ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ;

Αυτό άλλωστε φάνηκε και απʼ την επιστολή Ερντογάν στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, διά της οποίας ακριβώς ζητά:
– Διάλογο Τουρκίας – Ελλάδας και μάλιστα αναβαθμισμένο σε επίπεδο πρωθυπουργών ή υπουργών, θεσμοθετημένο και… φυσικά εφʼ όλης της ύλης, κάτι που σημαίνει και για τις –κατά την Τουρκία– «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, ακόμα και για θέματα μειονοτήτων, αφού στο πλαίσιο της τουρκικής στρατηγικής εντάσσεται και η ύπαρξη «τουρκικής» μειονότητας στη Θράκη, την οποία επιδιώκει να νομιμοποιήσει για ευνόητους λόγους!
Απέναντι σε αυτήν την τουρκική «επίθεση φιλίας» η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται από αμήχανη έως και απροετοίμαστη. Είναι δε χαρακτηριστικό και το εξής, που οδηγεί σε σκέψεις για την ύπαρξη μυστικής διπλωματίας:
– Ήταν η Άγκυρα που δημοσιοποίησε και την ύπαρξη της επιστολής Ερντογάν προς Παπανδρέου και το περιεχόμενό της. Την ίδια ώρα η ελληνική κυβέρνηση απλώς… επιβεβαίωνε. Και φυσικά ούτε λόγος για το περιεχόμενο της επιστολής.
– Περιορίστηκε –η ελληνική κυβέρνηση– σε μια γενική τοποθέτηση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Δημ. Δρούτσα περί της… προθυμίας μας για διάλογο με την Τουρκία, χωρίς σε καμιά περίπτωση να οριοθετεί αυτόν τον διάλογο. Έτσι –και με δεδομένη την «προθυμία» του Γ. Παπανδρέου να πραγματοποιήσει στην Τουρκία την πρώτη επίσκεψή του ως πρωθυπουργός και το κλίμα που έχει μέχρι τώρα δημιουργηθεί– υπάρχει ο κίνδυνος, αν η Αθήνα θελήσει σε κάποια στιγμή να οριοθετήσει το πλαίσιο του διαλόγου, να εμφανιστεί η Ελλάδα ότι δημιουργεί προσκόμματα σε αυτόν τον διάλογο!
Το ερώτημα που τίθεται είναι: ποια θέματα Αιγαίου μπορεί να συζητήσουν οι δύο πρωθυπουργοί; Παρά την αρνητική κληρονομιά πού άφησε η κ. Μπακογιάννη, από πού κι ως πού η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται να συζητήσει θέματα μειονοτήτων με τον κ. Ερντογάν; Εκτός εάν φυσικά ο κ. Χατζηοσμάν και ο κ. Μάταντζη επέβαλαν την άποψή τους στο όλον ΠΑΣΟΚ.
Η τουρκική κυβέρνηση, επενδύοντας στη γνωστή αδυναμία του Γ. Παπανδρέου στην εξωτερική πολιτική και εκλαμβάνοντας τη βιασύνη του να κάνει ανοίγματα προς την Τουρκία ως ανειλημμένες (υπερατλαντικές) δεσμεύσεις, στήνει το παιγνίδι με τέτοιον τρόπο ώστε να έχει οφέλη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Έναν σχεδόν μήνα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα δίνει διαπιστευτήρια στην Τουρκία ενώ θα εμφανισθεί στις παραμονές της Συνόδου να ξεκινά, σε σχεδόν πανηγυρικό κλίμα, εφʼ όλης της ύλης διάλογο με την Τουρκία, να συστήνει επιτροπές σε υπουργικό επίπεδο για επιμέρους συνεργασία και εκτός απροόπτου να υποδέχεται στην Αθήνα κατʼ αρχάς τον κ. Νταβούτογλου και μετά τον Τ. Ερντογάν.
Τι θα γίνει τον Δεκέμβρη;
Έγκυροι πολιτικοί και διπλωματικοί κύκλοι τονίζουν ότι αν η Ελλάδα δεν καταστήσει σαφές ότι δεν συζητά με την Τουρκία κάτι άλλο πλην της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, τότε κινδυνεύει να εγκλωβιστεί σε έναν διάλογο που θα εξυπηρετεί αποκλειστικά τους σχεδιασμούς και τη στρατηγική της Άγκυρας.
Και όχι μόνο. Για παράδειγμα, ο Αν. Πεπονής σε συνέντευξή του στο «ΠΑΡΟΝ» σήμερα (δημοσιεύεται στη σελ. 20) υπογραμμίζει πως αποτελεί μεγάλο λάθος η εγκατάλειψη της βασικής γραμμής των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, ότι με την Τουρκία συζητάμε μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας με βάση το Διεθνές Δίκαιο.
Και όσο ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών δεν διευκρινίζει ποιο μπορεί να είναι το αντικείμενο των συζητήσεων του διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας, τόσο η Τουρκία θα εμφανίζεται στα μάτια της διεθνούς κοινότητας διαλλακτική και η χώρα μας… αδιάλλακτη!
Και κάτι άλλο.
Όσο η Αθήνα θα συνεχίζει να πατά σε δύο βάρκες, τόσο η Τουρκία θα ευνοείται και εν όψει του κρίσιμου –προσεχούς– Δεκέμβρη, τότε που θα κριθεί η πορεία των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Σε αναμονή κάποιου νεφελώδους και χωρίς προσδιορισμένο περιεχόμενο διαλόγου με την Ελλάδα, η Άγκυρα θα μπορεί να τον επικαλείται προκειμένου να αποφύγει τον σκόπελο της κριτικής ότι δεν έχει εκπληρώσει βασικές της συμβατικές υποχρεώσεις σε ό,τι αφορά το Κυπριακό (άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων), την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και άλλα σοβαρά ζητήματα. Της ανοίγει δηλαδή ο δρόμος να ξεπεράσει τα εμπόδια που προτίθενται να βάλουν χώρες μέλη της ΕΕ επικαλούμενες ακριβώς την ασυνέπεια της Τουρκίας.
Εκτός αν η ελληνική κυβέρνηση έχει οριστικά επιλέξει να μη σκεφτεί καν το ενδεχόμενο βέτο και απλώς το μεθοδεύει. Γιατί υπάρχει μια ροή πληροφοριών που αυτό ακριβώς διατείνεται!
Άλλωστε θιασώτης μιας τέτοιας επιλογής φαίνεται να είναι και ο Γ. Παπανδρέου αλλά και ο Δημ. Δρούτσας. Και μάλιστα όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και συνολικότερα. Για παράδειγμα, στο Κυπριακό τάσσεται υπέρ μιας «λύσης» μέχρι την άνοιξη, που στην ουσία θα είναι μια παραλλαγή του Σχεδίου
Ανάν.
Και είναι ανησυχητικό και το εξής:
– Σε αυτές τις επιλογές φαίνεται να υπάρχει… σύμπνοια μεταξύ της κυβέρνησης και της Ντ. Μπακογιάννη, υπέρ της οποίας άλλωστε εκφράστηκε κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα ο τούρκος υπουργός Μπαγίς!