Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια

δ Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει! Αυτό είναι νόμος και καλά θα κάνετε να τον θυμάστε…
δ Η αγορά μας, η ίδια αγορά για την οποία γράφαμε επαινετικά λόγια για τις υπεραποδόσεις της και την πραγματικά αξιοθαύμαστη συμπεριφορά της έναντι όλων των ευρωαγορών τους προηγούμενους μήνες –ουσιαστικά μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα– τώρα κατά πολλούς επιβεβαιώνει τα πλέον απαισιόδοξα σενάρια περί υποχώρησης με ταχείς ρυθμούς και περί αδυναμίας της να προβάλει αντιστάσεις στις γενικευμένες εντολές πωλήσεων από το εξωτερικό.
δ Η αλήθεια –ως είθισται– βρίσκεται κάπου στη μέση! Γιατί φυσικά και δεν αποκτήσαμε μια «υπεραγορά» που δεν επηρεάζεται από τη γενικότερη κατάσταση στις διεθνείς αγορές και από μια ενδεχόμενη «επίθεση» μεγάλων χαρτοφυλακίων σε μια δεδομένη στιγμή, όπως φυσικά και δεν έχουμε μια τόσο ευάλωτη αγορά ώστε να μην μπορούν να αναπτυχθούν στοιχειώδεις «γραμμές άμυνας», επίπεδα αντίστασης και εν τέλει να παρουσιαστεί, έστω με… χρονική υστέρηση, μια κάποια σταθεροποιητική εικόνα σε «λογικά επίπεδα τιμών». Απλώς, όσοι βιάζονται να πανηγυρίσουν για τα κέρδη και για μια καλή περίοδο της αγοράς, αυτοί οι ίδιοι πρώτοι φέρνουν την καταστροφή, τα τρομολαγνικά σενάρια και τις «συστάσεις» για ξεφόρτωμα θέσεων ώστε να σωθούμε (;) από την επερχόμενη κρίση!
δ Ουσιαστικά εκείνο που συνέβη και καταγράφηκε την εβδομάδα που τελείωσε ήταν μια όντως γρήγορη διόρθωση στον τραπεζικό κλάδο με σημαντικές, κατά περίπτωση, πιέσεις στις τιμές πολλών δεικτοβαρών τίτλων. Η υποχώρηση στις αποτιμήσεις των τραπεζών συνδυάστηκε με ένα «μούδιασμα» των εγχώριων θεσμικών, μια καθυστέρηση στην αντίδρασή τους και κάποιες ενδεχομένως «προβλεπόμενες» κινήσεις stop loss αρκετών μεγάλων funds και χαρτοφυλακίων που έδωσαν τελικά τη στρεβλή (;) εικόνα μιας πτώσης χωρίς φρένα! Έστω κι αν στην ουσία αυτή κράτησε δύο συνεδριάσεις…
δ Ομοίως, αλήθεια είναι πως στις περισσότερες των περιπτώσεων που η υψηλή κεφαλαιοποίηση δέχεται πιέσεις ΔΕΝ παρατηρείται αντίδραση από τη μεσαία, πολύ περισσότερο
από τη μικρότερη κεφαλαιοποίηση. Αν υπάρχει ακόμη ένα μελανό σημείο στην αγορά μας είναι αυτή η σχεδόν καθολική εξάρτησή της από τις τράπεζες και δέκα – είκοσι χαρτιά του 20άρη: Δεν «τραβάνε» αυτά, δεν «πάει» όλη η αγορά!
δ Για τη συνέχεια θα πρέπει να μας προβληματίσει το ενδεχόμενο να παραμείνει σε ρηχά νερά το ενδιαφέρον για το υπόλοιπο ταμπλό και την ίδια στιγμή να παραμένει σε σχετικά υψηλά επίπεδα ο μέσος ημερήσιος τζίρος. Κι αυτό γιατί τότε θα έχουμε μπροστά μας συνέχεια των ρευστοποιήσεων. Δοθέντος και του γεγονότος πως η συγκυρία διεθνώς για τον τραπεζικό κλάδο δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, καταλαβαίνει κανείς πως οι πιθανότητες να συνεχισθεί και τις επόμενες ημέρες η αρνητική πορεία για το ΧΑ είναι πολλές. Όμως, οι αναλυτές μάς λένε ότι εφόσον ολοκληρωθεί η διόρθωση στον τραπεζικό κλάδο, τότε πιο πιθανό είναι να επανεμφανισθούν αγοραστές, σε τιμές μάλιστα σαφώς πιο ελκυστικές. Μόνο που το ζητούμενο σε μια τέτοια περίπτωση είναι το πόσο καλά αντανακλαστικά διαθέτει κανείς!
δ Σίγουρα το σενάριο να συνεχισθεί η πίεση στην αγορά δεν αποκλείει την πιθανότητα να δούμε και αρνητικότατη εικόνα για μια σειρά μετοχών που ως σήμερα ΔΕΝ έχουν καταγράψει αξιοσημείωτα κέρδη, δηλαδή δεν έχουν «μαξιλαράκι ασφαλείας». Το γεγονός ότι τέτοιου είδους μετοχές διαθέτει ακόμα το ΧΑ αρκετές (πάνω από 100 αν το ψάξετε!) και πως οι κάτοχοι τέτοιων τίτλων είναι συνήθως οι ιδιώτες μικροεπενδυτές, είναι και το μόνο πραγματικά άσχημο δεδομένο. Όμως και σε αυτήν την περίπτωση
ισχύει το αξίωμα των καλών αντανακλαστικών και της γρήγορης αντίδρασης. Τουτέστιν, είναι προτιμότερη η μικρή ζημία από τη μεγάλη χασούρα. Κι ο νοών νοείτο…