Ο ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΟ

Αυτό όμως το «αξιοκρατικά», που σερβίρισε ο φίλος μου, με παγίδευσε. Πήρα στα χέρια την εφημερίδα και διάβασα προσεκτικά το δημοσίευμα. Ο απόγονος του «μεγάλου τιμονιέρη» αντιμετωπίζει στη ζωή του κοινωνικά προβλήματα. Αντιμετωπίζει κριτική μαζί με κοροϊδίες από τα κινέζικα ΜΜΕ γιατί είναι υπέρβαρος, ενώ μερικοί δημοσιογράφοι δεν αφήνουν ασχολίαστο το γεγονός ότι έχει δύο παιδιά (έναν γιο και μία κόρη) την ώρα που οι άλλες οικογένειες στην Κίνα απαγορεύεται να έχουν πάνω από ένα. Γράφουν οι κινέζικες εφημερίδες ότι οι επιδόσεις του στο σχολείο ήταν άσχημες και ότι τον γεμίζει άγχος το γεγονός και μόνο ότι είναι απόγονος του μεγάλου Μάο. «Αισθάνομαι ότι ο κόσμος συνέχεια παρατηρεί τη συμπεριφορά μου και γι’ αυτό πρέπει να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ». Καημένε Μάο Σινγιού, πόσο σε λυπάμαι! Δεν έπρεπε να γεννηθείς στην Κίνα ή τουλάχιστον δεν έπρεπε να κατοικείς εκεί. Με τέτοια προσόντα κληρονομικότητος, στην Ελλάδα θα ήσουν πρωθυπουργός για πολλές τετραετίες και ενδιάμεσα, για ποικιλία, θα έβγαινε και λίγο ο γόνος των Τσανγκ Κάι Σεκ, έτσι για να διανθίζεται το σκηνικό. Μην ανησυχείς, αγαπητέ Μάο Σινγιού, για τις χαμηλές επιδόσεις σου στα σχολεία ούτε για τα σπαστά ελληνικά σου, αφού εσύ άλλωστε μιλάς τη δυσκολότερη γλώσσα του κόσμου και άσε πια εκείνα τα στριφογυριστά ιερογλυφικά γράμματα, που όταν τα βλέπω με ζαλίζουν. Εδώ, καημένε Μάο, ο αυριανός πρωθυπουργός, όπως γράφει και ο καθηγητής του πανεπιστημίου, δεν μπορεί να ξεχωρίσει το πηλίκο από το πηλήκιο. Ελληνικά σου μιλώ και σου γράφω ότι το ένα είναι το αποτέλεσμα της διαιρέσεως δύο αριθμών ενώ το άλλο το κάλυμμα της κεφαλής του στρατιωτικού. Έχουμε γίνει καταγέλαστοι διεθνώς για το γεγονός ότι για εβδομήντα τόσα χρόνια, με κάποια μικρά διαλείμματα, μας διοικούν γόνοι των δύο βασιλικών οίκων Παπανδρέου και Καραμανλή. Αυτό δυστυχώς εξαπλώθηκε σαν επιδημία στην πολιτική ζωή της χώρας και φτάσαμε στο σημείο ολόκληρη η ελληνική Βουλή να αποτελείται από γόνους πολιτικών, σαν η βουλευτική έδρα να παραδίδεται κληρονομικώ δικαίω από τον υιό στον εγγονό και ξανά πάλι από την αρχή. Πάνω από τα δύο τρίτα της Βουλής είναι βλαστάρια παλαιών πολιτικών που θεωρούν την έδρα ιδιοκτησία τους. Αν αυτό συνδυαζότανε με μια υποφερτή, όχι χρηστή, γιατί αυτό ούτε το ονειρευτήκαμε ποτέ για τη χώρα μας, διοίκηση, τότε θα μπορούσε κανείς να πει λίγο το κακό. Μα συμβαίνει το τελείως αντίθετο και το γεγονός είναι πλέον ανεξήγητο με την κοινή λογική. Μας κατέστρεψαν κυριολεκτικά τα πολιτικά τζάκια και δεν εννοούμε να το καταλάβουμε. Ακριβώς από την εμφάνιση του δίπολου Παπανδρέου – Καραμανλής, από την Απελευθέρωση, αρχίζει και η πτωτική πορεία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Το αστείο, ελληνικό κι αυτό, είναι ότι διώξαμε τους βασιλιάδες και τους αντικαταστήσαμε από αχόρταγους και απαίδευτους ολιγαρχικούς, που μόνο στόχο έχουν την τσέπη και την αλαζονεία. Πού οδηγεί άραγε αυτή η κατηφόρα; Υπάρχει και η παραμικρή ελπίδα, έστω και την τελευταία στιγμή, να αποφύγουμε την καταστροφή και τον πλήρη αφανισμό; Όλοι μιλάνε για τα οικονομικά και δεν βλέπουν την καταστροφή που μας κτύπησε. Δεν παράγουμε τίποτα, δεν εξάγουμε τίποτα, δεν κατασκευάζουμε τίποτα και θέλουμε όλοι να διοριστούμε στο Δημόσιο, για να έχουμε «βρέξει, χιονίσει» τον μισθό μας. Εκεί ακριβώς βρίσκεται ο τρομερός εκβιασμός του ελληνικού λαού.

