Το «παλιό» ΠΑΣΟΚ

Πάλι καινοτόμησε ο Γιώργος Παπανδρέου, πάλι τόλμησε να προκαλέσει την κομματική «ιεραρχία» απονέμοντας (κατʼ ουσίαν) τον τίτλο του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου στον νέο βουλευτή Σωκράτη Ξυνίδη, που αν και ανήκει χρόνια στο ΠΑΣΟΚ και μʼ αυτήν την έννοια μπορεί να τοποθετηθεί στο «παλιό» ΠΑΣΟΚ της βάσης, έφτασε μέχρι γραμματέας νομαρχιακής επιτροπής, χωρίς ποτέ να περάσει από τα σαλόνια της Κεντρικής Επιτροπής παλιότερα ή του Εθνικού Συμβουλίου τώρα. Μετά ταύτα ήταν απολύτως αναμενόμενη η αντίδραση της πλειοψηφίας του Εθνικού Συμβουλίου, που είτε αποδοκίμασε μέσω της επιλογής Παναγιωτακόπουλου είτε αποστασιοποιήθηκε μέσω του λευκού ψηφοδελτίου.
• Κατά τη γνώμη μας, οι ερμηνείες περί αντίδρασης του «παλιού» ΠΑΣΟΚ στις καινοτομίες είναι και απλοϊκές και ανεδαφικές. Η πολιτική εξήγηση είναι μία: Ορθώς τα στελέχη που
αντέδρασαν θεώρησαν και θεωρούν ότι σʼ αυτήν τη συγκυρία χρειάζεται ισχυρός Γραμματέας, με ευρύ πολιτικό εκτόπισμα,
ώστε να δώσει ρόλο στο κόμμα και στην οργάνωση – ρόλο κριτικής στήριξης της κυβέρνησης. Πόσω μάλλον που τα κομματικά στελέχη αποκλείστηκαν από τις κρατικές θέσεις και αισθάνθηκαν δικαιολογημένη πικρία, εφόσον μάλιστα ουδείς μπήκε στον κόπο να τους εξηγήσει το βάθος και το πλάτος αυτής της επιλογής.
• Κατά τη γνώμη μας, καλώς ο πρωθυπουργός ανέκοψε την «έφοδο» του κόμματος στο κράτος. Ωστόσο πλησιάζει τα
όρια της υπερβολής να προκηρύσσονται ακόμα και οι θέσεις των Γενικών Γραμματέων των υπουργείων, αφού αυτές οι θέσεις απαιτούν απόλυτη στράτευση στην υλοποίηση των προγραμματικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ, καθώς και αγαστή συνεργασία και συναντίληψη μεταξύ υπουργού και Γενικού Γραμματέα. Διά ταύτα, εφόσον ένα κομματικό στέλεχος έχει τα κατάλληλα προσόντα, είναι λάθος να αποκλείεται, από χέρι, από τις θέσεις ευθύνης. Πόσω μάλλον που για την εκλογική νίκη δούλεψε
τόσο το «νέο» όσο και το «παλιό» ΠΑΣΟΚ.