ψιθυριστά…

Ποια σημασία έχει άραγε το ποιος θα βγει νικητής στις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στη Νέα Δημοκρατία; Αφού, όποιον νεοδημοκράτη και αν ρωτήσεις, είναι τόσο
απογοητευμένος, που δηλώνει ευθαρσώς πως όποιος κι αν βγει θα
αποτύχει και θα αμφισβητηθεί. Εκ προοιμίου αμφισβητείται το αποτέλεσμα κι αυτό σηματοδοτεί μια περίοδο συνεχούς γκρίνιας και αμφισβήτησης. Ο αρχηγός που θα εκλεγεί μετά την περίοδο αυτή, εκείνος θα μπορέσει να κάνει κάτι.
Κάποιες φορές δεν κατανοούμε τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Δηλαδή τώρα τι θέλει; Υποψήφιος δεν θα είναι. Νούμερο δύο από την ώρα που
υπάρχουν άλλοι υποψήφιοι δεν μπορεί να γίνει. Διεκπεραιωτής όλων των εσωτερικών υποθέσεων της Νέας Δημοκρατίας πάλι δεν μπορεί να γίνει.
Άρα τι θέλει; Μήπως ξέρει; Πάντως ένα έχει ξεκαθαρίσει: Ότι ψηφίζει Ντόρα, αφού είναι Κρητικός, όπως είπε…
Διαβάζουμε: Xωρίς αντίπαλο η κυβέρνηση Παπανδρέου… Και θυμηθήκαμε τι έγραφαν οι εφημερίδες έναν χρόνο πριν από την κατάρρευση Καραμανλή. Τελικά ήταν αρκετή μια αναφορά –εκτός τόπου και χρόνου και εκτός λογικής– «κάλυψης» της υπόθεσης του Βατοπεδίου και σε έναν χρόνο η κατάρρευση ήταν πλήρης… Καμιά φορά δεν χρειάζεται να έχεις αντίπαλο. Φθάνει μόνο ο εαυτός σου, που τα κάνει μαντάρα…
Τον ίδιο, σχεδόν, τίτλο που είχε το καλοκαίρι έβαλε εφημερίδα από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία. Προφανώς ξέχασε ότι πριν, στις αρχές του καλοκαιριού, είχε προαναγγείλει την είσπραξη 15 δισεκατομμυρίων με «φοροκυνηγητό». Το κυνήγι θα συνεχισθεί και τον χειμώνα, μόνο που ο κυνηγός άλλαξε. Τότε ήταν η Νέα Δημοκρατία, τώρα το ΠΑΣΟΚ…
Δεν τις κλείνουν αυτές τις ιστοσελίδες τους οι υπουργοί… Όλο χάκερ μπαίνουν μέσα και τα κάνουν μπάχαλο. Άλλωστε τι τις χρειάζονται; Aφού οι ίδιοι έχουν… προσληφθεί…
Ετεροχρονισμένο, αλλά καλό: Στέλεχος της προηγούμενης κυβέρνησης βγαίνει από τη σύσκεψη της Επιτροπής Συνεδρίου και πιάνει κουβέντα με τους δημοσιογράφους. Έρχεται η κουβέντα στον Σουφλιά και το στέλεχος, μη μπορώντας να κρατήσει τα γέλια, σχολιάζει: «O Σουφλιάς έχει κάνει δύο μεγάλα λάθη. Το πρώτο ήταν όταν ήλθε στη Νέα Δημοκρατία και το δεύτερο όταν έφυγε». «Γιατί όταν έφυγε;», τον ρώτησαν οι παριστάμενοι και επίσης σκασμένος στα γέλια απάντησε συνάδελφος αντί για το στέλεχος: «Προφανώς γιατί πήρε τη θέση του ο Αντώναρος»…
Καλή είναι η εικόνα, αλλά καλύτερο καμιά φορά το αποτέλεσμα: Είδαμε σε διάφορες διασταυρώσεις του κέντρου της Αθήνας τέσσερις-πέντε αστυνομικούς και αστυνομικίνες, ή μάλλον τροχονόμους, να ρυθμίζουν την κυκλοφορία σε σημεία
όπου άλλοτε ήταν ένας. Η εικόνα
από μόνη της μιλούσε για τη σκοπιμότητά της. Ότι υπάρχει πλέον Αστυνομία… Εάν τους παρακολουθούσες όμως όλους μαζί να δίνουν «παραγγέλματα» στα αυτοκίνητα, έβλεπες άλλα να λέει ο ένας κι άλλα ο άλλος, με αποτέλεσμα η κυκλοφορία να είναι μπάχαλο…
Το τι έχουμε ακούσει αυτές τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης, όχι βέβαια από τους υπουργούς και τα πολιτικά στελέχη, αλλά από συναδέλφους που εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως, δεν περιγράφεται.
Τι να σημαίνει η συστράτευση με την Ντόρα του πρώην υφυπουργού της Γιάννη Βαληνάκη, παλιού στενού φίλου και συνεργάτη του Καραμανλή, που τον έχρισε και βουλευτή; Να τον επηρέασε η σύζυγός του; Μήπως υπάρχει ανησυχία από τις παλιές εκκρεμότητες από το παραδικαστικό κύκλωμα με την εμπλοκή του γνωστού δικηγόρου Σάκη Κεχαγιόγλου;
Κώτσο τελικά έπιασε την κυβέρνηση του Καραμανλή ο Γιώργος. Πολλά απʼ αυτά που εξαγγέλλει τα είχαν στο πρόγραμμά τους, όπως τη μεταφορά της «Διά Βίου Εκπαίδευσης» από το υπουργείο Εργασίας στο υπουργείο Παιδείας. Από το 2000
ήταν στο εκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ. Όμως το έβαλαν στο ράφι… Τώρα… Έκαστος κατά τα έργα του…
Τα κατάφεραν να μην αφήσουν κανένα αποτύπωμα, παρά τα πεντέμισι χρόνια εξουσίας.

Δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια τον είχε συνεργάτη του, διευθυντή του γραφείου του, ο Γιώργος Καλαντζής. Και λίγες μέρες πριν από την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών, τον… πούλησε. Και κατέβηκε στην Καβάλα υποψήφιος με τον ΛΑΟΣ. Και παρότι ο Καλαντζής έλαβε κάπου 16.000 ψήφους, δεν βγήκε… Προφανώς λόγω των ψήφων που του πήρε ο διευθυντής του. Αυτά είναι τα… χρηστά ήθη… της πολιτικής…

***

Ας μην απαξιώνουμε
καθετί ελληνικό…

Γράφτηκε ότι ο υπουργός Επικρατείας κ. Παμπούκης αναζήτησε την ευρωπαϊκή τεχνογνωσία για τη δημόσια διοίκηση και την επιμόρφωση και αξιολόγηση του προσωπικού της στην εσπερία. Συζήτησε, όπως αναφέρουν τα σχετικά δημοσιεύματα, με στελέχη της ΕΝΑ (Ecole National dʼ Administration) στο Παρίσι για τα παραπάνω ζητήματα, ούτε καν με τους επικεφαλής της.
Όμως δεν χρειαζόταν να ταξιδέψει μέχρι τη Γαλλία για τέτοια θέματα. Αρκούσε μια βόλτα μέχρι τον Ταύρο, όπου έχει την έδρα του το ελληνικό Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ), το οποίο εδώ και τέσσερα χρόνια έχει συνάψει συμφωνία με την ΕΝΑ, σχεδιάζουν από κοινού προγράμματα και κατέχει την ευρωπαϊκή και διεθνή τεχνογνωσία σε υψηλότατο βαθμό. Περίπου με δέκα από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αλλά και εκτός Ευρώπης σχολές (Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ) συνεργάζεται τα τελευταία χρόνια στενά και διαθέτει πλέον διεθνώς αναγνωρισμένη τεχνογνωσία, την οποία και εξάγει σε διάφορες χώρες.
Ας μην απαξιώνουμε καθετί ελληνικό. Ακόμη κι αν σε ορισμένους τομείς έγινε σημαντικότατο έργο από την προηγούμενη κυβέρνηση.
***

