Η ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΑΧΟΡΤΑΓΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ

Τό Κράτος είναι απονιά
είναι αναλγησία,
ποτέ δέν είχε αισθήματα
μόνο παραλυσία.

Τό Κράτος δέν ορίζεται
από τήν καλοσύνη,
ορίζεται από τήν φωτιά
καί τήν καπατσοσύνη.

Δέν έχει σχέση ουδεμιά
πού κατοικεί τό Κράτος
άν είναι στά Βαλκάνια
ή στά νησιά Μπαρμπάντος.

Είν’ απ’ τήν ίδια τήν γενιά
τού κόσμου όλα τά κράτη
είναι τά ομοσπέρματα
παιδιά τού Βοναπάρτη.

Έχουν τόν ίδιο κώδικα
βαθιά στό Ντί Έν Έι
είτε τού Κάστρο είναι παιδιά
είτε τής Ντόρις Ντέι.

Τά κράτη είναι λέοντες
αρκούντως πειναλέοι,
αλίμονο σ’ όποιον βρεθεί
στήν ζούγκλα τους, θά κλαίει.

Τό Κράτος είναι θυρωρός
πού κάθε πόρτα κλείνει.
Στόν δυστυχή στόν έρημο
χαρά ποτέ δέν δίνει.

Τό Κράτος είν’ η Κόλαση
επί τής Γής παρούσα,
είναι μιά έρημος γυμνή
τούς πάντες λοιδορούσα.

Τήν αίσθηση τής ακοής
τήν έχει καταργήσει,
ομοίως καί τήν όραση
κι ό,τι μάς δίνει η φύση.

Έτσι κουφό κι ανάπηρο
τούς πάντες τεμαχίζει
καί μάς πετά στό διάβολο
δίχως νά τού στοιχίζει.

Σιχαμερό καί δίφυλλο
ανέραστο καί φαύλο,
πότε μοιάζει μ’ ανάκτορο
καί άλλοτε μέ στάβλο.

Τό Κράτος είναι κλίβανος
όπου τά πάντα αλλάζει,
τίς ηδονές υπόσχεται
καί τίς χαρές αρπάζει.

Όλα αυτά πού έγραψα
δέν τά ‘γραψα γιά πλάκα
είναι προειδοποίηση
στών ηγετών τήν κλάκα.

Δέν έχει σχέση τ’ όνομα
κάθε κομματαρχίας,
άν είναι κράτος ΠΡΟΣΟΧΗ
είν’ είδος Μοναρχίας.
Ειδοποιώ τούς νύν ταγούς
πώς άλλο δέν πηγαίνει
κι άν κάνουν τά παρόμοια
θά φύγουνε δαρμένοι.

Καί λέγω τά «παρόμοια»
μ’ αυτούς τούς απελθόντες
πού έκαναν τόν κόκορα
καί όμως ήταν κότες.

Στέλνω λοιπόν τό μήνυμα
εγώ ως στρατιώτης,
στά Ιπποκράτεια βουνά
ΕΓΩ Η ΜΕΤΡΙΟΤΗΣ…
………………………………………..
……………………………………….
Τό Κράτος δέν ταλανίζει
μόνο τούς πολίτες.
Απ’ τό σκοτάδι πού κατοικεί ορέγεται πάντα
καί τούς βαλτούς υπηρέτες του
ως επιδόρπιο
στά Θυέστεια δείπνα του.