υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

• Η σύμβουλος Α΄ κ. Γκίνη υπηρέτησε στο γραφείο του γενικού γραμματέα κ. Σκυλακάκη, μετά έγινε διευθύντρια του κ. Τσιατσιάμη, δούλεψε δηλαδή για δύο πρόσωπα που ήταν καθαρά κομματικές επιλογές. Και καθώς η κυβέρνηση άλλαξε, η κ. Γκίνη τοποθετήθηκε… νούμερο 2 στη Διεύθυνση Προσωπικού.

• Ας ελπίσουμε ότι ο κ. Δ. Δρούτσας δεν θα επιλέξει να φορτωθεί όλα τα βαρίδια του παρελθόντος. Για παράδειγμα: Μήπως θα πρέπει να δώσει εντολή να ερευνηθούν οι καταγγελίες που υπήρξαν για συστηματική καθυστέρηση, μερικών ημερών έως και εβδομάδων, της μεταφοράς της μισθοδοσίας στο εξωτερικό; Δεν μιλάμε για πενήντα ή εκατό χιλιάδες, αλλά για πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Την πρώτη φορά συγχωρέθηκε, τη δεύτερη άρχισαν να μπαίνουν ψύλλοι στʼ αυτιά και από την τρίτη και μετά ήταν φανερό ότι κάποιον λάκκο είχε η φάβα.

Αλλά, όπως λέγεται συχνά σε αρμόδιες υπηρεσίες, «η καθυστέρηση για μερικές ημέρες και η ενδεχόμενη παραμονή σε λογαριασμό των μεγάλων αυτών ποσών, δεν συνιστά δα και κλοπή…».

Σαν πρώτη κίνηση επομένως νοικοκυρέματος του υπουργείου, ας ξεκινήσει ο κ. Δρούτσας από τη διαχείριση αυτή των οικονομικών. Και ας δρομολογήσει επιτέλους την ηλεκτρονική διασύνδεση των προξενείων και των πρεσβειών με τις οικονομικές υπηρεσίες του υπουργείου…

• Εκτός της Α3 Διεύθυνσης που έμεινε ακέφαλη μετά τη μεταπήδηση του Χ. Παναγόπουλου στο διπλωματικό γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, χηρεύει και η θέση του επικεφαλής της Α5 Διεύθυνσης Ρωσίας, Λευκορωσίας, Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου. Η κ. Μ. Θεοφίλη είχε μόλις τοποθετηθεί στη διεύθυνση όταν πέρασε στο γραφείο του υφυπουργού Σ. Κούβελη.

Πρέπει σύντομα να καλυφθούν οι θέσεις και να επανδρωθεί καταλλήλως και η Α4 Ελληνοτουρκικών, εάν και εφόσον πράγματι ο στόχος της κυβέρνησης είναι να δείξει ότι η Ελλάδα είναι «παρούσα στη διεθνή σκηνή».

Την επιστροφή αυτή της Ελλάδας ας τη φροντίσει η Διπλωματική Υπηρεσία και ας μη ξαναζήσουμε τις εμπειρίες των εξωθεσμικών παρεμβάσεων και της επαναδραστηριοποίησης του κάθε είδους συμβούλων.

• Στην αρχή αυτά που ακούστηκαν περί Οδικού Χάρτη προβλημάτισαν αλλά μετά μάλλον ενόχλησαν, και πολύ μάλιστα, τη Λευκωσία. Η ενόχληση δεν κρυβόταν πίσω από τα χαμόγελα του κ. Χριστόφια και τις γνωστές, αλλά πολύ τυπικές φιλοφρονήσεις…

• Στην Κύπρο είναι σαφές ότι ο Δεκέμβριος είναι η τελευταία ίσως ευκαιρία να πιέσει με τον ευρωπαϊκό μοχλό προκειμένου να αποσπάσει κάτι από την Άγκυρα, εάν αυτό είναι δυνατόν, ή τουλάχιστον να διασφαλίσει ορισμένες εγγυήσεις από τους εταίρους…

• Ο Οδικός Χάρτης λοιπόν, όπως τον ανακοίνωνε ο κ. Παπανδρέου, δεν ήταν καθόλου σαφές εάν προέβλεπε την αξιολόγηση της Τουρκίας σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Ένωσης. Γιατί, ως γνωστόν, κάθε αξιολόγηση προβλέπει και το διά ταύτα. Που όμως είναι άγνωστο…

• Θυμίζουμε ότι ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας διακήρυττε παντού, νομίζοντας ότι αυτό θα εκτιμηθεί από τους εκπροσώπους της «ιμπεριαλιστικής Δύσης», ότι τώρα που βγήκε ο ίδιος στην Προεδρία είναι μοναδική ευκαιρία να λυθεί το Κυπριακό. Συμφωνώντας δηλαδή με όσα έλεγαν η Άγκυρα και η Ουάσινγκτον, ότι η αιτία της μη λύσης του Κυπριακού ήταν ο συχωρεμένος Τάσσος Παπαδόπουλος.

Τώρα πρέπει να ετοιμάζεται να γευθεί την ίδια μεταχείριση, εάν τολμήσει να πει όχι…

• Λογικό να φοβούνται λοιπόν στην Κύπρο ότι όλη αυτή η φιλολογία δεν είναι τίποτε άλλο παρά εύσχημη παράκαμψη όχι της αξιολόγησης αλλά της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία για την απαράδεκτη και προσβλητική άρνησή της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο.

