Από τον Ιούλιο «κάποιοι» ήξεραν ότι θα γίνουν εκλογές στις 4 του Οκτώβρη!
Όμως, όσο περνάει ο καιρός, στόματα ανοίγουν και κάπως αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο και να φαίνεται κάποιο φως στο τούνελ…
Από τον Ιούλιο γνωστός εφοπλιστής, από τους σημαντικότερους και μεγαλύτερους του κλάδου, με φιλικές σχέσεις με την Ντόρα, έλεγε σε τραπέζι ότι εκλογές θα γίνουν στις 4 Οκτωβρίου! Και επιβεβαιώθηκε απόλυτα. Επομένως τις εκλογές κάποιοι τις είχαν ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ από καιρό…
Ένα άλλο στοιχείο, που επιβεβαιώνει τη γνώση περί προσφυγής σε πρόωρες εκλογές ήταν οι ξαφνικές έκτακτες κρίσεις στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, με την επιλογή νέου αρχηγού το μεσοκαλόκαιρο, τον Αύγουστο. Ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία της χώρας. Πάντα οι κρίσεις γίνονται τον Μάρτη. Οι δικαιολογίες που πρόβαλε ο τότε υπουργός Άμυνας, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ότι τον Αύγουστο γίνονται οι κρίσεις σε όλες τις χώρες, κανέναν σοβαρό και… πονηρό δεν έπεισε. Η μόνη εξήγηση, απλή και αποδεκτή, ήταν ότι γνώριζε και ο Μεϊμαράκης ότι θα γίνουν εκλογές στις 4 Οκτωβρίου και ξέροντας ότι θα χαθούν, ήθελε το ΣΥΣΤΗΜΑ να έχει ελεγχόμενη ηγεσία στο ΓΕΕΘΑ και στα άλλα επιτελεία.
Όμως ο Μεϊμαράκης σε συζητήσεις, με αφορμή τη διαμάχη που είχε χωρίσει σε δύο μέτωπα την κυβερνητική παράταξη, σε κείνους που ζητούσαν να φύγουν όλοι εκείνοι που πίκραναν τον κόσμο της ΝΔ και αμαύρωσαν την παράταξη και στους Βατοπεδινούς, έλεγε ότι δεν πιστεύει κανείς ότι θα ανοίξει η Βουλή τον Οκτώβριο, γιατί θα γινόταν εμφύλιος μέσα στο κόμμα. Και ω, του θαύματος, έπεσε μέσα… Αποδεικνύεται τώρα εκ των υστέρων, ότι ήταν στο… κόλπο!
Ένα άλλο γεγονός, που δεν ήταν ξεκομμένο από τις εξελίξεις που είχαν προαποφασιστεί, ήταν η ξαφνική καρατόμηση του διοικητή της ΕΥΠ Γιάννη Κοραντή και το σπρώξιμό του στον Καρατζαφέρη, κάτι που δεν μπορούσε να εξηγήσει και να διανοηθεί κανείς. Ποιοι και γιατί δεν ήθελαν άλλο την παραμονή του στις μυστικές υπηρεσίες; Κάποιος ασφαλώς πολύ σοβαρός λόγος θα υπήρχε… Το ΣΥΣΤΗΜΑ και εδώ είχε τους λόγους του.
Υπήρξε όμως και ένα ακόμη περιστατικό, που υποβαθμίστηκε στο επίπεδο εσωκομματικής κόντρας. Ήταν, μέσα στον Δεκαπενταύγουστο, η αλλαγή περιφερειαρχών. Πληροφορίες διασταυρωμένες υποστηρίζουν ότι η εντολή δόθηκε από τον διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού, τον Γιάννη Αγγέλου, που βέβαια δεν μπορεί να ενήργησε εν αγνοία του Καραμανλή.
Ισχυρίζονται κυβερνητικά στελέχη εκείνων των ημερών ότι ήταν μια τελευταία απόπειρα του Καραμανλή να αντισταθεί στις πιέσεις για προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, που ασκούνταν διά χειρός τριών κορυφαίων υπουργών του (Σουφλιά, Ντόρας, Μεϊμαράκη), που άγνωστο για ποιους λόγους ενεργούσαν.
Και αυτή η ερμηνεία έχει βάση. Ποιος πρωθυπουργός θα άλλαζε περιφερειάρχες όταν ήξερε ότι σʼ έναν μήνα θα πήγαινε σε εκλογές; Περιφερειάρχες με πολλά χρόνια παραμονής, που γνώριζαν κόσμο και είχαν επιρροή στην περιφέρειά τους. Επομένως δεν σκεπτόταν εκλογές, που άλλοι όμως τις είχαν αποφασίσει. Η ανάκληση των αλλαγών των περιφερειαρχών ήταν και το τελικό «ok» για κάλπες.
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί, για να έχει ο αναγνώστης ολοκληρωμένο το παζλ, ότι δύο άνθρωποι από το στενό περιβάλλον του Καραμανλή, που μέχρι την τελευταία στιγμή πάλεψαν για να αποτραπεί η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, ήταν ο Πέτρος Μολυβιάτης και ο Προκόπης Παυλόπουλος. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του τελευταίου, 2-3 μέρες πριν από το διάγγελμα, όταν του έλεγαν κομματικά και κυβερνητικά στελέχη να πιέσει τον Καραμανλή να μην πάει σε κάλπες: «Έκανα ό,τι μπορούσα…».