… Η διαφθορά και η συναλλαγή στο Δημόσιο, σε απλή γλώσσα. Και τα λέμε αυτά εμείς που με τον κ. Βγενόπουλο βρισκόμαστε στα δικαστήρια.
***
Είναι το λιγότερο ύβρις να συνδέουν τον ηρωικό ραδιοφωνικό σταθμό «Εδώ Πολυτεχνείο» των ηρώων του Πολυτεχνείου με το σάιτ «Indymedia» που λειτουργεί μέσα στο Πολυτεχνείο, υποθάλποντας καταστροφές και βανδαλισμούς… Τότε τα παιδιά του Νοέμβρη του 1973 δεν κρύβονταν. Όποιος αγωνίζεται για ιδέες βγαίνει στο φως… Και μη μας πουν ότι θα τους συλλάβουν και θα τους στείλουν στο… Γκουαντάναμο. Υπάρχουν δικαστές. Μόλις προχθές ο ανακριτής άφησε ελεύθερη την 20χρονη που η Αστυνομία είχε συλλάβει ως μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης.
***
Άρτον και θεάματα. Αυτή είναι η πολιτική στην οποία όλο και περισσότερο καταφεύγει η κυβέρνηση, όταν στριμώχνεται και αντιμετωπίζει κοινωνική έκρηξη. Όπως έγινε με την απόπειρα να φορολογήσει τους μισθούς 2.000 ευρώ που παίρνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Έκανε την κωλοτούμπα και για να στρέψει αλλού τα μάτια των καναλιών και των εφημερίδων έριξε στην αρένα τους γιατρούς του Κολωνακίου, που φοροδιαφεύγουν, λες κι αυτό τώρα το ανακάλυψαν και δεν συνέβαινε και επί Σημίτη και πριν από το ʼ89… Θέαμα λοιπόν και όλα καταπίνονται…
***