Αν με ψηφίσεις θα σε διορίσω και δεν είναι γράμμα κενόν αυτό, είναι απειλή ζωής, που όσοι δεν την καταλάβουν εγκαίρως, θα μείνουν εκτός νυμφώνα, χωρίς δουλειά, πιο απλά και πιο κατανοητά. Μα όταν χάσει τη δουλειά του ο άνθρωπος, χάνει τα πάντα. Χάνει την αξιοπρέπειά του υποτασσόμενος στην ελεημοσύνη του καθενός, χάνει την αυτοπεποίθησή του, χάνει τις ικανότητές του για να καταστεί απόλυτο έρμαιο των διαθέσεων του εκμεταλλευτή ψυχών. Δεν είναι καθόλου τυχαία η προϋπόθεση αυτής της ανελέητης και πολύ απάνθρωπης διαδικασίας που είναι η φτώχεια. Η φτώχεια ήταν σκοπούμενη και επιδιώχθηκε ακριβώς για να υποτάξει τις μάζες. Έπρεπε να μπουν σε ανέχεια οι πολίτες για να είναι επιδεκτικοί καθοδήγησης και πειθαρχημένοι στα αφεντικά. Ένας περήφανος και ανεξάρτητος άνθρωπος είναι εμπόδιο στην πολιτική ισοπέδωσης του πολίτη που εφαρμόζουν τα κόμματα. Όλα τα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, και πρώτα από όλα αυτά που κόπτονται δήθεν για τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Όλα τα εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού, όλο το ξάφρισμα του δημόσιου χρήματος που γίνεται ασταμάτητα όλα αυτά τα χρόνια κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας, γίνεται εν ονόματι της δημοκρατίας. Δημοκρατία ακούμε, δημοκρατία μάς επαγγέλλονται τόσα χρόνια και δημοκρατία δεν είδαμε, παρά μόνον οικογενειοκρατία και απάτη. Η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη εκ του ασφαλούς, διότι μη βρίσκοντας χρήματα στα δημόσια ταμεία έχουν προσφύγει στον υπέρμετρο δανεισμό με πολύ δυσμενείς όρους, γεγονός που προαλείφεται ως η αρχή του τέλους. Τα κόμματα βρήκαν νέο σλόγκαν τώρα για να μας πιπιλίσουν τα αυτιά. «Πρώτα ο πολίτης» μας λένε και μας παραμυθιάζουν. Αυτοί όμως εννοούν πρώτα ο πολίτης να ριφθεί στον Καιάδα της εθνικής μας αυτοκτονίας. Τα κόμματα είναι ο πιο σύγχρονος επιτηδευμένος τρόπος για να τα αρπάζουν από τον λαό. Ο στρατηγός Μάο Σινγιού μας το λεει καθαρά, έστω κι αν εμείς δεν θέλουμε να το καταλάβουμε. Ιδεολογίες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο επιβήτορες της εξουσίας και λαός που τον ιππεύουν κάθε φορά και με ένα διαφορετικό πρόσχημα οι εκμεταλλευτές του. Οι πολιτικές ιδεολογίες και τα πολιτικά συστήματα είναι το αφιόνι για να αποκοιμίσουν τον λαό μέχρι να του περάσουν το χαλινάρι. Ο πρόγονος του Μάο Σινγιού αποτελεί την έμπρακτη απόδειξη ενός αυθεντικού επιβήτορα και τύραννου του λαού του. Τα εγκλήματά του δυστυχώς δεν απεκαλύφθησαν σε όλη τους τη διάσταση, διότι δεν συμφέρει τους μεγάλους και προ παντός αυτούς που κρατάνε αυτόν τον τεράστιο λαό στον λήθαργο.

Είναι τα εγκλήματα των τυράννων που δήθεν ξεκίνησαν με λαϊκή απαίτηση για να γίνουν χειρότεροι καταπιεστές από τους προηγούμενους. Το λογικό θα ήταν να καλέσουμε τον συμπαθή Μάο Σινγιού από τη μακρινή Κίνα για να μας κυβερνήσει, μήπως δει καμιά καλύτερη μέρα ο λαός και το έθνος. Μα πάλι κλονίζομαι, αν θα τα καταφέρει, γιατί και ο προηγούμενος Κινέζος στον οποίο είχαμε προσφύγει τα έκανε εντελώς μούσκεμα.