Αντώνης Σαμαράς ή το ΤΙΠΟΤΑ της Ντόρας

Πρέπει να είναι κανείς ηλίθιος με πατέντα για να μην έχει υποψιαστεί τον λόγο για τον οποίο τα δημόσια τηλεοπτικά δίκτυα και τα υπόλοιπα φιλοΠΑΣΟΚικά κανάλια οργιάζουν υπέρ της κ. Μπακογιάννη. Όμως, υπάρχουν, φαίνεται, απειράριθμοι τέτοιοι ηλίθιοι με πατέντα που χρειάζονται βοήθεια για να αντιληφθούν το προφανέστατο: Ότι, δηλαδή, η νέα εξουσία του ΠΑΣΟΚ επιθυμεί διακαώς ως δυνάμει αντίπαλο την προσωποποίηση του άνευ περιεχομένου και χωρίς αναστολές αριβισμού. Ενός προσωποποιημένου αριβισμού που δεν διαθέτει ιδεολογικοπολιτικό στίγμα και γιʼ αυτό υποστηρίζει με θρασύτατη ευκολία πότε το άλφα και πότε το αντίθετο του άλφα, ανάλογα με τις προτιμήσεις του εκάστοτε ακροατηρίου…
Σε πρώτιστη (και όχι τελευταία) ανάλυση, η κ. Μπακογιάννη είναι ένα ΠΑΡΑΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟ ΤΙΠΟΤΑ, με… ακαταμάχητο όπλο της το παγωμένο εν είδει χαλκομανίας χαμόγελό της, που το κουβαλάει και στις κηδείες! Ο Χρήστος Γιανναράς, καταπελτικότερος από την αφεντιά μου, είχε χαρακτηρίσει προ δύο εβδομάδων στο άρθρο του στην «Καθημερινή» την υποψηφιότητα της κ. Μπακογιάννη «υποψηφιότητα εκκωφαντικής μετριότητας, χωρίς την παραμικρή ποτέ πρωτοτυπία στη σκέψη, καινοτόμο πρωτοβουλία, ευφάνταστο δημιουργικό ενέργημα, κάποιον κάποτε λόγο που να σπιθίζει, να παραπέμπει σε όραμα, σε καίριο πολιτικό στόχο. Και έφτασε να θεωρείται αυτονόητη η υποψηφιότητα αυτής της ΕΝΣΑΡΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ μόνο για το χαμόγελο παντός καιρού που περιφέρει επιτηδευμένα και να προβάλλεται καταιγιστικά σαν η “φυσική” (πατρογονικώ δικαιώματι) ηγέτις κόμματος εξουσίας».
Παρέθεσα το απόσπασμα αυτό του κ. Γιανναρά (ο οποίος στα καίρια πάντοτε κυριακάτικα άρθρα του στην «Καθημερινή» διατυπώνει τη γνώμη του ευθύβολα και χωρίς υπεκφυγές) για δύο λόγους: Πρώτον, διότι επισημαίνει, όπως και ο γράφων εδώ και χρόνια με πλείστες παραλλαγές, ότι η κ. Μπακογιάννη χρησιμοποιεί το αναλλοίωτο χαμόγελό της ως… πολιτικό επιχείρημα! Και, δεύτερον, όπερ και πολύ σημαντικότερο, διότι φρονώ πως όσα ορθώς της καταμαρτυρεί ότι στερείται ΤΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ο Αντώνης Σαμαράς.
Ο Σαμαράς και «πρωτοτυπία στη σκέψη» έχει και «καινοτόμες πρωτοβουλίες» έχει αναλάβει και «ευφάνταστα δημιουργικά ενεργήματα» υπάρχουν καταχωρημένα στη δράση του και «λόγο που σπιθίζει και παραπέμπει σε όραμα» διαθέτει στην πλούσια φαρέτρα του. Επιπλέον, είναι προσωπικότητα με έμφυτη ακτινοβολία και συμπαγές πολιτικό εκτόπισμα, χαρίσματα που δεν περνάνε απαρατήρητα.
Τα προαναφερθέντα, συν τις στέρεες γνώσεις του στα οικονομικά (τις οποίες στερείται παντελώς η συνυποψήφιά του για την αρχηγία στη ΝΔ) τα ΑΠΕΔΕΙΞΕ στην Πολιτική Άνοιξη. Ποιος νοηματοδότησε τον όρο «υπέρβαση», που έχει καταντήσει σήμερα λέξη του συρμού; Ποιος εξήγησε πειστικά και αναλυτικά γιατί πρέπει να υπάρχει ΜΟΝΙΜΟΣ υφυπουργός Εξωτερικών και ΜΟΝΙΜΟΣ υφυπουργός Οικονομικών, ανεξαρτήτως των κομμάτων που αναλαμβάνουν την εξουσία; Κάτι που δεν υιοθέτησε η Βουλή ΩΣ ΘΑ ΟΦΕΙΛΕ…
Η Πολιτική Άνοιξη, για την ίδρυση της οποίας κατηγορεί τον Σαμαρά ο αφιονισμένος δούλος της Ντόρας, Μεϊμαράκης, και το εξίσου υποχείριό της και πρώην… συναγωνιστής του Σαμαρά, Νικήτας Κακλαμάνης, ΑΦΗΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ. Και, επιπλέον, εξασφάλισε επί δέκα χρόνια για τη χώρα μας έναν άξιο και επιτυχημένο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Κωστή Στεφανόπουλο.
