Δέσμιος ο νεοέλληνας των προτύπων του συστήματος

Να αγωνιστούμε. Να μην αδιαφορήσουμε.
Ο νεοέλληνας έβγαλε λεφτά, αλλά έγινε δέσμιος των προτύπων της ευτυχίας που του επιβάλλει το σύστημα και τώρα τρέχει και δεν φτάνει…
Υπογραφή: Σμαράγδα Καρύδη.
Τολμά η γνωστή και εντυπωσιακή ηθοποιός, που έχει μεγάλη ζήτηση, απόδειξη και της καλής δουλειάς που κάνει.
Μπαίνει και στα χωράφια της πολιτικής. Δεν έχω δει τόσα χρόνια κάτι φοβερό να γίνεται. Η σαπίλα βρίσκεται πολύ βαθιά στο σύστημα.
Αν και έχει παίξει σε πολλά σίριαλ, η άποψή της για την τηλεόραση δεν είναι και τόσο… τιμητική. Σπανίως βλέπω τηλεόραση γιατί πλέον δεν είναι τηλεόραση αυτή…
Ξεχωρίζει όμως και σε κάτι άλλο, σημαντικό. Κόντρα στο κλίμα, όχι μόνο δηλώνει ότι πιστεύει, αλλά λέει και τη μεγάλη κουβέντα: Ο Θεός είναι ελπίδα.
Αυτή είναι η Σμαράγδα Καρύδη. Απολαύστε την…

// Έπεσε πολλή δουλειά φέτος. Από τη μια, θα σας δούμε ως πρόεδρο ποδοσφαιρικής ομάδας στη νέα κινηματογραφική ταινία «Η κληρονόμος» και, από την άλλη, πρωταγωνιστείτε στο θεατρικό έργο του Θοδωρή Αθερίδη «Από μακριά», υποδυόμενη μια γυναίκα από το μέλλον που την έχει χτυπήσει η ασθένεια της αθανασίας… Καλύτερα πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας ή αθάνατη;
«Και τα δυο μου φαντάζουν εφιαλτικά».
// Γιατί; Όνειρο ζωής για τον άνθρωπο δεν είναι να παραμείνει νέος και να ζήσει όσο γίνεται περισσότερο; Αλλιώς πώς το δικαιολογείτε όλο αυτό το κυνήγι με τα μπότοξ, τις πλαστικές, τη διατροφή και το φίτνες;
«Ο άνθρωπος θέλει να παραμείνει νέος γιατί φοβάται το θάνατο. Η φθορά που βλέπει μπροστά στον καθρέφτη τον φέρνει αντιμέτωπο με το μεγαλύτερο φόβο του, το θάνατο. Τα γηρατειά είναι πριν από το τέλος. Για να αντιμετωπίσεις το τέλος, πρέπει να πιστεύεις. Χρειάζεται ο Θεός, το θείο για να αντιμετωπίσεις το σκοτάδι. Ο Θεός είναι ελπίδα. Ο άνθρωπος δεν αντέχει το τίποτα. Και να μην υπήρχε ο Θεός θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Άλλωστε, για τη θρησκεία μας η ψυχή δεν έχει τέλος… Θεωρώ όμως ότι ο άνθρωπος που αγαπά -η αγάπη είναι για μένα η σημαντικότερη αξία στη ζωή- φαίνεται στα μάτια των συνανθρώπων πιο λαμπερός… Το φάρμακο για μένα ώστε να αισθάνεσαι και να δείχνεις νέος είναι η αγάπη. Έχετε δει τα πρόσωπα των εγωιστών; Ο εγωιστής άνθρωπος το μόνο που καταφέρνει είναι να βασανίζεται ο ίδιος και να δείχνει σκοτεινός… Ο εγωισμός πάει τον άνθρωπο πολύ πίσω…».
