Οι βιολιτζήδες άλλαξαν, ο χαβάς θ’ αλλάξει;
Oι κύριοι της Ευρωζώνης, που μας προπηλακίζουν με τον βαναυσότερο τρόπο τις ημέρες αυτές, επικαλούνται το επιχείρημα ότι ναι μεν και άλλες χώρες είναι μεγάλου ελλείμματος (Βρετανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιρλανδία), αλλά εμείς τους είπαμε ψέματα. Είναι ακριβές ότι οι εδώ έδιναν κάπου στο 3,5% το έλλειμμα, που τώρα απεδείχθη 12,5%. Αλλά ο οιονεί απατημένος σύζυγος εν προκειμένω δεν είναι ο κ. Γιούνγκερ, αλλά ο ελληνικός λαός. Και είναι διπλά απατημένος, και από τους πρώην και από τους νυν, αφού δεν διεψεύσθη ότι ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος είχε ενημερώσει προ των εκλογών τόσο τον κ. Καραμανλή όσο και τον κ. Παπανδρέου. Οι πολίτες καταδικάσθηκαν σε άγνοια και πίστεψαν στα ταξίματα της νέας διακυβέρνησης, που τώρα διανύει μέρες πανικού. Εκείνος ο αξεπέραστος Ροΐδης σε ανάλογη περίσταση σατίριζε στο αφήγημά του «Το παράπονο του νεκροθάπτου» και τον λαό και τους κυβερνώντες: «Όσον ευκολώτερον πιστεύομεν και ταχύτερα λησμονούμεν τόσο μεγαλειτέρα είναι η ασυνειδησία εκείνων (των πολιτικών) που μας απατούν». (Ροΐδης, Άπαντα Ε΄ 97).
Ο Ροΐδης έθεσε τας χείρας πραγματικά εις τον τύπον των ήλων. Η ευπιστία και η λήθη του λαού, και κατ’ ακολουθίαν η παραίτησή του από την τιμωρητική ψήφο, είναι παροιμιώδεις. Στο τέλος όμως αυτός πληρώνει τον λογαριασμό. Διότι, πέρα από τα λόγια τα μεγάλα των κυβερνήσεων για δίκαιο φορολογικό σύστημα, διά της εις άτοπον απαγωγής οι πάντες καταλήγουν στην εύκολη και αμέσου δράσεως λύση, την έμμεση φορολογία. Αυτήν που αφαιμάσσει τα μικροπορτοφόλια. Αυτό κάνει η κυβέρνηση σήμερα με τον νέο προϋπολογισμό, ο οποίος απειλείται από τον κ. Αλμούνια και από περαιτέρω «κάκωση».
Οι Αμερικανοί διατείνονται ότι ξεπέρασαν την κρίση τους, αλλά πώς; Πολλαπλασιάζοντας τους φτωχούς! Ήρθε η ανάκαμψη κουβαλώντας πίσω της ανεργία, που την υπολογίζουν με πραγματικούς αριθμούς στο 20%, και φτώχεια, μεγάλη φτώχεια.
Ανέκαμψαν αυτοί που προκάλεσαν την κρίση και την υπέστησαν στιγμιαία. Τώρα ξανά προς τη δόξα τραβούν αυξάνοντας την κερδοφορία τους και σκορπώντας στους πολλούς εντός, εκτός και επί τ’ αυτά, συντρίμμια.
Δανείζουν σε ξένες κυβερνήσεις με δυσβάστακτους τοκογλυφικούς όρους, που θα πληρώσουν οι λαοί των εξαρτημένων οικονομιών. Και πάλι η απληστία των ολίγων, σε διεθνή και σε εθνική κλίμακα, βυθίζει στην ανέχεια τους πολλούς.
Διαβάζουμε τον δεκάλογο Παπακωνσταντίνου προς εξευμενισμό της Kομισιόν. Ουκ ολίγα από τα ληφθέντα μέτρα ανήκουν σε εκείνα που η κυβέρνηση ως αντιπολίτευση κατακεραύνωνε. Τώρα άρον άρον τα προωθεί. Τα βαρύτερα έπονται….
Ο Ομπάμα ορκιζόταν ότι δεν θα υπέκυπτε στη δοκιμασία να εφαρμόσει τις ίδιες πολιτικές με τους ίδιους, παλιούς παίκτες και να προσδοκά διαφορετικά αποτελέσματα. Παρ’ ημίν οι εγχώριοι παίκτες έχουν αλλάξει, πλην οι πολιτικές παραμένουν οι ίδιες. Κατά τη ρήση του Κολοκοτρώνη, «οι βιολιτζήδες άλλαξαν, ο χαβάς είναι ο ίδιος». Αν και τα σημάδια είναι πολλά, θεωρούμε ότι είναι ακόμη νωρίς να πούμε ότι οι πολίτες, που έδωσαν την ψυχή τους και όχι μόνο την ψήφο τους να αλλάξει χέρια η εξουσία, απογοητεύθηκαν και πορεύονται στην ιδιώτευση, από την οποία προς στιγμήν εξήλθαν. Ίδωμεν!
Ναι, μπορεί, αν θέλει, ο Παπανδρέου να κάνει στη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας σοβαρά πράγματα. Αλλά τώρα! Στην παραγωγικότητα. Εισάγουμε, δανειζόμαστε, καταναλώνουμε. Δεν μπορούμε να ζούμε άλλο με δανεικά.
Χρειαζόμαστε ιδανικά! Παραγωγικοί τομείς: ο Τουρισμός, και οι μονάδες εντάσεως εξαγωγής. Φθηνό χρήμα να ορθοποδήσουν οι μικρομεσαίοι. Και άμεσα μέτρα πάταξης της γραφειοκρατίας. Δεν πάει άλλο σε ελλείμματα, χρέος και ακρωτηριασμένη ανταγωνιστικότητα.
Προεκλογικά ακουγόταν εδώ για εδώ πολύ το όνομα του νομπελίστα της οικονομίας Τζότζεφ Στίγκλιτς. Δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι θα ήταν ο γκουρού της νέας οικονομικής πολιτικής. Μετεκλογικά εξαφανίσθηκε και το όνομά του.
Θα ήταν ενδιαφέρον να τον ακούσουμε σήμερα τι μας συνιστά. Εκτιμούμε την κοινή πρότασή του με τον Αμάρια Σεν για τη μέτρηση της κοινωνικής ευημερίας όχι μόνο με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν και το κατά κεφαλήν εισόδημα, που δίνει απατηλή εικόνα της πραγματικότητας.
Ας τον φωνάξουν να μας μιλήσει τώρα για την οικονομική επίδοση και την κοινωνική πρόοδο, για να μετρήσουμε τη δική μας κοινωνική ευημερία. Να μας μιλήσει για το πρακτέο.