Αλλά, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, η ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης εκ μέρους του Αντώνη Σαμαρά ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ. Ιδού τι γράφει στο τελευταίο του φύλλο το «Ποντίκι» κατά λέξη: «Ο Σαμαράς δεν έφυγε μόνος του από τη ΝΔ. Τον έδιωξαν από κοινού ο Μητσοτάκης με τον Έβερτ. Τον έδιωξε, κυρίως, ο Έβερτ με την καλά στημένη εξαπάτηση τον Οκτώβριο του 1992. Ο Έβερτ έπεισε τότε τον Σαμαρά να παραιτηθούν τάχα και οι δύο από βουλευτές. Τον άφησε μετά να παραιτηθεί μόνος του και να τεθεί σχεδόν αυτόματα εκτός εξελίξεων στη ΝΔ. Ο Έβερτ εξελέγη μετά αρχηγός της ΝΔ χωρίς αντίπαλο μετά την ήττα του Οκτωβρίου 1993». Υπογραμμίζω ότι, εάν ο Σαμαράς δεν είχε πέσει θύμα της πλεκτάνης αυτής του Έβερτ, θα είχε εκλεγεί από τότε αρχηγός.
Ας έρθουμε, όμως, στα τωρινά. Τις πρόωρες εκλογές ποιος τις υποστήριξε μετά μανίας, εκτός από τον Σουφλιά και τον Λούλη; Η κυρία Θεοδώρα, που καπηλεύεται του… Θεού τα… δώρα. Σήμερα το αρνείται ξετσίπωτα, γνωρίζοντας πως ο Καραμανλής δεν μπορεί να τη διαψεύσει, διότι, εάν το έπραττε, θα ήταν σαν να παίρνει θέση υπέρ του Σαμαρά. Με την ίδια ξετσιπωσιά προσπαθεί να καρπωθεί το ουσιαστικό βέτο του Βουκουρεστίου, όταν είναι πασίγνωστη η ΕΝΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ της στο Σκοπιανό. (Ας μη μιλήσουμε για την εκ μέρους της υποστήριξη του επαίσχυντου Σχεδίου Ανάν, ακολουθώντας πιστά τις εντολές της Κοντολίζα Ράις και της διαδόχου της, Χίλαρι Κλίντον, ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. Ούτε καν τις βίζες των Ελλήνων που ταξιδεύουν στις ΗΠΑ δεν κατόρθωσε να καταργήσει, κι ας κόμπαζε προκαταβολικά περί του αντιθέτου.)
Οι σφόδρα δυσαρεστημένοι οπαδοί της ΝΔ δεν είναι αφελείς. Ιδίως εκείνοι που δεν πήγαν να ψηφίσουν στις πρόσφατες εκλογές, διότι είναι απαιτητικοί. Σήμερα, για να πάνε να ψηφίσουν νέο αρχηγό του κόμματός τους, θέλουν ηγέτη με σχέδιο, ιδέες και όραμα. Δεν εμπνέονται, απωθούνται μάλιστα, από τον χωρίς πρακτικά και πνευματικά εφόδια μητσοτακικό κλώνο, που μετέρχεται κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να υποκλέψει την αρχηγία της ΝΔ. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ζητήθηκε μετʼ επιτάσεως να εκδιωχθεί ο Γιώργος Τράγκας από τον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM επειδή τάχθηκε υπέρ του Σαμαρά! Το είπε ο ίδιος στη δίωρη εκπομπή του την Πέμπτη το πρωί. Πέρα, όμως, από τις απεχθείς μεθόδους της άλλης πλευράς, ο Αντώνης Σαμαράς διαθέτει, εκτός της πολυσχιδούς προσωπικότητάς του, συγκεκριμένη και ελκυστική πολιτική πλατφόρμα: τη σύνθεση κοινωνικού φιλελευθερισμού και νέου πατριωτισμού. Ως προς τον «νέο πατριωτισμό», έχει δηλώσει: «Λαός που δεν αγαπά τον τόπο του δεν επενδύει στο μέλλον του», ενώ την Τετάρτη τόνισε, μεταξύ άλλων, στο Μπάντμιντον: «Δεν χαρίζω την πατρίδα στην Άκρα Δεξιά και την κοινωνική δικαιοσύνη στην Άκρα Αριστερά».
Θα τελειώσω με μια γενικότερη παρατήρηση ουσίας: Κατά βάθος ο Γ. Παπανδρέου και η Ντ. Μπακογιάννη είναι εκφάνσεις της πολιτικής της Νέας Τάξης Πραγμάτων στη χώρα μας, με «αποστολή» το κλείσιμο των εθνικών μας θεμάτων. Ο Αντώνης Σαμαράς τούς χαλάει αυτό το άθλιο παιχνίδι. Γιʼ αυτό ας σπεύσουν να πάνε να τον ψηφίσουν όλοι οι πατριώτες της ΝΔ – ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ.