Οι εκλογές πέρασαν, ο Πωλ Πόρτερ έρχεται;

Παραλλήλως, όπως και τότε, η λαγαρή σκέψη των ελλήνων επιστημόνων υποτιμάται (Κυριάκος Βαρβαρέσος, Απόστολος Δοξιάδης, Γεώργιος Καρτάλης κ.ά). Η ελληνική οικονομική και κοινωνιολογική σκέψη της εποχής εκείνης κινήθηκε στο αξίωμα: «Η εθνική ανεξαρτησία απαιτεί να λαμβάνονται οι αποφάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας και του έθνους μέσα στο έθνος, από το έθνος, και να εξυπηρετούν το σύνολο του έθνους».
Αντιθέτως, οι ξένοι «σύμβουλοι»,
αγνοώντας πλήρως τις οικονομικοκοινωνικές ιδιομορφίες, καθώς και τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας, σχεδόν αυτοσχεδιάζοντας, λειτουργούν ως παρακυβέρνηση και δημιουργούν δομές οι οποίες αντιγράφουν την κυβερνητική οργάνωση των ΗΠΑ, με στόχο τον «εξαμερικανισμό» της Ελλάδας!
Οι ξένοι «σύμβουλοι», με επικεφαλής τον Πωλ Πόρτερ, οι οποίοι, με την ελληνοαμερικανική συμφωνία της 20.6.1947, ονομάζονται «Αμερικανική Αποστολή», σε αντίθεση με την πρεσβεία των ΗΠΑ, που κινείται σε κάποια παραδεκτά διπλωματικά πλαίσια, μετατρέπονται σε υπερκυβέρνηση της Ελλάδας.
Εξασφαλίζει ετεροδικία για τα μέλη της, θα ελέγχει τη χώρας μας, αλλά δεν θα ελέγχεται.
Ταυτοχρόνως, επιδίδονται μεθοδικά στην οικοδόμηση του «αμερικανικού άρματος» στην Ελλάδα με τα «Νέα Τζάκια», το ανθρώπινο δυναμικό των οποίων απαρτίζεται από τυχάρπαστα άτομα, τα οποία
υποσκελίζουν τα υπολείμματα της «Εθνικής Αστικής Τάξης», όσα κατόρθωσαν να επιβιώσουν από τον δωσιλογισμό και τον μαυραγοριτισμό της Κατοχής. Και αποτελούν, πλέον, το «κατεστημένο», που επέσυρε την μήνιν και τις καταγγελίες του Ανδρέα Παπανδρέου…
Οι ξένοι αυτοί «σύμβουλοι» αφικνούνται στη χώρα μας πριν από το «Δόγμα Τρούμαν» και παραμένουν γνωστοί με το όνομα «Αποστολή Πόρτερ». Η τελευταία αποτελείται από τον επικεφαλής, Πωλ Πόρτερ, που φέρει τον βαθμό του πρεσβευτή και πλαισιώνεται από το Λέσλι Ρουλ, υπάλληλο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Φράνσις Λίκολν, ειδικό σε θέματα οικονομικής ανασυγκρότησης, Στέφενς Άιλς, εισαγγελέα της Ουάσιγκτον, Τζων Φιλς, μηχανικό, Πριντς Χάντσον, ειδικό αγροτικής οικονομίας, καθώς και τους Ουίλιαμ Ρόωτρυ και Ντίλον Κλίντον.
Ευθύς με την άφιξη στην Αθήνα της «Αποστολής Πόρτερ», ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Μακ Βη, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό Κ. Τσαλδάρη, ηγέτη του «Λαϊκού Κόμματος», το οποίο στις εκλογές είχε κατακτήσει μεγάλου εύρους πλειοψηφία, του δηλώνει κατά τρόπο ωμό και απερίφραστο:
• «Η Ουάσινγκτον επιθυμεί ο κ. Πόρτερ να συνεργασθεί με μια αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Καταλαβαίνω τη θέση σας, αλλά, αν θέλετε να σας βοηθήσουμε, να σέβεσθε ζητήματα που αφορούν την αμερικανική πολιτική ευθιξία έναντι ζητημάτων τα οποία επηρεάζουν την αμερικανική κοινή γνώμη».
(Κάθε ομοιότητα, ως σημειωνόταν στα παλαιά αθηναϊκά μυθιστορήματα, με τις αμερικανικές αντιδράσεις και τις εισηγήσεις του αμερικανού καθηγητή Τζόζεφ Στίγκλιτς για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, αποτελεί απλή σύμπτωση…).
