Τον λογαριασμό ακόμη δεν τον είδαμε…
Για το πώς θα ενισχυθεί η ρευστότητα, φως δεν υπήρξε. Με τους έμμεσους φόρους που επιβάλλονται (τσιγάρα, ποτά, τέλη κυκλοφορίας) θα αφαιρεθούν χρήματα από την τσέπη του καταναλωτή.
Λέξη για το πώς θα βοηθηθούν οι επιχειρήσεις… Και μιλάμε βασικά για τις μικρομεσαίες. Χωρίς όμως να κλείνει κανείς τα μάτια ότι και τα εργοστάσια θα πρέπει να δουλέψουν, που αν δεν υπάρξει ζήτηση κι αυτά θα κινδυνέψουν. Αλλά και για το πώς θα διασφαλιστεί η δουλειά των εργαζομένων.
Τα ψίχουλα που δίνονται στις ομάδες που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας -από ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα- δεν λύνουν το πρόβλημα. Μετά τα 300, τα 700 και τα 1.000 ευρώ που θα χορηγηθούν σε δύο δόσεις (Χριστούγεννα και Πάσχα), τι;
Από πλευράς εσόδων, τα μόνα σίγουρα είναι οι έκτακτες εισφορές στα υπερκέρδη και στους κατέχοντες ακριβά ακίνητα και από την καταιγίδα των έμμεσων φόρων.
Οι περικοπές των δαπανών είναι «ΘΑ» και δεν γίνονται αυτόματα, πατώντας ένα κουμπί. Και για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων χρεών, ας κρατήσει ο κ. Παπακωνσταντίνου μικρό καλάθι. Γιατί για να μπορείς να πληρώνεις τα χρέη σου, προϋπόθεση είναι να υπάρχει ρευστό στην αγορά… Και σήμερα το ρευστό είναι δεκάμηνη επιταγή, το δε Δημόσιο πληρώνει άγνωστο πότε… Ουκ λοιπόν αν λάβοις παρά του μη έχοντος…
Θα μπορούσαν πράγματι να εξοικονομηθούν τεράστια ποσά από περικοπές δαπανών που δεν χρειάζονται. Απαιτείται όμως μηχανοργάνωση των πάντων. Και έλεγχος. Και λειτουργία του Δημοσίου, όπως δουλεύει μια επιχείρηση, ένα μαγαζί! Κι εδώ θα μπορούσε ο υπουργός Οικονομικών σε μια συζήτηση με τους διοικητές των κρατικών νοσοκομείων να βάλει το ερώτημα, πώς κερδίζουν τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία, γιατί πάνε ουρές πολιτών και δεν βουλιάζουν στα χρέη όπως τα κρατικά; Η απάντηση, βέβαια, για όποιον την έχει ψάξει, είναι απλούστατη. Ένα ποτήρι τα κρατικά νοσοκομεία θα το πληρώσουν τρεις και τέσσερις φορές παραπάνω. Έναν σύγχρονο αξονικό τομογράφο σε τριπλάσια τιμή απʼ ό,τι τον αγόρασε πριν από έναν χρόνο το Ωνάσειο! Βέβαια μια σωστή οργάνωση δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Εδώ από το 1987 παιδεύεται το ΙΚΑ να αποκτήσει πλήρη μηχανοργάνωση. Τα δε νοσοκομεία παραμένουν στην εποχή του μπακάλικου της γειτονιάς…
Ποιο είναι το συμπέρασμα από τις εξαγγελίες του υπουργού Οικονομικών; Ότι αποτελούν μια πρώτη γεύση… Να αποφευχθεί τώρα, στην περίοδο της ανοχής, το σοκ και η ανώμαλη προσγείωση από τις προσδοκίες που δημιούργησαν οι προεκλογικές υποσχέσεις. Και να διασωθεί, όσο είναι δυνατόν, η αξιοπιστία. Ο πραγματικός λογαριασμός δεν ήρθε ακόμη. Ευχή, να πάει όσο πιο μακριά γίνεται η παραλαβή του… Γιατί σίγουρα θα ματώσουμε.