Πώς κρίνει το Μαξίμου τους υπουργούς
Τις πρώτες ημέρες που η νέα κυβέρνηση χρειάστηκε να κολυμπήσει στα βαθιά του… Λιμανιού, με καπετάνιο τη Λούκα Κατσέλη, οι συζητήσεις που γίνονταν δεξιά κι αριστερά για την αποτελεσματικότητά της δεν ήταν διόλου θετικές. Το κλίμα σε βάρος της καλλιεργήθηκε και από δημοσιογράφους και πολιτικούς, κυρίως από την πλατεία Συντάγματος, αφού με τις αποφάσεις της υπουργού Οικονομίας φαινόταν να δυσανασχετεί ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Είναι άλλωστε εκ διαμέτρου αντίθετες οι απόψεις τους για τον τρόπο χειρισμού της οικονομίας, για να βγει από το αδιέξοδο και να κινηθεί «χρήμα» στην αγορά.
Το δεύτερο μέτωπο που άνοιξε η κυβέρνηση ήταν τα Stage και οι συμβασιούχοι στο Δημόσιο. Τα σχόλια και οι κρίσεις στελεχών του Μαξίμου για τους χειρισμούς του αρμόδιου υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου, ιδίως όταν ζήτησε πολιτική κάλυψη από το Μαξίμου, πάλι δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τον υπουργό. Αντίθετα, θετικά σχόλια έγιναν για τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, που με ιδιαίτερη προσοχή προσπάθησε με τις δηλώσεις του να μη ρίξει λάδι στη φωτιά σ’ ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, που προκαλεί έντονες αντιδράσεις, καθώς πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι, συμβασιούχοι και Stage, μένουν ξεκρέμαστοι.
Το τρίτο θέμα που άνοιξε αμέσως μετά είναι η τρομοκρατία. Ουδείς μέχρι τώρα έχει βάλει θέμα χειρισμών του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Την ίδια ώρα συζητήσεις γίνονται μεταξύ των υπουργών της κυβέρνησης για τον Θόδωρο Πάγκαλο. Ποιος θα είναι ο ρόλος του ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης, θα είναι διακριτός, πρωταγωνιστικός, ο αμέσως μετά τον Παπανδρέου, ρυθμιστικός και πυροσβεστικός σε περιόδους κυβερνητικών κρίσεων; Αυτό το θέμα απασχολεί και ορισμένους από τους συμβούλους του πρωθυπουργού, καθώς το τελευταίο διάστημα έχει παρατηρηθεί από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης μια τάση να παίρνει ο ίδιος πρωτοβουλίες σε μείζονα θέματα. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Πάγκαλου δεν τον βλέπουν με θετικό μάτι άλλα κυβερνητικά στελέχη, που επιμένουν πως θα πρέπει ο πρωθυπουργός να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, κλείνοντας τα ανοικτά μέτωπα, και όχι οι αντ’ αυτού. Ο Πάγκαλος, βέβαια, εκμεταλλευόμενος τα πολιτικά περιθώρια που του έχει αφήσει ο πρωθυπουργός, εμφανίζεται κυρίαρχος του παιχνιδιού, παίρνοντας στις πλάτες του το σύνολο σχεδόν της κυβέρνησης, εξ ου και οι συζητήσεις για τον ρόλο του. Το Μαξίμου πάντως επενδύει πολιτικά σε ορισμένα, νέα κυρίως, πολιτικά πρόσωπα που θέλει να πετύχουν στον τομέα τους. Τρία πρόσωπα νέα, που δίνουν και την εικόνα μιας νέας διακυβέρνησης, με διαφορετικές αντιλήψεις και με αποφασιστικότητα: Δρούτσας, Μπιρμπίλη, Γερουλάνος. Όπως ο Παπανδρέου επένδυσε πολιτικά (και του βγήκε) στους Παπακωνσταντίνου και Ραγκούση, τους οποίους έβαλε στην πρώτη γραμμή και τους καθιέρωσε και ως αξιωματική αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση τώρα δίνοντάς τους κρίσιμα υπουργεία, έτσι και με τους τρεις νέους υπουργούς θέλει να πετύχουν στο έργο τους γιατί πιστεύει πως έτσι θα κερδίσει το μεγάλο στοίχημα, ανανεώνοντας ταυτόχρονα το πολιτικό προσωπικό. Η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Τίνα Μπιρμπίλη θεωρείται ικανό στέλεχος στο Μαξίμου και είναι από τα πρόσωπα που ανά πάσα στιγμή μπορούν να σηκώσουν το τηλέφωνο και να μιλήσουν απευθείας με τον πρωθυπουργό. Δεν χρειάζεται, όπως σε άλλες περιπτώσεις, να μεσολαβήσει ο Χάρης Παμπούκης, φέρνοντας σε επαφή έναν υπουργό με τον πρωθυπουργό, ή η συζήτηση να γίνει με τον Παμπούκη και ο υπουργός να μη μιλήσει καθόλου με τον πρωθυπουργό για ένα θέμα που βρίσκεται σε εξέλιξη. Το ίδιο επίσης συμβαίνει και με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα, που υλοποιεί κατά γράμμα την πολιτική του πρωθυπουργού, ενώ πιο κοντά στον Παπανδρέου είναι ο Παύλος Γερουλάνος, που γνωρίζει τον πρωθυπουργό, είναι φίλοι από παλιά, ξέρει πώς αντιδρά και τι είναι αυτό που τον εξοργίζει ή τον ικανοποιεί. Από εκεί και πέρα, άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης έχουν τα συν και τα πλην για τους χειρισμούς τους σε διάφορα θέματα, αν και θεωρείται λίγο νωρίς να διαμορφωθεί γι’ αυτούς αντικειμενική κρίση, αφού τα υπουργεία τους δεν έχουν μέχρι στιγμής αντιμετωπίσει θέματα αιχμής.
Βεβαίως υπάρχει από το Μέγαρο Μαξίμου παρακολούθηση του έργου τους, όχι όμως σε σημείο που να γίνονται αναφορές ή να συζητούνται τα πρόσωπα για την αποδοτικότητά τους ή τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν.
Το θέμα είναι όμως τι θα γίνει όταν η κυβέρνηση παρουσιάσει αδυναμία να χειριστεί κάποια υπόθεση και κάποιος από τους υπουργούς κάνει την πρώτη λάθος κίνηση. Εκεί έχει σημασία η αντίδραση του πρωθυπουργού, αν θα είναι δυναμική και αστραπιαία ή θα επιχειρηθεί να κουκουλωθεί η υπόθεση.