Ηγέτης ανατροπών
Ο θεσσαλός πολιτικός είχε για πρώτη φορά στη ζωή του εισπράξει τις αποδοκιμασίες των ελάχιστων οπαδών της Νέας Δημοκρατίας που βρίσκονταν έξω από τα γραφεία του κόμματος και τα αυστηρά έως και βλοσυρά βλέμματα των άλλων υπουργών που βρίσκονταν στο γραφείο του προέδρου πριν από αυτόν. Έτσι ο Σαρακατσάνος έσκυψε το κεφάλι του και είπε: «Πρόεδρε, έκανες το σωστό. Θα πρέπει να προχωρήσεις». Ο Καραμανλής τον κοίταξε και σχεδόν καγχάζοντας γέλασε, έπειτα το… διόρθωσε, κοιτάζοντας με συμπάθεια, όπως κοιτάμε κάποιον που βρίσκεται εκτός πραγματικότητας και του είπε ψιθυριστά: «Θα παραιτηθώ Γιώργο. Θα παραιτηθώ». Το ίδιο είχε επαναλάβει στον απόλυτα συγκινημένο («όχι πρόεδρε, ξανασκέψου το») Προκόπη Παυλόπουλο και στην απόλυτα συνεπή με τη στάση της Ντόρα Μπακογιάννη (κάποιος πρέπει να της το αναγνωρίσει), που του είπε ορθά κοφτά: «Εγώ θα σε στηρίξω ό,τι στάση και να λάβεις».
Εν μέσω τηλεφωνημάτων για τη συμπαθέστατη και γλυκιά κυρά-Αλίκη, που ήδη αισθανόταν έντονες δυσφορίες, ο Καραμανλής άρχισε να αναρωτιέται «τι έφταιξε». «Μάλλον δεν είχαμε καταλάβει καλά», είπε με το γνωστό αυτοσαρκαστικό του χαμόγελο… Οι Αβραμόπουλος και Σαμαράς υπερτόνισαν το γεγονός ότι τον στηρίζουν.
Κανείς ή σχεδόν κανείς από όλους αυτούς που βρίσκονταν στον πρώτο όροφο του ξεχασμένου για χρόνια κόμματος στη Ρηγίλλης δεν είχε στηρίξει προεκλογικά τον Καραμανλή… Ελάχιστες εμφανίσεις κι αυτές με μέτρο και προετοιμασία…
Περίοδος αμφισβήτησης
Σε περίοδο αμφισβήτησης και ομφαλοσκοπήσεων περνά για μεγάλο χρονικό διάστημα η Νέα Δημοκρατία. Με γνώμονα όμως το γεγονός ότι στην πολιτική όλα είναι απρόβλεπτα η σημερινή πρόβλεψη ορισμένων παραείναι τολμηρή: Δεν φαίνεται ότι θα ξεπερασθούν τα προβλήματα πριν περάσει τουλάχιστον πενταετία… εκτός εάν το ΠΑΣΟΚ διαπράξει τεράστιες γκάφες.
Δυο είναι οι πικρές εκτιμήσεις για το κόμμα -πλέον- της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρώτον: Όποιος και να εκλεγεί αρχηγός, είναι τέτοιοι οι συσχετισμοί που θα αμφισβητηθεί μέσα στους επόμενους μήνες. Δεύτερον: Μεγάλος αριθμός ν εοδημοκρατών θεωρεί ότι θα πρέπει πλέον η μάχη να δοθεί από τη νέα γενιά στελεχών και όχι από την παλαιά.