Τώρα βγαίνουν και τα ολέθρια λάθη του προηγούμενου διαστήματος, όταν ξεκίναγαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις το 2005 και η Ελλάδα και η Κύπρος έκαναν τα στραβά μάτια σε ό,τι αφορά το Πρωτόκολλο, για να μην ενοχληθεί τότε ο κουμπάρος Ταγίπ Ερντογάν και η κυρία Ράις… Και συνέχισαν και το 2006 να σφυρίζουν αδιάφορα, παραπέμποντας στην αξιολόγηση του 2009. Και τώρα το συζητούν πάλι…

• Το κλίμα πάντως δεν ήταν και τόσο ειδυλλιακό στην επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο. Αρχής γενομένης από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, που του είπε την άποψή του έξω από τα δόντια. Αλλά και τα κόμματα δεν χαρίστηκαν, καθώς υπάρχουν μεν διαφορετικές εκτιμήσεις για το Κυπριακό και το πώς βαδίζουν οι συνομιλίες, όμως υπάρχει κοινή σχεδόν αντίληψη ότι τον Δεκέμβριο δεν μπορεί να περάσει ατιμώρητη η Τουρκία αν δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.

• Παρακολουθήσαμε τη μετάδοση της ομιλίας του κ. Παπανδρέου στην κυπριακή Βουλή. Μαγκωμένοι οι κύπριοι βουλευτές και πολύ συγκρατημένοι. Ούτε ένα χειροκρότημα στην είσοδό του στην αίθουσα, ούτε ένα χειροκρότημα στη διάρκεια της ομιλίας, ούτε ένα χειροκρότημα στο τέλος της ομιλίας. Πολύς πάγος στην ατμόσφαιρα, που μαρτυρά τις δυσκολίες που έρχονται…

• Για την ιστορία μάλιστα να θυμίσουμε ότι ο κ. Χριστόφιας, ευρισκόμενος στη συγκυβέρνηση επί Σχεδίου Ανάν, είχε έρθει σε δύσκολη θέση και είχε αδειαστεί από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, γιατί έδινε τη μάχη να πείσει το κόμμα του να καταψηφίσει το Σχέδιο όταν ερχόταν από την Αθήνα η γνωστή υποστήριξη στο Σχέδιο Ανάν.

• Ακόμη πιο αμήχανο έως ψυχρό έδειχνε, όπως μπορεί να δείξει τουλάχιστον η τηλεοπτική οθόνη, το κλίμα με τον πρόεδρο της κυπριακής Βουλής Μ. Κάρογιαν. Και πώς να μην είναι… Ο κ. Κάρογιαν ήταν επικεφαλής του γραφείου Τύπου και εκπρόσωπος του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου και έδινε μάχες τότε εναντίον των απόψεων που εκφράζονταν από την Αθήνα. Όχι μόνο στο δημοψήφισμα αλλά και στην περίοδο διαμόρφωσής του, όταν οι δημιουργοί του βρίσκονταν σε ανοιχτή γραμμή με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και φυσικά με τον –εκ των συμβούλων τότε του Γ. Παπανδρέου– αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Δ. Δρούτσα.

• Απορία ευαίσθητου αναγνώστη: Μα πώς θα ασκήσει σοβαρή διπλωματία στο εξωτερικό ο κ. Παπανδρέου όταν ο πρέσβης που είναι υπεύθυνος των σχέσεων με τον Σαρκοζί είναι πρώην διευθυντής του γραφείου της Ντόρας και όταν στο Λονδίνο πήγε εκείνος που μόλις ανέλαβε η νέα ηγεσία τον έβγαλε από τη θέση του γενικού γραμματέα και στην Ουάσιγκτον ο άλλος που πήρε τριετή παράταση από την Ντόρα και προσπαθεί να πιάσει τον νέο άνεμο συνεργασίας με τη διοίκηση Ομπάμα. Στην Άγκυρα γίνονται φιλότιμες προσπάθειες να μείνει ο Φωτής, αλλά και να μείνει, το παιγνίδι θα παίζεται αλλού, αλλιώς και με άλλον παίχτη…

***

Εθνικός μαζοχισμός
Την ώρα που η Αθήνα «τσακώνεται -κυριολεκτικά- με τον εαυτό της», ο Ερντογάν καλπάζει προς Μόσχα, Συρία, Ιράκ, Ιράν, Αρμενία, ενώ ετοιμάζει τις βαλίτσες του για Ουάσινγκτον. Όπου ο Μπαράκ Ομπάμα θα τον υποδεχθεί στα σκαλοπάτια του Λευκού Οίκου. Καταθλιπτικό μεν για μας. Αλλά τα πράγματα ούτως έχουν…
Και ούτως εχόντων των πραγμάτων, καθηλώνονται οι ελπίδες και συρρικνώνονται καθέτως οι προοπτικές για καλύτερες ελληνικές ημέρες. Ενώ αντιθέτως προσδοκώνται και χειρότερες. Με την εσωστρέφεια να κυριαρχεί. Και τον εθνικό μαζοχισμό ν’ ανατείνει. Οπότε και ουδείς γνωρίζει ακόμη πόσα Ύμια μας επιφυλάσσονται ακόμη καθ’ οδόν. Και πόσοι ακόμη «οδικοί χάρτες» θα επιστρατευθούν ως άπελπις εν πολλοίς διέξοδος!
Εκτός και αν επιτέλους συνέλθομεν…

Ίων