Επικαιρότητα
1
Από τις 7 έως τις 18 του προσεχούς Δεκεμβρίου θα συναντηθούν εκπρόσωποι 190 κρατών από σχεδόν
όλες τις χώρες του πλανήτη μας στην Κοπεγχάγη, όπου θα συζητηθούν οι κίνδυνοι από τις κλιματικές αλλαγές. Και προβλέπεται να ληφθούν και αποφάσεις για την αποφυγή της ρύπανσης της ατμόσφαιρας που προκαλεί τις κλιματικές αλλαγές. Η διάσκεψη της Κοπεγχάγης εντάσσεται στο πλαίσιο της
αναθεώρησης της γνωστής συμφωνίας του Κιότο και τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Θεωρείται συνέχεια της παρόμοιας συνάντησης στη Μπανγκόκ. Στις διαπραγματεύσεις της Μπανγκόκ το
αποτέλεσμα ήταν δυστυχώς αρνητικό, καθώς επήλθε ρήξη μεταξύ αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων κρατών στο βασικό πρόβλημα του περιορισμού εκπομπής αερίων στην ατμόσφαιρα. Οι αναπτυσσόμενες χώρες, με επικεφαλής την Κίνα, θεωρούν ότι οι περιορισμοί στις εκπομπές αερίων τροχοπεδούν την αναπτυξιακή τους προσπάθεια. Και αντιδρούν. Το ίδιο πιστεύουν και στις ΗΠΑ και δεν θέλησαν, όπως είναι γνωστό, να κυρώσουν και να εφαρμόσουν τη συμφωνία του Κιότο. Στις
ΗΠΑ όμως υπήρξε μια θετική εξέλιξη. Ο Πρόεδρος Ομπάμα κατέθεσε στη Γερουσία νομοσχέδιο που προβλέπει τον περιορισμό των ατμοσφαιρικών ρύπων και η Γερουσία, προκειμένου να προχωρήσει στη συζήτησή του, συνέστησε διακομματική επιτροπή για να μελετήσει τις επιπτώσεις που θα έχουν στην οικονομία των ΗΠΑ οι περιορισμοί στην εκπομπή αερίων, που προβλέπει το κατατεθέν νομοσχέδιο. Το πόρισμα της επιτροπής είναι ελπιδοφόρο, καθώς αποδεικνύει ότι οι περιορισμοί των εκπομπών που προβλέπει το νομοσχέδιο έχουν εξαιρετικά ελάχιστες δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία των ΗΠΑ. Κατόπιν αυτού, το νομοσχέδιο θα πάρει τον δρόμο για ψήφιση τελικά από το Κογκρέσο. Όμως οι εξαιρετικά χρονοβόρες διαδικασίες ψήφισης νόμου που εφαρμόζονται στις ΗΠΑ είναι δύσκολο να έχουν περατωθεί μέχρι την 7η Δεκεμβρίου που αρχίζει η διάσκεψη της Κοπεγχάγης. Εάν ο νόμος για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων έχει ψηφιστεί μέχρι την ημερομηνία αυτή, τότε η στάση της αντιπροσωπείας των ΗΠΑ θα βοηθήσει στη θέσπιση περιορισμών που θα ανακουφίσουν το περιβάλλον και ίσως απομακρύνουν κάθε απειλή για κλιματικές αλλαγές. Πάντως οι περιβαλλοντολόγοι πιστεύουν ότι στην Κοπεγχάγη θα εγκριθεί μόνον ένα γενικό πλαίσιο περιβαλλοντικής προστασίας και έτσι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν το 2010 για να θεσπιστούν οι λεπτομερείς κανόνες της προστασίας από τους ρύπους.
2Συμπληρώνονται ήδη 20 χρόνια
από την κατάρρευση, τον Νοέμβριο του 1989, της μέχρι τότε ΕΣΣΔ και τη διάλυση του ανατολικού συνασπισμού, που σηματοδοτήθηκε με την κατεδάφιση του Τείχους του Βερολίνου και την επανένωση της ηττημένης Γερμανίας. Στην ιστορία ανήκει πλέον να εκτιμήσει τη συμπεριφορά και τις επιλογές του τότε ηγέτη της ΕΣΣΔ που αποφάσισε να καταργήσει ουσιαστικά την περίφημη συμφωνία της Γιάλτας. Πραγματικά η απόφαση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ άλλαξε άρδην τον ρου της μεταπολεμικής ιστορίας της Ευρώπης και κατ’ επέκτασιν και όλων των χωρών του πλανήτη μας. Ειδικά για τη χώρα μας η διάλυση του ανατολικού συνασπισμού είχε σημαντικές επιπτώσεις, θετικές και αρνητικές. Στα Βαλκάνια ήμασταν μέχρι το 1989 η μοναδική χώρα που «ανήκαμε στη Δύση» κατά τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, ενώ οι υπόλοιπες γειτονικές μας χώρες ανήκαν στον ανατολικό συνασπισμό. Θεωρούνταν εχθρικές χώρες, αλλά δεν μπορούσαν να μας βλάψουν, ούτε να διεκδικήσουν κάτι εις βάρος μας. Το ίδιο ίσχυε και για την Ελλάδα. Υπήρχε αναγκαστικός αλληλοσεβασμός μεταξύ σχεδόν όλων των κρατών της Βαλκανικής. Μετά τον γεωπολιτικό σεισμό του 1989 τα πράγματα στον βαλκανικό χώρο άλλαξαν άρδην. Τα σύνορά μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, που ήσαν εγγυημένα από τη συμφωνία της Γιάλτας, έπαυσαν να
έχουν την εγγύηση. Όλα τα βαλκανικά κράτη, με τα έντονα προβλήματα μειονοτήτων, μπορούσαν να διεκδικούν δικαιώματα εις βάρος γειτονικών τους κρατών. Έτσι φτάσαμε στις αναιδείς και ανιστόρητες απαιτήσεις του κρατιδίου των Σκοπίων και στις διεκδικήσεις των Αλβανών. Αλλά τα προβλήματα της βαλκανικής χερσονήσου τα εκμεταλλεύονται και οι ξένες δυνάμεις και κυρίως οι ΗΠΑ, για να παίζουν τα παιχνίδια τους. Και τους είναι εύκολο να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, αφού σε όλες ανεξαιρέτως τις βαλκανικές χώρες έχουν τα «δικά τους παιδιά»
έτοιμα να κάνουν οτιδήποτε τους ζητήσει η Ουάσινγκτον, έστω και εις βάρος της πατρίδας τους. Μακριά από τους
αμερικανολάγνους.