Η «Αποστολή Πόρτερ» περιοδεύει στη Β. Ελλάδα και την Πελοπόννησο και με την επιστροφή της στην Αθήνα ο Πόρτερ συμπεριφέρεται στους υπουργούς του «ελεύθερου» ελληνικού κράτους ως σε υποτακτικούς!
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό το οποίο καταγράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ» (8.4.1976) στο δημοσίευμα σε συνέχειες («Από τον Τρούμαν στον Κίσσιγκερ») που υπογράφεται από τον δημοσιογράφο και διεθνοπολιτικό αναλυτή, Σπύρο Θεοδωρόπουλο:
• «Ο Πωλ Πόρτερ, αφού γυρίζει τη Β. Ελλάδα, περιοδεύει και στην Πελοπόννησο. Αισθάνεται τέτοια αυτοπεποίθηση, που δεν διστάζει να βάζει τις φωνές σε υπουργούς και να φέρεται κατά σκαιότατο τρόπο σε ανώτερους κρατικούς λειτουργούς. Είναι, μάλιστα, κοινό μυστικό ότι πάνω σ’ ένα καυγά με τον υπουργό Συντονισμού (σ.σ. υπουργός Συντονισμού την εποχή εκείνη ήταν ο Στέφανος Στεφανόπουλος) για θέματα φορολογίας, σήκωσε το χέρι και άστραψε ένα ηχηρό χαστούκι στο καλοξυρισμένο μάγουλο του υπουργού, που ταράχτηκε τόσο, που έβαλε τα κλάματα. Χωρίς άλλη λέξη, ο διοπτροφόρος Πόρτερ εγκατέλειψε το γραφείο του υπουργού και γύρισε στο ξενοδοχείο του».
Και στο δημοσίευμα προστίθεται:
• «Μετά λίγες μέρες, ο έλληνας
υπουργός για να εξευμενίσει τον “προστάτη” του, χάρισε στη σύζυγό του ένα διαμαντένιο περιδέραιο»!
Η «Αποστολή Πόρτερ» μετ’ ολίγον διευρύνεται με την άφιξη στην Αθήνα ομάδας οικονομολόγων (AMAG) οι οποίοι θέτουν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους την οικονομική ζωή της χώρας, ακόμη και ως προς τη ρύθμιση των υποχρεώσεων της Ελλάδας σε τρίτες χώρες (δάνεια κ.λπ.). Η Νομισματική Επιτροπή τελεί υπό τον έλεγχο, με δικαίωμα veto, του εκπροσώπου σ’ αυτήν των ξένων «συμβούλων».
Μάλιστα η Χώρα μας, υπό το καθεστώς αυτό της «Περιωρισμένης Εθνικής Ανεξαρτησίας», οδηγείται στην ψήφιση του ΝΔ 480/1947 με το οποίο ιδρύεται Διοίκηση Εξωτερικού Εμπορίου στην οποία μετέχουν πέντε υπουργοί (Συντονισμού, Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών, Εφοδιασμού και Γεωργίας) και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, που τελεί υπό την εποπτεία ενός μέλους «υπηκοότητος των Ηνωμένων Πολιτειών, διοριζομένου δι’ αποφάσεως του υπουργικού συμβουλίου»!
Τον Πόρτερ διαδέχεται στην ηγεσία του συμβουλίου ξένων «συμβούλων» ο Ντουάιτ Γκρίσγουολντ, πρώην κυβερνήτης της Νεμπράσκα, ενώ ταυτοχρόνως ο αμερικανός στρατηγός Λάισβεϋ αναλαμβάνει την αναδιοργάνωση του ελληνικού στρατού, τη στιγμή που ο περιβόητος Τομ Καραμεσίνης συγκροτεί, στα πρότυπα των αντίστοιχων αμερικανικών υπηρεσιών, τις Μυστικές Υπηρεσίες της Ελλάδας, τη γνωστή μας Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΚΥΠ), της οποίας ο ρόλος είναι γνωστός στην υπονόμευση του δημοκρατικού καθεστώτος της χώρας, με αποκορύφωση τον ρόλο της στην προετοιμασία και στη συνέχεια τη στήριξη της χούντας των συνταγματαρχών την επταετία 1967-1974.
Αυτό είναι το θλιβερό χρονικό παρουσίας ξένων «συμβούλων» στην τάλαινα Ελλάδα, με την υπενθύμιση της συμβουλής του μεγάλου της Ελληνικής Τραγωδίας Ευριπίδη: «Όλβιος όστις της ιστορίης έσχεν μάθησιν»…