Τα αρνητικά ρεκόρ σε βασικά οικονομικά μεγέθη μετά το 1981

Τα στοιχεία, με τις αναθεωρημένες προβλέψεις, που έστειλε η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (ΕΣΥΕ) στη Eurostat για το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος το 2008 και το 2009 δεν είναι «προς θάνατον» για την ελληνική οικονομία και τη νέα κυβέρνηση. Διότι υπήρχαν στο παρελθόν χειρότερα!

Θέλουμε, δηλαδή, να πούμε ότι «είναι μαθημένα τα βουνά απʼ τα χιόνια», αφού μετά το 1981 έχουν σημειωθεί πολλά (και ακατάρριπτα έως τώρα) αρνητικά ρεκόρ σε όλα σχεδόν τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας.

Υπενθυμίζουμε μερικά:

1. Το 1981 ο ελληνικός πληθωρισμός ήταν περίπου διπλάσιος του κοινοτικού. Το 1996 έγινε υπερτριπλάσιος (3,15 φορές) και τα άλλα χρόνια υπερδιπλάσιος.

2. Η ανεργία το 1981 υπολειπόταν σημαντικά του μέσου κοινοτικού όρου. Μετά το 1981 παρουσίαζε συνεχώς σημαντική αύξηση, με αποτέλεσμα να πλησιάσει τον μέσο κοινοτικό όρο το 1997 και να τον ξεπεράσει μετά το 1998. Το 1999 σημειώθηκε η υψηλότερη ανεργία στην Ελλάδα (1999=12%, Μάρτιος 2004: 11,3%!).

3. Το δημόσιο χρέος (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) ήταν σχεδόν ανύπαρκτο το 1961 και το 1971, ενώ το 1981 υπολειπόταν σημαντικά του μέσου κοινοτικού. Μετά το 1981 παρουσίαζε συνεχώς αύξηση, με αποτέλεσμα να ξεπεράσει το μέσο κοινοτικό το 1985. Το 2001 σημειώθηκε ρεκόρ δημόσιου χρέους στη χώρα μας (114,7% του ΑΕΠ!).

4. Το 2000 τα συνολικά φορολογικά έσοδα αντιστοιχούσαν στο 26,6% του ΑΕΠ, έναντι 15,8% το 1981, και οι άμεσοι φόροι αντιστοιχούσαν στο 11,2% του ΑΕΠ, έναντι 5% του ΑΕΠ το 1981. Η μεγαλύτερη φορολογική σκληρότητα σημειώθηκε το 1998 με την αύξηση των άμεσων φόρων, η οποία ήταν κατά 3,54 φορές υψηλότερη από την αντίστοιχη του ονομαστικού ΑΕΠ. Σημειώνεται ότι η αντίστοιχη σχέση το 1981 ήταν 0,93 φορές, δηλαδή η αύξηση των άμεσων φόρων ήταν χαμηλότερη από την αντίστοιχη του ονομαστικού ΑΕΠ. Η μεγαλύτερη φορολογική σκληρότητα με την αύξηση των έμμεσων φόρων σημειώθηκε το 1999, όταν ήταν 1,82 φορές υψηλότερη από την αντίστοιχη του ονομαστικού ΑΕΠ. Σημειώνεται ότι το 1981 η σχέση αυτή ήταν 1,02 φορές.

5. Το αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών σε ρυθμό ανάπτυξης σημειώθηκε το 1987 (-2,3%).

6. Το αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών σε βιοτικό επίπεδο και σε πραγματική σύγκλιση σημειώθηκε το 1986, όταν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ βρέθηκε στο 64,8 με βάση το 100 στην ΕΟΚ.

7. Η μεγαλύτερη (ρεκόρ) μείωση του μέσου πραγματικού μισθού σημειώθηκε το 1987 (-8,9%).

8. Η υψηλότερη συμμετοχή των μισθωτών και των συνταξιούχων στα φορολογικά βάρη σημειώθηκε το 1999 (59,2%).

Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια υπήρχε μόνιμη οικονομική κρίση στη χώρα μας, η οποία επιδεινωνόταν κάθε φορά που εκδηλώνονταν διάφορες διεθνείς αναταραχές και η οποία αποκάλυπτε τα «στοιχειωμένα» και πάντοτε άλυτα σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα, τις στρεβλώσεις και τις μακροοικονομικές ανισορροπίες. Μη χειρότερα, λοιπόν…