// Έχω διαβάσει αρκετές συνεντεύξεις σας και καταλαβαίνω ότι είστε ένας άνθρωπος με ευαισθησίες. Το θεατρικό έργο στο οποίο πρωταγωνιστείτε είναι αφιερωμένο στη νέα γενιά, η οποία ζει τα πάντα με επεμβάσεις… Τον αθλητισμό σε συνδυασμό με την ντόπα, την τέχνη με τη μαρκίζα και το χρήμα, τη μητρότητα με την επιστήμη… Όλα είναι πειραγμένα… Τι πρέπει να κάνουμε;
«Να αγωνιστούμε. Να μην αδιαφορούμε. Δεν γίνεται να ζούμε προσωπικά, να μένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας όταν τα δάση μας καίγονται, ο αέρας και το νερό μας μολύνεται και το κλίμα μας αλλάζει… Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά. Από την ανακύκλωση στο σπίτι μας. Από την καθημερινότητά μας. Η Ευρώπη είναι πιο μπροστά στα θέματα της ηλιακής ενέργειας, της ανακύκλωσης, της πράσινης ανάπτυξης… Εμείς ελπίζω να χρησιμοποιήσουμε αυτούς τους όρους όχι μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους ή επειδή η οικολογία είναι της μόδας. Ο πλανήτης είναι ένα κλαδί που ζούμε όλοι πάνω του και δεν γίνεται κάποιοι να το πριονίζουν και εμείς να σφυρίζουμε αδιάφορα… Όταν θα σπάσει, θα βρεθούμε όλοι στο κενό…».
// Σας φαντάζει το μέλλον ζοφερό;
«Δεν θέλω να το πιστεύω αυτό, γιατί είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά σκέφτομαι μέχρι πότε η ιστορία θα επαναλαμβάνεται; Οι πόλεμοι, οι ανταγωνισμοί, οι μάχες για την εξουσία φαίνεται ότι δεν θα εκλείψουν ποτέ. Έτσι είναι ο άνθρωπος… Άπληστος! Κάποτε όμως θα το πληρώσει ακριβά. Σήμερα τα αποτελέσματα αυτής της απληστίας τα βιώνουμε εντονότερα. Ξηρασίες, πλημμύρες, μετανάστες από τις κλιματικές αλλαγές…».
// Το έργο αναφέρεται και στη ματαιοδοξία των καλλιτεχνών. Μπορεί ένας ηθοποιός να γίνει δέσμιος της εικόνας του;
«Και βέβαια. Ο ηθοποιός έχει τον εαυτό του για εργαλείο, πουλάει στην αγορά την εικόνα του. Χρειάζεται μεγάλη σεμνότητα και ωριμότητα για να μην παγιδευτεί στην εμφάνισή του, αλλά να επενδύσει στο ταλέντο του. Για εμένα όμως ο ηθοποιός δεν έχει ημερομηνία λήξης. Μπορεί να παίζει μέχρι τα βαθιά του γεράματα».
// Δηλαδή όταν βλέπετε ηλικιωμένους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή πώς νιώθετε;
«Συγκινούμαι. Οι ηθοποιοί δεν είναι πολιτικοί. Οι πολιτικοί μετά από μια ηλικία πρέπει να αποσύρονται γιατί έχουν αντίκτυπο στο μέλλον μας, οι ηθοποιοί όχι. Ο ηθοποιός όσο μεγαλώνει γίνεται καλύτερος. Αν δεν έχει εξασθενίσει η μνήμη του ή η φωνή του, η ωριμότητα που βγάζει στη σκηνή σε καθηλώνει. Χαίρομαι να βλέπω μεγάλους ηλικιακά ηθοποιούς σε μεγάλους ρόλους. Ωστόσο αυτή η στάση προς τους ηλικιωμένους, να θέλουμε να τους εξαφανίσουμε, είναι ένα σημάδι των καιρών…».
