Χρονοδιάγραμμα λύσης μέχρι τον Απρίλιο
Κι ενώ το αδιέξοδο δεν αποκλείεται καθόλου -οπότε και όλα τελειώνουν με τραγικές επιπτώσεις- οι ξένες δυνάμεις παρεμβαίνουν δραστικότερα στο παρασκήνιο και προωθούν ήδη πρακτικές εκβιασμών για μια κατ’ αρχήν έστω συμφωνία προκειμένου να αποσοβηθεί οριστική διχοτόμηση. Αυτή κυρίως είναι σήμερα η απειλή που με διάφορους τρόπους και σε όλους τους τόνους διαβιβάζεται προς τη Λευκωσία.
Από την άλλη, η Αθήνα, που είναι κοινωνός των αμερικανοβρετανικών παρεμβάσεων, μελετά τρόπους και διαμορφώνει εναλλακτικές προσεγγίσεις, τις οποίες και θα θέσει ενώπιον της Λευκωσίας ώστε να καταλήξουν από κοινού σε σαφή γραμμή και τακτική ως προς το δέον γενέσθαι, κάτι που θα αποτελέσει τον άξονα των συνομιλιών που θα έχει στην Κύπρο κατά την εκεί επίσκεψή του ο έλληνας πρωθυπουργός.
Τόσο η Ουάσινγκτον όσο και άλλες πρωτεύουσες που ενδιαφέρονται (όπως και η σουηδική προεδρία) ζητούν ανοικτά πλέον από την Αθήνα να ασκήσει ανάλογη επιρροή στην κυπριακή κυβέρνηση προκειμένου να προχωρήσει σε «πιο (!) θαρραλέα βήματα» ώστε να υπάρξουν υπερβάσεις και τουλάχιστον παράκαμψη πιθανού αδιεξόδου, το οποίο θα προκαλούσε σοβαρές υποτροπές στο πρόβλημα, αλλά και χειρότερες στις ευρωτουρκικές σχέσεις, με εκτροχιασμό του τουρκικού ενταξιακού συρμού, κάτι που θα επενεργούσε και στα ελληνοτουρκικά με τρόπο καταλυτικό.
Η Άγκυρα θέλει να συνδέσει τα τελευταία (κυρίως τα ζητήματα του Αιγαίου) με το Κυπριακό, εκβιάζοντας για το ένα προκειμένου να πετύχει στο άλλο και τανάπαλιν (!), παίζοντας και στα δύο ταμπλό, καθώς θεωρεί ότι αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, όπως είπε οφ δι ρέκορντ ο Νταβούτογλου σε τουρκοκυπρίους δημοσιογράφους όταν μετέβη πρόσφατα στη Λευκωσία.
Και οι δηλώσεις του ίδιου του τούρκου υπουργού Εξωτερικών (σε ξένες εφημερίδες) και οι θέσεις που διετύπωσε την περασμένη εβδομάδα ο τούρκος πρωθυπουργός δημιουργούν την εντύπωση ότι από την πλευρά της η Άγκυρα δρομολογεί μεθοδικά προετοιμασίες για τη σταδιακή μεν, αλλά σταθερή αναγνώριση του «ψευδοκράτους» από φίλιες χώρες (κυρίως μουσουλμανικές) με τις οποίες βρίσκεται ως προς αυτό σ’ επαφή! Κάποιες δε φαίνεται ότι ανταποκρίνονται με διάφορους τρόπους, από ευθεία δηλαδή αναγνώριση έως και σιωπηρή.
Τα Ηνωμένα Έθνη είναι απολύτως ενήμερα των εξελίξεων αυτών και δεν αποκρύπτουν την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο εκτροπής, που θα αποβεί εκτός ελέγχου του Διεθνούς Οργανισμού, που έχει θέσει -όχι τυχαία- χρονοδιάγραμμα λύσης έως τον προσεχή Απρίλιο. Και εν πάση περιπτώσει πριν από τις εκλογές στο «ψευδοκράτος», οι οποίες με βεβαιότητα θα αλλάξουν άρδην το σκηνικό, εκτοπίζοντας τον «μετριοπαθή» Ταλάτ από τον εθνικιστή Έρογλου (ή άλλη παρόμοια επιλογή από τον ίδιο δεξιό χώρο).
Κι αυτό ενώ οι συνομιλίες, αντί να επιταχυνθούν, επιβραδύνονται λόγω διαφωνιών σε κρίσιμα ζητήματα. Ακόμη και σ’ εκείνο της διακυβέρνησης, όπου η Λευκωσία έχει προχωρήσει σε έως και απαράδεκτες εκχωρήσεις. Γιατί πέραν της εκ περιτροπής Προεδρίας οι Τούρκοι απαιτούν κι άλλα, όπως εκλογή του Προέδρου από τη Γερουσία, όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι κατέχουν ίσες θέσεις, 50-50 δηλαδή, με όλες τις εξ αυτού συνέπειες στην πλειοψηφία.
Ο τούρκος πρωθυπουργός αφενός σκληραίνει τη θέση της Άγκυρας και αφετέρου στρέφει τα βλέμματα προς την Αθήνα, ζητώντας συνεννόηση με την ίδια, προκειμένου οι Κύπριοι να βρεθούν μπροστά σε νέα δεδομένα και το Κυπριακό να έχει δυνάμει αποδιεθνοποιηθεί.