Ναυτιλιακή πολιτική made in USA
Καθόλου δεν σκέφθηκε ότι για τον τόπο μας η ναυτιλία αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές και εργαλείο προβολής και ανάδειξης της χώρας μας σε παγκόσμιο επίπεδο. Τι τον ενδιέφερε άλλωστε; Η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει υποτελής δανείων στις μεγάλες χώρες συμμάχους και να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι εις τους αιώνας των αιώνων. Τα όποια ξένα συμφέροντα πρέπει να αποτελούν άτυπη συνταγματική επιταγή, στην οποία πρέπει να υποκλίνονται γονυπετώς οι εκάστοτε κυβερνώντες αυτήν τη χώρα.
Επειδή υπήρξαν… ανόητοι και… απάτριδες οι τότε πολιτικοί παράγοντες οι οποίοι συνέστησαν το υπουργείο Ναυτιλίας, που επί δεκαετίες λειτουργούσε στη χώρα μας επιτυχώς και συνέβαλλε στην ανάπτυξη του εμπορικού μας στόλου, ο οποίος έφτασε να είναι πρώτος στον κόσμο, ήλθαν κάποιοι δοκησίσοφοι φιλόπατρεις φωστήρες που με μια μονοκονδυλιά (βλέπε ΠΔ 184 και 185/2009) ξήλωσαν το υπουργείο και μοίρασαν τις αρμοδιότητές του σε άσχετα καθ’ ύλην υπουργεία.
Ο προφανής σκοπός, να προκληθεί –όπως και έγινε– αλαλούμ στις υπηρεσίες και ο κάθε ασχολούμενος με τη ναυτιλία πλοιοκτήτης, εφοπλιστής, ναυτικός πράκτορας, ναυτικός και κάθε εργαζόμενος στα πλοία και στους λιμένες να τρέχει και να μη φθάνει στις νέες υπηρεσίες και στα συναρμόδια, πλην άσχετα, υπουργεία.
Ίσως σκέφθηκαν ότι ο Έλληνας, ανεξαρτήτως της ιδιότητάς του, είναι μαζοχιστής και του αρέσει να τρέχει και να ταλαιπωρείται από υπηρεσία σε υπηρεσία, σε διαφορετικές περιοχές, για να κάνει τη δουλειά του, γρηγοροσήμου συντρέχοντος. Είναι, βλέπεις, στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας του. Εκείνο που προκαλεί όμως τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι, ενώ από το ΥΕΝ πέρασαν αξιολογότατοι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης και παντού εξήραν τον ρόλο του Λιμενικού Σώματος στην εν γένει διοίκηση της εμπορικής μας ναυτιλίας, κανένας από αυτούς δεν ρωτήθηκε για τη διάλυση του υπουργείου.
Αυτό τεκμαίρεται διότι, εάν κάποιος είχε ερωτηθεί, είναι βέβαιο ότι οι αρμοδιότητες π.χ. της εργασίας, της υγείας και πρόνοιας και της εκπαίδευσης των ναυτικών δεν θα μεταβιβάζονταν σήμερα στο αναρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης, ούτε τα θέματα των λιμενικών υποδομών, της λιμενεργασίας, των λιμενικών υπηρεσιών και της εποπτείας των λιμενικών οργανισμών και Ταμείων θα εκχωρούνταν στον επί της Προστασίας του Πολίτη υπουργό.
Ας μου επιτραπεί να νομίζω ότι ήδη ξεκινάει η μεγάλη φυγή των πλοίων από τα ελληνικά νηολόγια (βλέπε πλοία της MINOAN με ιταλική σημαία).
Τέτοια εγχειρήματα, που έχουν μεγάλα απόνερα, όπως λένε οι ναυτικοί, χρειάζονται περισσή μελέτη και σύνεση. «Δέκα μέτρα και ένα κόβε», όπως λέει ο λαός μας.
Καλές οι δοκιμές αμερικανικού τύπου, αλλά σε τσιχλόφουσκες και τσιγάρα, όχι σε ζωτικής για τη χώρα μας σημασίας θέματα, όπως η ναυτιλία και συνακόλουθα η εθνική οικονομία.
Δεν μας παραδειγμάτισε, φαίνεται, το πείραμα της χούντας που απετόλμησε να εντάξει το ΥΕΝ στο υπουργείο Μεταφορών και οι αρμόδιοι για τη ναυτιλιακή πολιτική διευθυντές έκαναν συσκέψεις με τους προϊσταμένους των ταχυδρομείων και εκ των υστέρων οι ιθύνοντες ανέκρουσαν πρύμναν και επανίδρυσαν το ΥΕΝ.
Είναι άξιος συγχαρητηρίων ο εμπνευστής της διάλυσης του ΥΕΝ, αλλά και οι υλοποιήσαντες την εισήγησή του, για την ταχύτητα κατάρτισης στο γόνατο των αναγκαίων προς τούτο Προεδρικών Διαταγμάτων.
Δεν λέω και μη χειρότερα, γιατί τα χειρότερα στον ναυτιλιακό χώρο έπονται.
Ο… πλοηγός