// Τι έχουν οι καιροί μας;
«Ο νεοέλληνας έβγαλε λεφτά και από εκεί που έτρωγε κρέας κάθε Κυριακή, τώρα τρώει κάθε μέρα. Εκεί που είχε ένα αυτοκίνητο θέλει δύο, ένα για την εξοχή, ένα για την πόλη, εκεί που είχε ένα σπίτι θέλει και εξοχικό. Έγινε δέσμιος των προτύπων της ευτυχίας που του επιβάλλει το σύστημα και τώρα τρέχει και δεν φθάνει».
// Για εσάς ποια είναι η ευτυχία;
«Να ζω τη ζωή μου χωρίς να ενοχλώ τους άλλους και με βάση την αισθητική του προσωπικού μου πολιτισμού».
// Πολλοί σας έβγαλαν το καπέλο γατί είπατε όχι σ’ ένα μισθό που σας πρότειναν στην τηλεόραση και δεν συμβάδιζε με την πορεία σας. Παρόλο που είστε μια ηθοποιός που δεν προέρχεται από εύπορη οικογένεια, αλλά μια οικογένεια ηθοποιών που αγωνίζεται με αξιοπρέπεια, χρειάζεται τσαγανό η απόφαση αυτή;
«Με αφορμή τη συνέντευξή μας θέλω να λύσω μια παρεξήγηση που έχει γίνει. Αμείβομαι πολύ καλά από την τηλεόραση και η μείωση που μου έγινε στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης για τη σειρά “Μ+Μ” ήταν απειροελάχιστη. Δεν αδικήθηκα. Αλίμονο να υποστηρίζω κάτι τέτοιο, όταν συνάδελφοί μου βρίσκονται στην ανεργία. Κάποιοι ηθοποιοί αμειβόμαστε πολύ καλά και δεν δουλεύουμε στην οικοδομή. Είπα όχι στη νέα σειρά του MEGA γιατί για χρόνια έκανα παράλληλα θέατρο το χειμώνα, σειρά στην τηλεόραση, περιοδεία το καλοκαίρι και είπα να χαμηλώσω τους ρυθμούς, γιατί θα έκανα κακό στην υγεία μου. Είναι αμαρτία, πιστέψτε με, να γράφουν ότι δεν τα βρήκα για τα χρήματα, όταν άλλοι δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να βγάλουν αυτά τα λεφτά και αν τα βγάλουν… Εδώ σκεφτόμουν να μην παίξω στο θέατρο που είναι για εμένα η βασική προτεραιότητα».
// Σας ρώτησα γιατί έχει γίνει μεγάλη συζήτηση γύρω από αυτό στις τηλεοπτικές εκπομπές…
«Σπανίως βλέπω τηλεόραση γιατί πλέον δεν είναι τηλεόραση αυτή. Η τηλεόραση στην Ελλάδα δείχνει τα της τηλεόρασης. Πρόκειται για ανακύκλωση του ίδιου προϊόντος. Πες μου τι με νοιάζει ως τηλεθεατή τα τέταρτα της Ελένης Μενεγάκη, να τα παρακολουθώ σαν να βλέπω θρίλερ; Τι με νοιάζει η μεταγραφή μιας μαγείρισσας; Είναι τόσο σημαντική για τη ζωή μου; Είχε γίνει σίριαλ η αμοιβή μου ενώ ακόμη εγώ δεν είχα κουβεντιάσει. Η αμοιβή μου ήταν η είδηση ή το νέο σίριαλ του καναλιού;».
// Τον κανιβαλισμό της Μενεγάκη πώς τον βλέπετε;
«Από τους -υποτίθεται- συναδέλφους της; Οι άνθρωποι, Μαρία μου, δεν συγχωρούν την επιτυχία. Τόσα χρόνια κρατούσαν τα προσχήματα. Με την πρώτη ευκαιρία ήρθαν τα πισώπλατα μαχαιρώματα».
