Βυζάντιον
Είναι εμφανές ότι η Δέσποινα είναι δεξιότερη του Αντώνη Σαμαρά. Μόλις τελείωσα την ανάγνωση της μακροσκελούς ανάλυσής της, χτύπησε το τηλέφωνο. Και πρέπει να πόνεσε, καθώς με καλούσε ο εκδότης. «Έλα, ρε παιδί μου, μην είσαι και τόσο ενθουσιασμένος με τον Γιώργο και την κυβέρνηση. Στην αρχή όλοι τα ίδια λένε, κάτσε να τους δούμε στην πράξη», μου είπε, μη μπορώντας να κρύψει την κούραση στη φωνή του…
•••
Ήθελα να του πω ότι μου θυμίζει εκείνους που διατηρούσαν συντηρητικές επιφυλάξεις και αποστάσεις από την πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα το 1981, τότε που ο εκδότης στήριζε ιδέες επαναστατικές, για τα ήθη και τα δεδομένα της εποχής. Δεν του το είπα για λόγους ευγενείας και επειδή πρόσθεσε ένα: «Φυσικά μπορείς να γράψεις ό,τι θέλεις, ο καθένας εδώ, όπως ξέρεις, είναι ελεύθερος να εκφράζει την άποψή του…» Ε, ΤΟΤΕ ΦΑΤΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΜΑΣ! ΚΑΙ ΕΣΥ, ΕΚΔΟΤΗ, ΚΑΙ ΕΣΥ, ΚΥΡΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ! Είμαι τόσο ενθουσιασμένος από τη νέα κυβέρνηση του Γιώργου και των Phd, που παραληρώ. «Πρόσεξε, γιατί έτσι παραληρούσες και με τον Αλαβάνο», μου γράφει στο SMS ο Βασίλης. Δεν είναι το ίδιο, αγόρι μου. Ο Αλαβάνος έπαιζε one man show με κάποια αριστερά αντανακλαστικά που τα έχω διατηρήσει ως άλλοθι. Ο Γιώργος απευθύνεται στον ρεαλισμό μου, τουλάχιστον έτσι όπως θέλω να τον αντιλαμβάνομαι. Αν ήμουν γυναίκα, μπορεί να έκανα one night stand με τον Αλαβάνο. Όμως τον Γιώργο θα τον παντρευόμουν. Θα ήθελα να μου κάνει παιδιά. Και επειδή δεν θα τα βαφτίζαμε, θα έχριζα νονό τον Γερουλάνο και θα δίναμε ένα ωραίο πάρτι στο «Νίξον» για να το γιορτάσουμε. Ναι, ναι, ξέρω τι θα μου πείτε, μπορώ να ακούσω μέσα από το χαρτί τον εκδότη μου να μουρμουρίζει. Θα μου πείτε πως είναι νωρίς. Κάποιοι θα παρατηρήσετε πως πιθανότατα είμαι νέος, δεν έχω την εμπειρία στην πλάτη. Λάθος. Η στήριξη που δίνω στην κυβέρνηση του Γιώργου δεν είναι αποτέλεσμα απειρίας. Είναι εντελώς το αντίθετο. Δεν είναι έκφραση ελπίδας. Είναι η σοφία που χορηγεί η απελπισία. Δεν θα σταθώ στις ατάκες του Γιώργου. Άλλωστε είναι εξαιρετικά πιθανό ούτε ο ίδιος να μην καταλάβαινε τι ακριβώς του είχαν γράψει και έλεγε. Μπορεί να με ενθουσίασε το «αντιεξουσιαστές μέσα στην εξουσία», μπορεί να βρήκα συμπαθητική την παρουσία του Συνηγόρου του Πολίτη, αλλά γνωρίζω ότι τέτοιου είδους τυρί σερβίρεται γενναιόδωρα στις ποντικοπαγίδες. Στέκομαι, όμως, με ενθουσιασμό μπροστά στη λογική που διέπει τη διάρθρωση της εξουσίας. Βρίσκω λυτρωτική την αμερικανιά με το ενισχυμένο οβάλ πρωθυπουργικό γραφείο, την ανακατανομή των αρμοδιοτήτων, τη διαφαινόμενη διάθεση για ρήξεις. Πέταξα το καπέλο μου ψηλά όταν άκουσα πως καταργούνται τα υπουργεία Μακεδονίας-Θράκης και Ναυτιλίας. Μου άρεσε που έφυγε το «Εθνικής» από το Παιδείας, προσδοκώ να αποκολληθεί και το «Θρησκευμάτων». Και όλα αυτά συμπυκνώθηκαν στην εικόνα της Μπιρμπίλη να παραλαμβάνει το υπουργείο Περιβάλλοντος από τον Σουφλιά. Σαν να βρίσκεσαι στο κατώφλι μιας ελπιδοφόρας Πρωτοχρονιάς, έχοντας αφήσει πίσω σου έναν άθλιο χρόνο.
