Όταν η Αθήνα εξοργίζει την αρκούδα
ΠΑΡΟΛΟ που δεν τίθεται («ούτε κατά διάνοιαν», σύμφωνα με ανώτερο ρώσο διπλωμάτη στην Αθήνα) θέμα για την Μόσχα «να αναγνωρίσει αμέσως ή κι εμμέσως το τουρκοκυπριακό κατοχικό μόρφωμα στην Κύπρο», εντούτοις η Ρωσία δεν αποκρύπτει την «έντονη δυσφορία» της έναντι της Ελλάδος, ως αποτέλεσμα «ανεξήγητων, στην καλύτερη περίπτωση, κι εκ του μη όντος» ενεργειών της δεύτερης. Όπως αυτή όπου αίφνης ο Γιώργος Παπανδρέου ήγειρε θέμα αναδιαπραγμάτευσης για τον στρατηγικό αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρουπόλεως και όπως και η «εσπευσμένη συνυποστήριξη αμερικανικού αντιπυραυλικού συστήματος σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης», από την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.
Η Μόσχα ελπίζει ότι στο θέμα του αγωγού τα πράγματα θα μείνουν στην προεκλογική ρητορική. Διότι εάν τεθεί πράγματι θέμα επαναδιαπραγμάτευσης, «τότε θα τεθεί αυτομάτως και θέμα διαφοροποιήσεως των σχεδιασμών σε σχέση με αυτόν τον αγωγό», ανέφεραν στο «ΠΑΡΟΝ» οι ίδιες πηγές. Αφήνοντας σαφώς να νοηθεί ότι όντως μελετώνται και προωθούνται εναλλακτικές λύσεις, ενώ επενδύονται σημαντικότερα στρατηγικά σχέδια στον Southstream 1 μέσω Τουρκίας. Ενδεχομένως και σε δεύτερο ομοιότυπο αγωγό, που θα κατευθύνεται προς την Ευρώπη από άλλες διόδους, παρακάμπτοντας οριστικά την Ουκρανία και βεβαίως άλλες απρόθυμες χώρες, που με αμερικανικές υποδείξεις υπαναχωρούν.
Σχετικά με το θέμα των ανατασσομένων ρωσοτουρκικών συνεννοήσεων και επομένως των σχέσεων των δύο χωρών, υπάρχουν νέες και πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Αυτές έχουν δημιουργήσει την εντύπωση για ενδεχόμενη διαφοροποίηση της ρωσικής στάσεως ακόμη και στο Κυπριακό, η οποία δεν επηρεάζεται μόνο από αυτήν της Αθήνας, αλλά περισσότερο από την προσέγγιση με την Άγκυρα.
Η Ρωσία εξαρτά τη στάση της από μερικά κομβικής σημασίας ζητήματα. Ένα από αυτά είναι (πέραν του Κοσόβου) εκείνο της Γεωργίας και των εξελίξεων στην περιοχή του Καυκάσου ευρύτερα, όπου δοκιμάζονται οι ρωσικές ευαισθησίες. Η Άγκυρα είναι ιδιαίτερα προσεκτική, ώστε να μην ενοχλείται η πολιτική της Μόσχας, χωρίς εντούτοις να προχωρεί σε αναγνώριση της Οσετίας και της Αμπχαζίας.
Σε περίπτωση πάντως που η Αθήνα ή και η Λευκωσία σ’ αυτά τα ζητήματα ενεργήσουν χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειες, τότε μπορεί να υπάρξουν έως και ασύμμετρες αντιδράσεις από τη Μόσχα.
Πέραν αυτών, εκείνο που συμβαίνει αυτήν τη στιγμή σε σχέση με την προσέγγιση με την Άγκυρα είναι ότι υπάρχει διεύρυνση επαφών και ουσιαστικών συμφωνιών οι οποίες προωθούνται με αμοιβαίες ενέργειες. Όπως:
1. Η εν εξελίξει διαπραγμάτευση για την αγορά από την Τουρκία σημαντικών οπλικών συστημάτων νέας τεχνολογίας και ειδικότερα του αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος S-400. Εξελιγμένη δηλαδή εκδοχή του S-300, που είχε αγοράσει η Κύπρος και βρίσκεται ανενεργό (δηλαδή σαπίζει) στην Κρήτη.
2. Η διεύρυνση των εμπορικών ανταλλαγών, που τείνει να διπλασιασθεί, ενώ μεγάλοι όμιλοι τουρκικών συμφερόντων βρίσκονται πίσω από επενδυτικές δραστηριότητες και μεγάλα κατασκευαστικά έργα στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Σχετικά με το Κυπριακό και χωρίς να έχει διαφοροποιηθεί η στάση της, η Μόσχα εμφανίζεται τώρα πιο ελαστική έναντι του «ψευδοκράτους», ενώ ρώσοι κεφαλαιούχοι και ιδιώτες άρχισαν δειλά δειλά να κινούνται για επενδύσεις.
Ταυτοχρόνως εμφανίζονται και οι πρώτες ομάδες ρώσων τουριστών στα κατεχόμενα.
Αυτά και οι αναφορές (ακόμη και από τον ίδιο τον Πούτιν) σε «δύο τμήματα» της Κύπρου ή σε βόρεια και νότια Κύπρο δημιουργούν εύλογες ανησυχίες. Όταν μάλιστα ο ρώσος πρωθυπουργός έχει ανοικτή γραμμή με τον ομόλογό του της Τουρκίας, ως «στρατηγικό εταίρο», λόγω ακριβώς των αγωγών. Την ίδια ώρα που η Άγκυρα στηρίζει και την αμερικανική επιλογή, με τον Νabucco, παίζοντας και στα δυο ταμπλό.