Το τείχος μας, η ντροπή τους

Την ώρα που οι ταγοί της Ευρώπης σηματοδοτούσαν την επέτειο της ιστορικής πτώσεως του τείχους στο Βερολίνο, αμφιβάλλουμε αν είχαν κατά νουν –ή προπαντός εάν εδυσφορούσαν έστω για– το άλλο και μοναδικό πλέον τείχος του αίσχους. Που είκοσι χρόνια μετά την πτώση του πρώτου, τέμνει εγκαρσίως (ως ουλή αιμάσσοντος τραύματος) χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Την Κύπρο. Με αυτουργόν που το επέβαλε διά της λόγχης (και το συντηρεί με συνθήκες κατοχής) χώρα η οποία προκρίνεται ως εντάξιμη! Και που θέλει κι ετοιμάζεται να διασκελίσει την κοινοτική πύλη. Εάν αυτό δεν είναι όνειδος για την Ευρώπη (και τον κόσμο) τότε τι άλλο μπορεί να είναι;
Ό,τι όμως και να συμβαίνει (κι ενόσω το διχοτομικό τείχος θα συντηρείται) η τραυματισμένη Κύπρος θʼ αποβαίνει ο κρίσιμος καταλύτης των κοινοτικών θεσμών και η επώδυνη δοκιμασία των ευρωπαϊκών αξιών.

Ίων