•••
Ασφαλώς γνωρίζω ότι γράφοντας όλα αυτά αναλαμβάνω ένα μεγάλο ρίσκο. Όχι τόσο απέναντι σε σας, όσο απέναντι στον εαυτό μου. Αν ο Γιώργος αποδειχθεί Κώστας, το χτύπημα δεν θα είναι απλώς ισχυρό, θα είναι συντριπτικό. Και από τη διάθεση για γελοιοποίηση θα περάσω στη μόνιμη απόρριψη. Θα γίνω περισσότερο γραφικός και από την Οία της Σαντορίνης. Ακόμα χειρότερο: να παραμείνω πιστός στις απόψεις μου και να υπερασπίζομαι με νύχια και με δόντια κάτι σαθρό. Μεταξύ μας, τρέμω μη τυχόν και διοριστούν τίποτα φίλοι μου στην ΕΡΤ, μου προσφέρουν δουλειά και μετά έχω να χωρέσω στην ίδια τσέπη μισθό και άποψη επί του ιδεολογικού. Αλλά ευτυχώς, εξ όσων μαθαίνω, υπάρχει η διάθεση για διαγωνισμούς με κριτήρια αξιοκρατίας. Μαθαίνω επίσης ότι ο Γερουλάνος έχει πολύ πιο άγριες διαθέσεις από αυτές που μπορείτε να φανταστείτε. Δεν τις αναπαράγω για να μη διασπείρω πανικό, αλλά και επειδή πιστεύω ότι, δυστυχώς, το κόμμα θα τον τραβήξει από το μανίκι. Ελπίζω να μη με διαψεύσει. Διότι ξέρετε, τελικά, τι συντηρεί τη μεγαλύτερη ελπίδα μας; Μια απλή διαπίστωση. Δεν κυβερνάει, ακόμα, το ΠΑΣΟΚ, αλλά η παρέα του Γιώργου. Ας σταθώ, λοιπόν, σε μερικά πρόσωπα…
•••
Ξέρω ότι εκ πρώτης όψεως σας φαίνεται θετική η συμμετοχή μεγάλου αριθμού γυναικών στο κυβερνητικό σχήμα. Πόσο γελασμένοι είστε! Οι έμπειροι και οι περπατημένοι της ζωής γνωρίζουν ότι είναι καλύτερο να διαπραγματεύεσαι αιτήματα με τον Βλαστό και τον Στεφανάκο παρά με γυναίκα που έχει στα χέρια της εξουσία. Κοίτα την Μπιρμπίλη. Μου αρέσει. Και ως τύπος και ως γυναίκα. Μου άρεσε το styling που επέλεξε για την ορκωμοσία, βρίσκω εξαιρετικά χαριτωμένο που εμφανίζεται ως wannabe αποφασισμένη, προσπαθώντας να καλύψει το τρακ της. Πιστεύω, όμως, ότι είναι ικανή να σε καθαρίσει με τη λίμα των νυχιών της. Κατερίνα Μπατζελή. Υπουργός Γεωργίας. Και αυταρχική. Πώς το είπε; Όποιος δεν ακολουθήσει τους κατάλληλους ρυθμούς θα βρεθεί έξω από το υπουργείο. Ναι, μου αρέσει έτσι. Τη στηρίζω. Εν ανάγκη πέφτω στα τέσσερα να με πατήσει με το δωδεκάποντο. Φαντάζομαι ότι θα θέλατε να σταθώ αρκετά στην περίπτωση της Άντζελας Γκερέκου. Δεν θα το κάνω, για λόγους που οι καλώς ενημερωμένοι μπορείτε να φανταστείτε. Ο πρόεδρος Γιώργος έπρεπε να κάνει μια επιλογή για τον πολιτισμό. Τη γυναίκα του Νταλάρα ή τη γυναίκα του Βοσκόπουλου; Ως γιος του Ανδρέα επέλεξε Τόλη. Και κάνω όνειρα για τη Στανίση, που καλλιτεχνικό υπόβαθρο διαθέτει και έχει υπάρξει και νύφη της αειμνήστου Ρίτας Σακελλαρίου.
