Γίνετε κοινωνικά δίκαιοι Κάντε την εργασία αγώγιμο δικαίωμα
Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, τα πράγματα είναι σχετικά και συγκρίσιμα. Η νέα κυβέρνηση έχει ενώπιον της μείζονα εθνικά ζητήματα για τα οποία υπερδραστηριοποιούνται γνωστά εξωελλαδικά «συμφέροντα και ενδιαφέροντα».
Εκεί ο κ. Παπανδρέου πρέπει να υπερβεί και εν πολλοίς να αρνηθεί τον (παλαιότερο) εαυτό του.
Αλλά έχει μπροστά του και το τερατώδες πρόβλημα της οικονομίας. Συγκοινωνούντα δοχεία με αυτό είναι η διαφθορά και η γραφειοκρατία. Αμφότερες οι παθογένειες συντηρούν και επιτείνουν την ασύδοτη κρατική σπατάλη. Στους συγχρόνους του –και τους επιγενομένους– ο Σταγιρίτης συμβούλευε: «ειδέναι τας δαπάνας της πόλεως απάσας όπως ει τις περίεργος (=περιττή) αφαιρεθή, και ει τις μείζων ελάττων γένηται» (Αριστοτέλης, «Ρητορική τέχνη»). Δηλαδή κάθε περιττή δαπάνη να την αφαιρούν και κάθε μεγάλη να την ελαττώνουν.
Όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις μαθαίνει ο λαός μερικές αλήθειες που οι απερχόμενοι απέκρυπταν και οι επερχόμενοι σπεύδουν να ξεσκεπάσουν. Έτσι το 2004 μάθαμε τη δημιουργική λογιστική Σημίτη –παλαιά δοκιμασμένη τέχνη αυτή– και τώρα μαθαίνουμε ότι το έλλειμμα που μας το δήλωναν 6,5% είναι 12,5%.
Ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε. Ζούμε με δανεικά (60 δισ. ευρώ ετησίως). Το δημόσιο χρέος μας υπερβαίνει το ΑΕΠ.
Είναι νωρίς να πει κανείς αν το νέο μοντέλο εξουσίας θα είναι αποτελεσματικό. Όμως ήδη από τους ελάχιστους αναλυτές που επιμένουν κριτικά –οι πολλοί έχουν μετατραπεί σε… αγιογράφους– επισημαίνονται διόλου «εποικοδομητικές ασάφειες» της προεκλογικής ρητορείας. Έλεγαν «θα καταργήσουμε τα Stage» αλλά δεν είπαν ποτέ ότι θα πετάξουν στον δρόμο 30.000 χιλιάδες νέους που μπήκαν για ένα κομμάτι ψωμί σ’ αυτόν τον περίεργο θεσμό, αφού το κράτος ποτέ δεν υλοποίησε τη συνταγματική επιταγή:
«Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών» (άρθρο 22 Συντ.).
Ένα κοινωνικά δίκαιο κράτος πρέπει να καταστήσει αυτό το «δικαίωμα», για να μην είναι γράμμα κενό, αγώγιμο δικαίωμα. Ιδού στάδιον λαμπρόν για τους κυβερνώντες.
Όμως ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός της χώρας είναι σοβαρότατος. Ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch υποβάθμισε καίρια την πιστοληπτική μας ικανότητα από το Α στο Α-. Σε μια ώρα που η Ελλάς έχει απόλυτη ανάγκη δανεισμού για να πληρώσει μέχρι τα Χριστούγεννα μισθούς, συντάξεις και το υπεσχημένο επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης θα δανεισθεί με δυσβάσταχτους όρους. Ο κ. Γιούνκερ απεφάνθη ότι «το παιχνίδι τελείωσε για την Ελλάδα». Φαινόταν ότι θα τελείωνε και, φευ, άσχημα. Οι καινούργιοι πρέπει να μας εγγυηθούν ότι δεν θα ξαναπαιχθεί.
Διαβάζοντας κανείς έναν ενδεικτικό κατάλογο κρατικοδίαιτων ελλήνων (προέδρων ΔΕΚΟ κ.λπ.) με ιλιγγιώδεις μισθούς, διερωτάται γιατί οι κυβερνήσεις υπέθαλψαν αυτές τις
δυσπλασίες, όταν ο αρχηγός του κράτους και ο πρωθυπουργός παίρνουν κλάσμα των ηγεμονικών αμοιβών αυτών που διορίζουν;
Αιωρείται μια απορία: Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ενημέρωνε ψευδώς τον κ. Καραμανλή και τον κ. Παπανδρέου περί ελλείμματος και χρέους; Αν εψεύδετο, γιατί δεν εκλήθη να υποβάλει την παραίτησή του; Και αφού δεν εψεύδετο, γιατί οι δύο αρχηγοί δεν είπαν την αλήθεια, ολόκληρη την αλήθεια, στον λαό;
Με τη σειρά του, ο κ. Αλμούνια πώς έδινε το 2007 άρση της επιτήρησης και ζητάει τώρα τα (νεοφιλελεύθερα) ρέστα του;
Η κυβέρνηση είπε «όχι» στην ΕΕ και θα χορηγήσει, λέει, το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Ορθώς, διότι αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι σοσιαλιστές τύπου Αλμούνια και Στρος-Καν του ΔΝΤ είναι καπιταλιστικότεροι των παγκοσμιοκρατών.
Τελικά όλοι ήξεραν, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια, ώσπου έσκασε η φούσκα και δεν μπορούν να πράξουν αλλιώς.
Η νέα εξουσία θα καταφέρει να εμπνεύσει μια καινούργια αναπτυξιακή δυναμική βασισμένη στην κεϋνσιανή αντίληψη και όχι στη μίζερη του Συμφώνου Σταθερότητας; Να τονώσει την ενεργό ζήτηση, δηλαδή την κατανάλωση, και αντί να μεθοδεύει απολύσεις να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας; Και ως πότε οι Μπαρόζο – Αλμούνια και ο μάλλον επανακάμπτων κ. Μπλερ θα κρατούν το αναχρονιστικό Σύμφωνο ζωντανό, όταν 13 από τις 16 χώρες της Ευρωζώνης έχουν δημοσιονομικό και παραγωγικό πρόβλημα λίγο-πολύ παρόμοιο, αν και σε μικρότερη ένταση, με το δικό μας;
Προσέξτε το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, προστατέψτε το επενδυτικό κλίμα, φυλαχτείτε από τον κακό εαυτό σας (π.χ. Λιμάνι Πειραιά). Και δώστε ψωμάκι στον κόσμο, τον φτωχό και τον απλό.