Επειδή η μείωση του αριθμού των κρατικών αυτοκινήτων ήταν… διακαής πόθος και των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή, ας… κρατήσουμε τις ευχές και τις προτροπές της κυβέρνησης και ας της δώσουμε συγχαρητήρια μετά από έναν χρόνο, όταν… θα έχει μειωθεί ο αριθμός των κρατικών αυτοκινήτων… Tα υβριδικά επίσης μια χαρά αυτοκίνητα είναι και θα ήταν η πρώτη προτίμηση όλων των κυβερνήσεων, εάν πρώτον δεν είχαν τις… διπλάσιες φθορές από τα συμβατικά και δεύτερον δεν έκαιγαν… περισσότερο… Για να δούμε κατά πόσο συμφέρει να βάλει η κυβέρνηση υβριδικά. Να αγαπάμε το πράσινο, αλλά και την τσέπη του έλληνα πολίτη.
Το θέμα δεν είναι να κερδίσουμε
τις εντυπώσεις, αλλά πράγματι να μειώσουμε τα έξοδα… Μήπως η αγορά των υβριδικών αποδειχθεί σπατάλη και δεν θα αντισταθμίζεται με την απόσυρση των παλαιών αυτοκινήτων;

***

«Υποψηφιότητα εκκωφαντικής μετριότητας…»

Με ανησυχία βλέπει την υποψηφιότητα της κυρίας Μπακογιάννη ο γνωστός καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς, μέσα από το άρθρο του, στην «Καθημερινή», όπου κάθε Κυριακή καταθέτει την ασυμβίβαστη άποψή του. Καίριες οι επισημάνσεις του:
«Η υποψηφιότητά της, που τα ηγετικά της προσόντα δοκιμάστηκαν (γυμνώθηκε ανηλεώς) στον θώκο της Δημαρχίας Αθηνών και στην πολιτική ηγεσία της ελλαδικής διπλωματίας, τρομάζει περισσότερο από κάθε άλλη, γιατί διαθέτει τους πιο μεθοδικούς, χρόνια τώρα, απίστευτα δικτυωμένους μηχανισμούς ψιμυθίωσης της ασημαντότητας. Η οικογένεια που προωθεί τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα δεν κρύβει τις διασυνδέσεις της με τον αμερικανικό παράγοντα, τις ισχυρές προσβάσεις της στα ΜΜΕ, τις συμμαχίες της με πανίσχυρα κέντρα οικονομικής εξουσίας. Υποψηφιότητα εκκωφαντικής μετριότητας, χωρίς την παραμικρή ποτέ πρωτοτυπία στη σκέψη, καινοτόμο πρωτοβουλία, ευφάνταστο δημιουργικό ενέργημα, κάποιον κάποτε λόγο που να σπιθίζει, να παραπέμπει σε όραμα, σε καίριο πολιτικό στόχο. Και έφτασε να θεωρείται αυτονόητη η υποψηφιότητα αυτής της ένσαρκης πολιτικής ανυπαρξίας μόνο για το χαμόγελο παντός καιρού που περιφέρει επιτηδευμένα – να προβάλλεται καταιγιστικά σαν “φυσική” (πατρογονικώ δικαιώματι) ηγέτις κόμματος εξουσίας.
Ίσως η υποστήριξη και ο προπαγανδισμός της αλήστου Πλεκτάνης Ανάν να αποδειχθεί τελικά προϋπόθεση ηγετικής σταδιοδρομίας: ανόδου στον θώκο αρχικά του υπουργείου Εξωτερικών, έπειτα στην ηγεσία της αξιωματικής
αντιπολίτευσης και τελικά στην πρωθυπουργία. Τον δρόμο άνοιξε ο σημερινός πρωθυπουργός».