•••
Μου αρέσει, μου αρέσει τρελά. Και ίσως έχει και πλάκα. Χαζεύω το υπουργικό συμβούλιο, διασκεδάζω με τα σιωπηρά εγκεφαλικά που υφίσταται ο Βενιζέλος και κόβω φάτσες υπουργών και συμβούλων. Μετά ρίχνω μια ματιά στις εξαγγελίες και σκέφτομαι πως μερικές από αυτές πρέπει να γεννήθηκαν σε άνετα σύγχρονα διαμερίσματα. Εκεί όπου μια παρέα από Phd τελειώνει το δείπνο, πίνει λεμοντσέλο και την ώρα που βρίσκονται στον δεύτερο μπάφο κάποιος πετάει μια καλή ιδέα. Και ο οικοδεσπότης σχολιάζει: «Καλό ρε, πολύ καλό. Να το πούμε και στον πρόεδρο…».
•••
Περιττό δε να σας πω ότι σήμερα σκεφτόμουν να αφιερώσω τη στήλη στον Βενιζέλο και στον Λοβέρδο. Κάποιος μου εξηγούσε πως ο Γιώργος κατάφερε να τους κρατήσει μακριά από ενδιαφέρουσες αρμοδιότητες – μου έλεγαν, για παράδειγμα, ότι είναι γελοίο να είσαι υπουργός Εθνικής Άμυνας, αλλά να έχει άλλος τις αρμοδιότητες για τις προμήθειες. Το αφήνω για αργότερα. Διαλογίζομαι και προσπαθώ να μπω στο μυαλό της Μιλένας. Τη θυμάμαι να ζητεί από τον Σημίτη και τον Βενιζέλο «να τον ρίξουμε τώρα». Και δεν τη θυμάμαι μόνο εγώ. Γιώργο, υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνουν για μία ώρα με τη Μιλένα μέσα σε ένα γραφείο στην Ιπποκράτους. Μην πάει ο νους σας στο κακό, θα ήθελαν απλώς να τη βάλουν να κάνει δηλώσεις αντίστοιχες εκείνων του Ευάγγελου. Για τη μεγάλη προσωπική νίκη του Γιώργου. Και μετά να ξεσκονίζει κάδρα με φωτογραφίες του Γιώργου. Θεέ μου, είμαι τελικά φαλλοκράτης;
•••
Ασφαλώς και δεν σκοπεύω να ασχοληθώ ιδιαίτερα με τα της Νέας Δημοκρατίας. Μεταξύ μας, όλοι γνωρίζουμε πως το ενδιαφέρον βρίσκεται στα όσα θα προσφέρει η Ντόρα στους άλλους διεκδικητές. Άλλωστε τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης μπορούν να μεταδίδουν ότι η Ντόρα κέρδισε το σενάριο ακόμα και αν έχει χάσει. Ας το δούμε σαν επιθεώρηση με χαρακτηριστικούς ρόλους. Να, ο Ψωμιάδης κάνει τον βλάχο και ο Άρης το πλουσιόπαιδο. Τίποτα παραπάνω δεν είναι.
•••
Στρατηγέ, στέκομαι σε στάση προσοχής. Και η άθλια κεφαλή μου κλίνει υπό το βάρος του σεβασμού.