Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΓΩΝΕΙ ΛΑΘΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΚΑΣΕΙ ΣΑΝ ΜΠΑΛΟΝΙ

Δύο πόλεμοι τό γεγονός
καί χρόνια φαγωμάρα,
ή ο θεός είναι απών
ή φταίει κάποια φάρα.

Είναι αρρώστια δυστυχώς
αρρώστια τής ισχύος
πού τήν πληρώνει συνεχώς
τού άνθρωπου ο βίος.

Εκατομμύρια νεκροί
μύρια νεκροταφεία.
Πόλεις ισοπεδώθηκαν
μά μείναν τά Γραφεία.

Γραφεία τών σχεδιασμών
καί τής αλλοφροσύνης.
Γραφεία τρισκατάρατα
μαύρης καπατσοσύνης.

Κι ακούγεται κλαυσίγελος
τεράτων λυσσιασμένων
λύκων στούς ερημότοπους
θηρίων πεινασμένων.

Αυτά τά λέν «πολιτισμό»
καί σ’ όποιονε αρέσει,
αλλιώς άς βρεί ένα γκρεμό
καί από ‘κεί άς πέσει.

Εις τό επίκεντρο σεισμού
μπορεί νά μήν ματώσεις
όμως απ’ τόν «πολιτισμό»
ποτέ δέν θά γλιτώσεις.

Ώ, αειπάρθενος Ελλάς
βάψ’ τα από τώρα μαύρα,
δέν θά σέ σώσει μιά Γραβιά
ούτε η Άγια Λαύρα.

Εδώ στήν άκρη μοναχή
ξέχνα τά μεγαλεία
καί κοίτα τά μυστήρια
τού χάους εργαλεία.

Κυκλώνας επανέρχεται
καί σ’ έβαλε σημάδι,
άναψε άν θές ένα φακό
καί βγές απ’ τό σκοτάδι.

Δέν γίνεται νά κολυμπάς
μέσα στήν αφασία,
τό βήμα τό επόμενο
είν’ η Αχερουσία.

Κράτα καί έναν οβολό
νά δώσεις στόν βαρκάρη
νά σέ περάσει στό μηδέν.
Τρέχει η ζωή, κορνάρει.

Μήν περιμένεις γιατρικά
από τήν Ευρωπιάτσα,
φάε τά μακαρόνια σου
καί ξέχασε τήν σάλτσα.

Σού τά ‘πα μά δέν μ’ άκουσες
αγύριστο κεφάλι:
Μήν έχεις νύχια νά ξυστείς
καί θά σέ ξύσουν άλλοι.
Ποιός λογαριάζει μάτια μου
άν είσαι φτωχομάνα
αφού οι γιοί σου οι ληστές
σού τρώνʼ τήν κουραμάνα.

Εσύ δέν απεμπόλησες
τήν γλώσσα σου τήν ίδια,
τώρα τί θέλεις καί ζητάς
βοήθεια απ’ τά φίδια;

Μάθε λοιπόν τί πά’ νά πεί
Ευρώπη, τέλος πάντων:
Είν’ ένα κάστρο Τραπεζών
μέ πλήθος άγριων γάτων.
………………………………….
………………………………….
Μέ τήν νέα της γλώσσα
η Χώρα μας,
κατάργησε πλήθος τόνων, αλλά
άφησε απείραχτα τά… ΚΟΜΜΑΤΑ.