Δείγμα γραφής το Λιμάνι

Και να βουλιάξει χιλιάδες επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, γιατί δεν έχουν πρώτες ύλες που φέρνουν από το εξωτερικό για να δουλέψουν. Και θα βρεθούν στους δρόμους πολλοί εργαζόμενοι, συνάδελφοι των απεργών. Ακόμη και μαγαζάκια χάνουν τζίρο, λόγω έλλειψης εισαγόμενων ειδών που πουλάνε. Τη στιγμή που η οικονομική κρίση έχει γίνει βραχνάς και όλοι αγωνιούν για την επόμενη μέρα, έρχεται μια ακόμη μεγάλη πέτρα να μπει στον λαιμό της αγοράς, για να πνιγεί μια ώρα γρηγορότερα…

Αυτή είναι η μια πλευρά! Σοβαρότατη. Αλλά το ίδιο σοβαρό είναι και το τι θέλουμε ως χώρα. Όλοι λένε, και οι σημερινοί και οι χθεσινοί και οι πιο παλιοί, ότι θα φέρουν επενδύσεις… Όμως, αντί να έρθουν επενδυτές, μακριά κι αλάργα, λένε… Ξεχνάμε ότι ο επενδυτής δεν είναι κανένας φιλάνθρωπος ή ευεργέτης, που μας πονάει και θα ‘ρθει να μας ελεήσει… Τα λεφτά του θέλει ν’ αυγατίσει. Κι αν δεν κερδίσει πάει σ’ άλλους τόπους… Πόσες ελληνικές, και όχι μόνο, επιχειρήσεις τα μάζεψαν και πήγαν στα Σκόπια, στη Βουλγαρία, στην Τουρκία, μέχρι την Κίνα και το Μπαγκλαντές; Η απεργία στον Πειραιά δεν δίνει καθόλου καλή εικόνα προς τα έξω. Και όταν βλέπει ότι κλείνεις την πόρτα στην Κίνα, για ποιον λόγο θα έρθει να επενδύσει ένας επιχειρηματίας;

Στην πλάστιγγα αυτήν την ώρα δεν μπαίνει μόνο η οικονομική πλευρά. Σημαντικότερο είναι ότι απέναντι βρίσκεται μια από τις ισχυρότερες, πολυπληθέστερες και ραγδαία αναπτυσσόμενες χώρες, η Κίνα. Μας δίνει ή όχι πόντους η συνεργασία μαζί της. Η επιλογή της να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα για να έχει άμεση πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα αγνοήσεις ότι αυτή η συνεργασία βοηθάει να ανοίξει η κινεζική αγορά στα ελληνικά προϊόντα, κυρίως τα αγροτικά, με πρώτο το χρυσάφι μας, το λάδι; Και την κάποια στήριξη που μπορείς να έχεις στα εθνικά μας θέματα;

Κανένας δεν αμφισβητεί το δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να απεργήσει. Να παλέψει για το συμφέρον του, για βελτίωση των συνθηκών εργασίας, για την εξασφάλιση της οικογένειάς του. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Των επιπτώσεων. Και δεν μπορεί να σκέπτονται μόνο τον εαυτό τους και γαία πυρί μειχθήτω.

Η μεγάλη ευθύνη ανήκει πλέον στην κυβέρνηση. Χρειάζονται αποφάσεις, χωρίς να υπολογίζει το κόστος, όπως προεκλογικά είχε δεσμευθεί. Και πώς η χώρα δεν θα χάσει συμμάχους-φίλους… Γιατί ο ορίζοντας μαυρίζει. Μετά την ενόχληση της Ρωσίας, με τα περί αναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας με τον αγωγό, έρχεται η σειρά της Κίνας…

Κι αυτά δεν είναι καθόλου ευχάριστα πράγματα… Αντίθετα, προκαλούν ανησυχία…