// Στη νέα κινηματογραφική ταινία «Η κληρονόμος», που θα βγει αρχές Δεκεμβρίου, υποδύεστε μια γυναίκα πρόεδρο μιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Για να επικρατήσει μια γυναίκα σ’ έναν ανδροκρατούμενο χώρο είναι δύσκολο;
«Εφιαλτικό, όπως σας είπα στην αρχή. Πάρα πολύ δύσκολο. Είναι ένας καθαρά ανδροκρατούμενος χώρος το ποδόσφαιρο και χρειάζεται γερά νεύρα, δύναμη, σκληρότητα, χρήμα και παιχνίδι κάτω από τα τραπέζια. Η ηρωίδα που υποδύομαι δεν ξέρει τίποτα από ποδόσφαιρο, δεν το συμπαθεί, όπως οι περισσότερες γυναίκες, αλλά για να σώσει την οικογένειά της μετά το θάνατο του άνδρα της αναλαμβάνει τα ηνία της ομάδας που είχε ο σύζυγός της. Σε όλο αυτό που περνά τη σώζει το χιούμορ της».
// Οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες από τους άνδρες;
«Όχι. Απλά οι γυναίκες χρησιμοποιούν προς όφελός τους την ευαισθησία τους. Ότι κλαίνε πιο πολύ δεν σημαίνει κάτι…».
// Μιλήσατε για παιχνίδια… Θεωρείτε ότι στο χώρο του αθλητισμού γίνονται συμφωνίες άλλου τύπου; Με κανάλια, χορηγούς, διαφημιστές; Έχουμε ξεφύγει κατά πολύ από το ευ αγωνίζεσθαι;
«Εντελώς. Τώρα τα χοντρά λεφτά τα παίζουν οι πολυεθνικές. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι αγώνες χορηγών; Το ποδόσφαιρο όμως έχει και άλλες παραμέτρους ως λαϊκό άθλημα και γι’ αυτό θα πρέπει να βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί. Για τα συμφέροντα του καθένα είναι λάθος να πέφτουμε στον φανατισμό και στη βία…».
// Δεν μπορώ να μη σας ρωτήσω για τη νέα κυβέρνηση Παπανδρέου. Πώς σας φαίνεται η κίνησή του να στελεχώσει τις θέσεις των γενικών γραμματέων στα υπουργεία μέσα από τα βιογραφικά που του έστειλαν πάνω από 3.000 νέοι με μεταπτυχιακά στην ιστοσελίδα του;
«Πολύ καλό. Μακάρι να ισχύσει και να μην μπουν στις θέσεις αυτές άνθρωποι του κόμματος. Γεμίσαμε άχρηστους στις δημόσιες υπηρεσίες από το ρουσφέτι. Η αξιοκρατία είναι μια ελπίδα. Από τους πολιτικούς μας όμως γενικότερα δεν περιμένω κάτι φοβερό, γιατί δεν έχω δει και τόσα χρόνια κάτι φοβερό. Και δεν έχω δει γιατί το πρόβλημα βρίσκεται στους θεσμούς. Η σαπίλα βρίσκεται πολύ βαθιά στο σύστημα. Με το να τιμωρούμε τον προηγούμενο με την έλευση του επόμενου δεν αλλάζει και τίποτα. Ο δικομματισμός δεν είναι η λύση. Η αλλαγή του συστήματος είναι».
// Πώς θα γίνει αυτή η αλλαγή;
«Με το να δοθούν λεφτά για την παιδεία του Έλληνα».
// Μα, λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά…
«Μα, πώς να υπάρξουν, όταν όλα τα λεφτά φεύγουν στις μίζες για τα δημόσια έργα; Πώς να υπάρξει πολιτισμός και τουρισμός, όταν στο ΥΠΕΧΩΔΕ ένας δρόμος για να παραδοθεί πληρώνεται έξι φορές; Λεφτά δεν υπάρχουν για την παιδεία λέτε… Για την άμυνα πώς υπάρχουν; Γιατί στο υπουργείο Άμυνας και στο ΥΠΕΧΩΔΕ κάποιοι θα πάρουν χοντρά λεφτά από τις μίζες…».