Θέσεις και αντιθέσεις για τον ναό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού

Κύριε Διευθυντά,
Σε μια αετοφωλιά, εκεί ψηλά στον Λυκαβηττό, υπάρχει το μικρό γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων, που ήταν όμως μέχρι πρόσφατα ξεχασμένο από τους ανθρώπους. Η εγκατάλειψη ήταν φανερή και στον ναό και στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο, ο οποίος είχε μετατραπεί μέχρι πρόσφατα σε τόπο καταφυγής ναρκομανών και περιθωριακών ανθρώπων, χωρίς κανείς να έχει ενδιαφερθεί ποτέ για το πρόβλημά τους.
Έτσι λοιπόν κάποια μέρα, πριν από περίπου εννέα χρόνια, έστειλε η Μητέρα μας Εκκλησία έναν νέο φτωχό παπά, με ξεθωριασμένα ράσα, αλλά με πλούσια αισθήματα, μεγάλη καρδιά και με διάθεση και ιερό σκοπό να εργαστεί για να διακονήσει τον Θεό και τον πάσχοντα συνάνθρωπό του, αυτόν που όλοι προσπερνούμε, όπως στην παραβολή του «Καλού Σαμαρείτη».
Αυτός ο παπάς, παλεύοντας πολλές φορές μόνος του, μέσα από αντίξοες και δύσκολες συνθήκες, αγωνίστηκε για να δημιουργηθεί στον ξεχασμένο αυτό χώρο μια ζεστή φωλιά και αγκαλιά για ανθρώπους που πάσχουν και έχουν ανάγκη από αγάπη και στήριξη. Σήμερα που όλοι είμαστε αδιάφοροι για τον συνάνθρωπό μας, ο παπάς αυτός προσπαθεί να ξαναζωντανέψει μέσα μας ΟΧΙ μόνο αγάπη και την πίστη στον Θεό αλλά και την ανθρωπιά μας και τη συμπόνια για τον ξεχασμένο πάσχοντα αδελφό μας.
Μέσα σε λίγο διάστημα, με τη στήριξη της Εκκλησίας και τη βοήθεια λίγων καλών φίλων, ο χώρος των Αγίων Ισιδώρων μετετράπη σε μια μικρή πνευματική κυψέλη, σε τόπο καταφυγής για συνανθρώπους μας που πάσχουν, γι’ αυτούς που ψάχνουν να βρουν λίγη ανακούφιση και παρηγοριά στα προβλήματά τους, λίγη ζεστασιά, αφού οι καρδιές των ανθρώπων είναι παγερές.
Μέσα όμως στις άμεσες προτεραιότητες του ιερέα ήταν και η ποιοτική αναβάθμιση του ιερού ναού αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου, ο οποίος αρχικά ήταν απροσπέλαστος από τα σκουπίδια, τα μπάζα, τους τεράστιους θάμνους κ.ά., ενώ φίδια και αρουραίοι έκαναν «περιπολίες». Ύστερα από πολλές συντονισμένες προσπάθειες και με τη συμμετοχή πολλών εθελοντών καθαρίστηκε ο χώρος και φυτεύτηκαν πολλά νέα δέντρα, χαμηλά φυτά και λουλούδια.
Σ’ αυτόν τον ιερέα, αντί να δώσουμε ένα χέρι βοηθείας, μια ηθική στήριξη, έναν καλό λόγο, πολλές φορές ζητούμε την καταδίκη του και αυτό γιατί δυστυχώς ποτέ δεν βλέπουμε το δάσος, ούτε καν το δέντρο, μόνο κάποιους θάμνους που και αυτοί μας ενοχλούν. Γινόμαστε σαν αυτούς που κατέκριναν τον Χριστό μας επειδή «παραβίασε» την αργία του Σαββάτου και τους νόμους τους, θεραπεύοντας και σώζοντας έναν άνθρωπο, εικόνα του Θεού.
Ενδεικτικά σας αναφέρουμε μερικούς από τους χιλιάδες προσκυνητές, που συντάξαμε την εν λόγω επιστολή για να αντικρούσουμε τις ανυπόστατες κατηγορίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα σας.
Κονιδάρης Δημήτρης (ιδ. υπάλληλος), Ζαφειρόπουλος Σπύρος (πολιτικός μηχανικός), Καρατζάς Φίλιππος (επιχειρηματίας), Θεοδώρα Κάππου (ιατρός), Γεωργούση Αλεξάνδρα (οικονομολόγος), Γεωργία Χριστοδούλου (μεσίτρια), Γιάγκας Χρήστος (γεωλόγος), Αθανάσιος Γεωργούσης (επιθεωρητής μη καταστροφικού Ελέγχου), Λίγγρη Μαρία (δημοσιογράφος), Κουστοδόντης Ηλίας (ελ. επαγγελματίας), Κατερίνα Μήτρου (αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών).