«Δούρειος Ίππος» της αστικής τάξης το ΠΑΣΟΚ

Η γραμματέας του κόμματος θέτει τα καθήκοντα του ΚΚΕ στο νέο μετεκλογικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και επιχειρεί να αναλύσει το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο πρέπει να κινηθούν τα στελέχη του ΚΚΕ. Γίνεται η εκτίμηση ότι ο τρόπος διακυβέρνησης του σύγχρονου ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να νοηθεί ως μια απλή συνέχεια της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ ή της πολιτικής των κυβερνήσεων Σημίτη και Α. Παπανδρέου παλιότερα, όσο κι εάν ισχύει απολύτως η εκτίμηση ότι ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπάρχει κοινή στρατηγική.
Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι δεν πρέπει να υποτιμηθεί η ικανότητα του ΠΑΣΟΚ να χειραγωγεί το εργατικό κίνημα, να αλλοιώνει και να ενσωματώνει τη λαϊκή διαμαρτυρία και εν τέλει να το «τσακίζει» με το «καρότο και το μαστίγιο» μαζί. Το ΠΑΣΟΚ, τονίζεται, κατάφερε για μια σειρά λόγους –«εν μέρει και από δική μας ευθύνη τη δεκαετία του ’80», όπως λέει χαρακτηριστικά η Α. Παπαρήγα– να επιβάλει ως μέτρο σύγκρισης της πολιτικής του την άμιλλα με τη ΝΔ και το δεξιό της παρελθόν, παραμερίζοντας συνειδητά τις σύγχρονες, πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, τις εγχώριες δυνατότητες ανάπτυξης προς όφελος του λαού, έτσι ώστε να μένει στο απυρόβλητο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Όπως είναι γνωστό, το ΚΚΕ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές έχασε προς το ΠΑΣΟΚ περίπου 60.000 ψήφους και αυτό δημιούργησε, όπως είναι φυσικό, προβληματισμό στα επιτελεία του κόμματος, πολύ περισσότερο που η κεντρική πολιτική του ΚΚΕ όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν κοινή στρατηγική και δεν διαφέρουν ουσιαστικά. Έτσι, γίνεται προσπάθεια να ερμηνευθεί πολιτικά αυτή η μετατόπιση ψηφοφόρων και μια από τις αιτίες που αναφέρονται είναι ότι το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει εν μέρει και σήμερα ένα πλεονέκτημα που του επιτρέπει να αυτοδιαφημίζεται ως σύγχρονο και ευαίσθητο κοινωνικά κόμμα, χωρίς βέβαια κανένα αντίκρισμα στη ζωή του λαού.
Το ΠΑΣΟΚ, αναφέρει η Α. Παπαρήγα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε την πολυτέλεια να πάρει ορισμένα μέτρα που φάνταζαν ριζοσπαστικά και δημοκρατικά σε σύγκριση με την εμμονή της ΝΔ στην άρνηση υιοθέτησής τους. Επρόκειτο για μέτρα και επιλογές που φιλελεύθερα κόμματα είχαν υιοθετήσει και χρησιμοποιήσει στη Δυτική Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (π.χ. η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης).
Τα πλεονεκτήματα που έχει το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει, είναι στην πραγματικότητα πλεονεκτήματα προς όφελος της αστικής ιδεολογίας και των συμφερόντων της αστικής τάξης. Η τελευταία, υπογραμμίζει με νόημα η γραμματέας του ΚΚΕ, ανταπέδωσε τις διευκολύνσεις που της παρείχε το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια τις διακυβέρνησής του με τη γνωστή στήριξη που απόλαυσε, ενώ «πρόσφατα γίναμε μάρτυρες με ποιον τρόπο, μέσα σε ένα βράδυ, απέσυρε τη στήριξη που παρείχε στη ΝΔ, διαμορφώνοντας κλίμα υπέρ της νίκης του ΠΑΣΟΚ στο έδαφος πάντα της δικαιολογημένης λαϊκής δυσαρέσκειας».
Η ανάλυση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί εντυπώσεις, να διαμορφώνει κάποιες επιλεκτικές συμμαχίες σε κοινωνικό επίπεδο προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να καθηλώσει το εργατικό και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα, ώστε να περάσουν τα αντιλαϊκά του μέτρα με τη λιγότερη δυνατή αντίσταση, αν όχι και με μηδενική αντίσταση. Η νέα κυβέρνηση, τονίζεται, πλασάρει ένα μείγμα εμπορίου ελπίδας και φόβου και είναι χαρακτηριστικό ότι επενδύει τις επιλογές της με ψεύτικα επιχειρήματα, με ψευδεπίγραφους στόχους, ώστε να μη γίνεται κατανοητός ο πραγματικός χαρακτήρας των μέτρων που λαμβάνει και η βασική τους στόχευση, που είναι στην ουσία αντιλαϊκή.