Η Ντόρα Μπακογιάννη προηγείται σε οργάνωση και προετοιμασία, αφού στηρίζεται στην κομματική μηχανή του Μητσοτάκη. Θα επιθυμούσε φυσικά οι εσωκομματικές εκλογές να μη διεξαχθούν από τα στελέχη που κατά ενενήντα τοις εκατό ανήκουν στον καραμανλικό πυρήνα, ωστόσο δεν πρόκειται να προκαλέσει. Αντιθέτως, θα θέσει θέμα και προβληματισμούς ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, που θεωρεί πως θα πρέπει ο νέος ηγέτης να προέλθει από τη βάση, να ψηφίσουν δηλαδή τα εγγεγραμμένα μέλη της Νέας Δημοκρατίας. Στα εγγεγραμμένα μέλη της Νέας Δημοκρατίας συμβαίνει ό,τι και στην περίπτωση των μη… εκκαθαρισμένων εκλογικών καταλόγων: Θα πρέπει έπειτα από μακρά διαδικασία, τουλάχιστον τεσσάρων μηνών, να γίνει εκκαθάριση των καταλόγων. Άρα μόνον σημειολογική σημασία έχει η παρατήρηση του Αβραμόπουλου. Ωστόσο όλοι συμφωνούν ότι ένα σώμα εκλεκτόρων γερασμένο, που περιλαμβάνει ακόμη και μέλη που είδαν με συμπάθεια τον ΛΑΟΣ και τους Οικολόγους, δεν μπορεί να εκπροσωπεί το σύνολο των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Ο Αντώνης Σαμαράς σαφώς και διαθέτει δυναμική στη βάση και στους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, αμφισβητείται όμως το κατά πόσο διαθέτει την ίδια δυναμική στους εκλέκτορες, αφού απουσίαζε επί έτη πολλά. Φυσικά δεν θα σταθούμε στην υποψηφιότητα του Παν. Ψωμιάδη και πιθανότατα πολλών άλλων, αλλά στην πολύ πιθανή κάθοδο του Άρη Σπηλιωτόπουλου, ο οποίος θα ήθελε να προσμετρηθεί η δυναμική της νέας γενιάς, χωρίς να ξεχνάμε πάντα ότι «και ο Καραμανλής σχεδόν σαραντάρης ανέλαβε τα ηνία της παράταξης»…
Προς αναζήτηση ταυτότητας
Οι υπάρχοντες ισχυροί δελφίνοι διαθέτουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Το μέγα πλεονέκτημα είναι πως θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων περισσότερο από κάθε άλλον αλλά στον αυστηρά οριοθετημένο πολιτικά χώρο τους. Η Ντόρα Μπακογιάννη στον φιλελεύθερο -έως νεοφιλελεύθερο- χώρο, ο Αντώνης Σαμαράς στον πατριωτικό λαϊκό δεξιό χώρο και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος στον… χώρο του, στις προσωπικές του ψήφους. Ουδείς εξ αυτών, προβληματίζονται οι νεοδημοκράτες -μετά και την ηχηρή απόρριψη πενηντάρηδων και την αντικατάστασή τους από νέους ανθρώπους από τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου- μπορεί να συνενώσει ιδεολογίες και να διατυπώσει έναν άλλο πολιτικό λόγο.
Είναι σαφές με αυτό το συμπέρασμα ότι η Νέα Δημοκρατία σε έναν μήνα θα έχει αρχηγό, αλλά δεν θα διαθέτει… ηγέτη. Όποιος εκλεγεί θα αμφισβητηθεί στη συνέχεια έντονα και κυρίως θα δημιουργηθεί εντονότατα η εικόνα ενός «μεταβατικού αρχηγού ή μιας μεταβατικής αρχηγού», η οποία θα οδηγήσει το κόμμα στις επόμενες εκλογές, θα χάσει, σύμφωνα με το πιθανό σενάριο, και στη συνέχεια θα δημιουργηθούν εκρηκτικές διεργασίες για την αντικατάσταση… μιας ολόκληρης γενιάς. Το γιατί θα πρέπει να χαθούν τέσσερα χρόνια ουδείς εκ των τριών ισάξιων, ικανών και προβεβλημένων υποψηφίων θα μπορέσει ποτέ να το εξηγήσει στην Ιστορία. Το αύριο της Νέας Δημοκρατίας θα πρέπει να είναι… νέο σε ηλικία. Η υπέρβαση θα πρέπει να γίνει από νέους ανθρώπους που θα προσμετρήσουν τη δυναμική τους από σήμερα. Είναι σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να έχει ισχυρό ηγέτη και όχι με… σύμβαση τετραετίας εκλεγμένο αρχηγό.